I Found Love || Drarry

Epilog 2

Okuyan var mı bilmiyorum ama hala kütüphanenizde durduğunu düşünüyorum. Merak etmeyin amacım bokunu çıkartmak değil.

Harry derin bir nefes aldı. Ne yapacağını pek bilmiyordu.

"Yani bilirsiniz beş çocuk zor olabiliyor" dedi karşısında ki kadın.

"Kesinlikle anlıyorum" dedi Harry arka planda evin salonunu dağıtan çocuklarına bakarak. Yine bir bakıcı daha ilk haftadan istifa etmek istediğini söylemişti.

"İyi günler" dedi ve kapıdan çıkıp gitti kadın. Harry derin bir nefes daha alarak kendisini ağlamamak için tuttu. Çocuklarının en büyüğü daha sadece altı yaşındaydı ve ne yapacağını kesinlikle bilmiyordu. Arayabileceği iki kişi vardı, biri teyzesi Petunia'ydı ve Harry her ne kadar Dudley ile arayı düzeltmiş olsa da teyzesinin beş çocuğa birden bütün gün tahammül edeceğini düşünmüyordu. Diğer seçeneği ne yazık ki Narcissa'ydı ama onun evden dışarı çıkması yasak olduğu için buraya nasıl gelebileceğini bilmiyordu. Tekrar derin bir nefes aldı. İki yıldır her şeyle tek başına uğraşmak zorundaydı ve çok yorulmuştu.

"Bence annemden rica edebilirsin" dedi Ron, hala açık olan kapıdan arkadaşına bakarak. Tabi ki neler olduğunu az çok tahmin edebiliyordu.

"Kadının işi başından aşkın zaten" dedi Harry, Hermione'nin de girmesini bekleyip kapıyı kapatırken.

"O zaman tek seçeneğin var"

*

Harry boğazını temizledi. Bu evde olmak kesinlikle onu basıyordu. Etrafı incelediği zaman hala aynı kasvetli havaya sahip olduğunu görmüştü.

"Bayan Malfoy-" Narcissa gülümsedi.

"Lütfen, anneyi tercih ederim" Harry ne diyeceğini pek bilemedi. Açıkça ağzı da açılmıştı zaten ama kadın gülümseyi kesmedi.

"Peki" dedi ve bunu es geçerek konuşmaya devam etti.

"Biliyorsun, bakanlıkta çalışıyorum. İşe gidip gelmek zor olabiliyor, bir de beş çocuk var tabi" Narcissa'nın gözleri ışıl ışıl olmuştu.

"Evet" dedi yavaşça. Harry gözlerini kapatmıştı. Draco onu terk etmiş olmasaydı şu an bu konuşma yapılıyor olmazdı.

"Yardıma ihtiyacım var" dedi Harry ama onu dinlemeyen duyguları yüzünden gözünden bir damla yaş akmıştı. Narcissa oturduğu yerden kalktı ve onun yanına oturdu.

"Hayır, Harry" dedi ve onun göz yaşını sildikten sonra ona sıkı sıkı sarıldı.

"Her şeyle tek başına başa çıkamazsın tatlım. Tabi ki yardıma ihtiyacın olacak" dediğinde Harry de yavaşça kadına sarılmıştı.

"Özür dilerim" diyebildi sadece ama kadın onun saçlarını okşadı.

"Sorun değil, hem evde çok sıkılıyorum. Kesinlikle buraya taşının. Herkes için daha kolay olacağına eminim" Narcissa'nın yardım etmeyi kabul etmesi üzerine zor bir haftaya girmiş oldu Potter ailesi. Narcissa evden çıkamadığı için Harry'nin onun yanına taşınması gerekiyordu. Bu da sadece beş çocuğunun ne kadar çok eşyası olduğunu Harry'e hatırlatmış olmuştu.

Ron ve Hermione de onların taşınmasına yardım ederken Molly onlar için yiyecekler ve içecekler hazırlayıp duruyordu. Bu Narcissa'nın pek hoşuna giden bir detay olmuyordu ama sesini çıkarmadı. Harry'nin ve çocukların yanına taşınması artık koskaca malikane de yalnız olmayacağının en büyük avuntusu olduğu için her şeyi onaylıyordu.

Harry ikizlerin odasına da son oyuncağı yerleştirdikten sonra derin bir nefes almıştı. Bunun işe yaramasını umuyordu çünkü tıkanmıştı artık. Draco tam iki yıldır yoktu ve kendisi başka ne yapabilir bilmiyordu.