Saving Grace [Completed]

Chapter 2

Chapter 2
Posted: 8/14/2019

IF ONE day she would be given a chance to have a boy of her own, she wanted him to have those beautiful brown eyes. It is so lovely and mesmerizing. Tila ay sa titig pa lamang ay nanghihina na ang kanyang mga tuhod.

"I-I found this just a few steps behind you, baka sa iyo?", nauutal niyang saad. Hindi niya alam kung bakit. She is so used to interacting with different people because it comes in the job description. Bakit ngunit tila ay nanunuyo ang kanyang lalamunan?

Dumako ang mga mata ng lalaki sa nakalahad niyang kamay at muling tumitig sa kanyang mga mata. Suddenly, she felt something familiar. Kung ano, hindi niya alam. Was it his eyes? Sa tingin niya ay nakita niya na ito kung saan ngunit hindi niya matandaan.

"Yes, it is.", anito at ipinatong ang kamay sa kanyang palad upang kunin ang hawak niyang bracelet. Muntik pa niyang mabitiwan ang bagay dahil sa tila kuryenteng dumaloy sa kanyang balat nang oras na maglapat ang kanilang mga balat.

Agad niyang dinala sa tapat ng dibdib ang kamay at hinaplos-haplos ang parte noon kung saan nagtama ang kanilang mga kamay. She shivered. Bakit ganoon ang reaksyon niya? It's pretty normal for two persons highly charged and is inside a cold space. But, was it just her imagination or did something flicker in her head when his skin touched hers?

Napaatras siya. Muntik niya nang makalimutan na may VIP pala siyang dapat samahang umikot.

"Thank you, Miss...", bigkas nito na tila ay tinatanong ang pangalan niya. Nathalia seemingly remembered who she was. She stood still and smiled a little. "I am Nathalia, I am the museum director and exhibit designer.", aniya at inilahad ang kamay sa lalaki.

Tumango ito at pinagdaop ang kanilang palad. This time, there were no electric charge flowing from his skin to hers. But then again, she shivered. Ito marahil ang sinasabi ng marami na instant pull. Being insanely attracted to a person you just met.

"It's a nice work you have done for the exhibit. It is my pleasure to meet you.", anito. Noon ay nakita niya ang pagdaan ng matandang babaeng VIP. Agad niyang binitiwan ang kamay ng lalaki. "Thank you, Mister.", aniya, "...and please keep your belongings safe." Nakita niya ang pag-angat ng isang sulok ng labi nito. She did not know why she said it, but then again, she was not shocked of herself.

"Have a nice day, Sir!", habol niya at dali-daling sinundan ang nilakaran ng matandang VIP.

SANAY na si Taliya na iniiwasan ng mga kasamahan sa trabaho higit lalo kapag mayroon siyang napapagalitan sa mga ito. Marahil ay umabot na sa tainga ng mga ito ang pagsesermon niya sa dalawang babaeng nagtsi-tsismisan noong isang gabi kaya naman para na naman siyang virus na pilit iniiwasan ng mga ito.

She maintained her straight face while walking towards her office. Sanay na siya, ulit niya sa sarili. Sigurado siya na ang parte lamang ng pagsesermon niya ang kumalat sa buong museum at hindi ang pagtsi-chismisan ng mga napagalitan.

Ganoon naman ang tao. They listen to what they want to hear and look for what they want to see.

Hahawak pa lamang siya sa seradura ng kanyang pintuan ay nagsimula na ang bulungan ng ilan. Well, she is used to it, but it does not mean that she will not fight back.

"Ang maldita talaga akala mo ang ganda-ganda-"
Ibinaba niya ang mga kamay at humarap sa mga taong naroon sa opisina. Ipinagdaop niya ang dalawang kamay sa kanyang likuran at ibinalanse ang sarili sa kaliwang paa. "Any problem?", turan niya at pinasadahan ang bawat isang naroon ng tingin."Hmm?", agad nagsiyukuan ang mga ito. As much as she can, she always keeps things professional kahit hindi ganoon ang mga ito sa kanya. She would not shout at them, nor blurt out stupid words. Hindi Hindin siya palengkera. A few words are enough to let people know that she is angry. No shouting. Just one eyebrow up to intimidate people.