I Found Love || Drarry

0.9

"Şaka yapıyor olmalısın!" dedi Harry kendi yatağına girerken.

"Ne yazık ki yapmıyorum" dedi Draco, o da kendi yatağına giriyordu.

"Neden düşünselinde bunlar vardı?" dedi Harry gözlerini devirip gözlüğünü çıkartmıştı.

"Boş bulunmuş olmalıyım" dedi Draco sakince.

İki hafta sonra

Albus yeni yeni babalarını görünce kızarmayı kesmişti. Sınavlar yeni bitmişti ve herkes biraz hafiflemiş gibiydi. Her şey normale dönmüştü, Draco hala Harry'e asılıyor ama Harry karşılık vermiyordu, çocuklara iyi davranmaya çalışıyordu, en azından kendince. Albus dışında ve biraz James, hepsini geri kazanmaya çoktan başlamıştı.

"Profesör Malfoy" Profesör McGonnagall yavaşça odalarının kapısını çalmıştı -kapı zaten açıktı- İkisi de kafalarını okudukları kitaptan kaldırdılar.

"Harry, seninle biraz konuşabilir miyiz?" Draco ve Harry bir an için göz göze gelsede Harry kitabının arasına ayracını koydu ve masasından kalktı.

"Tabii" demeyi ihmal etmedi ve birlikte kapının dışına çıktılar.

"Potter, şimdi söyleyeceğim şeyi yanlış anlamamanı umuyorum" dedi Minerva.

"Bir sorun mu var profesör?"

"Hiç iki oğlunun bir kardeşten fazla yakın olduğunu düşündün mü?" Harry kaşlarını kaldırdı.

"Bakın profesör, Albus ve Scorpius'un haddinden fazla yakın olduğunu biliyorum. Sanırım ikiz oldukları için bilemiyorum ama aklınıza kötü bir şey gelmemesini umuyordum" Minerva gülümsemeye çalıştı.

"İkizlerden bahsetmiyorum Harry" Harry bu sefer kaşlarını çatmış ve dikkatle müdürü dinlemişti. Odaya geri döndüğünde ise Draco hala kitap okuyordu.

"Sen iyi misin?" Draco bunu yüzü bembeyaz olan bir Harry ile karşılaşınca söylemişti.

"Nerede hata yaptım ki?" dedi Harry olduğunu yere bir anda çömelirken.

"Harry!" Draco ayağa kalkıp sırtını duvara yaslamış bir şekilde yerde oturan kocasının yanına doğru koştu.

"Tatlım iyi misin?" Harry, Draco'nun yüzüne doğru baktı.

"Nerede hata yapmış olabilirim?" Harry girdiği şoktan çıkamamıştı.

"Senin yüzünden" dedi sonra Draco'ya vurmaya başlayarak. Draco başta afallasa da çocuklarla ilgili bir şeyler olduğunu anlaması uzun sürmemişti.

"Senden nefret ediyorum! Hepsi senin yüzünden! Sen yoktun ve ben onlara yetişemedim! İyi bir baba olamadım!" Harry hem ağlıyor hem Draco'nun göğüsüne yumruklar atıyor hemde konuşuyordu.

"Evet" dedi Draco, ona sarılmaya çalışırken.

"Evet hepsi benim yüzümden, sen tanıdığım en mükemmel babasın. Bebeğim lütfen sakin ol" onun ellerini tutmaya çalışıyordu, eh Harry'nin elleri biraz ağırdı.

"Sakin falan olamam! Nefret ediyorum senden!" Draco sonunda onun ellerini yakaladı ve iki bileğini tek eline aldı. Harry hala ağlıyordu ve ona ondan ne kadar nefret ettiğini haykırıyordu.

"Bende benden nefret ediyorum" dedi Draco sakince. Harry sesini kesse de ağlaması durmadı. Draco onun ellerini yavaşça bıraktığında Harry onun boynuna sarılmıştı, kafasını da omzuna bastırmıştı.

"Buna inanamıyorum" dedi boğukça. Draco yavaşça onun saçlarını okşuyordu.

"Senin başka birinden beş çocuğun daha olması daha imkanlı ve inandırıcı olurdu" dedi Harry. Sakinleşmiş gibi duruyordu.