Arasın melindası

Bölüm 29- Yeni ev-

"Çıkalım mı artık?" Dedi Aras. Mutsuzca kafamı salladım.

"Yeniden geliriz merak etme." Deyince gülümsedim.

"Hadi artık o zaman."

"Tamam çıkalım." Dedim ve son kez baktım manzaraya. Arabaya binince arasa baktım.

"Şimdi Oğuz'la kalmaya devam mı edicez."

"Bir süre."

"Tamam." Dedim ve radyoya uzanıp sakinleştirici bir kanalda durdum.

Beş gündür balayındaydık. Bir balayında neler yapılıyorsa bizde aynı şeyleri tekrarlayıp yapmıştık. Artık alışmıştım sanırım evli olmaya arasın karısı olmaya,bir kocamın olmasına alışmaya başlamıştım. Şimdide geri dönüyorduk ne yapacaktık bilmiyordum bunca yaşanan şeyden sonra normal hayatımıza devam mı edicektik.

"Aras."

"Güzelim?"

"Şimdi normal bir şekilde hayatımıza devam mı edicez?"

"Evet."

"Bu cevaptan pek emin değilim babamlar bundan sonra hiç durmayacak."

"Kötü düşünme iyi şeyler düşün herşeyin üstesinden gelicez."

"Tamam o zaman. Ben ev hanımlığı yapmayacağım herhalde."

"Ne yapmak istersin."

"Zeynep teyzenin vasiyetini gerçekleştirmek istiyorum. Şirkette çalışma kısmı değilde tasarımcı kısmını."

"İkisinide yapabilirsin istersen."

"O nasıl olucak."

"Artık sende şirkette söz hakkı sahibisin. O hocadan eğitim alırsın boş vakitlerindede çok yorulmayacak şekilde şirkete gelirsin bir şeyler öğrenirsin."

"İyiki varsın Aras."

"İyiki yanımdasın melindam." O m eki çok hoştu.insanın mutlu ediyordu.

Biraz sonra şarkı ile uykuya daldım.

"Güzelim kalk hadi." Sesinden sonra alnımda bir yumuşaklık hissettim ve gözlerimi açtım. Aras alnımı öpüp geri çekilmişti.

"Geldik mi?" Diye sordum uykulu gözler ile.

"Evet hadi in." Ayaklarımı arabadan aşağıya sarkıtıp esnedim ve arabadan aşağıya indim bacaklarım uyuşmuştu. Aras ben daha çevreyi inceleyemeden elimden tutup yürümeye başladı. Tabi onun bir adımı benim iki adımımdan daha büyüktü neredeyse.

"Aras ev kaçmıyor yavaş." Dedim ve birden durdu bu seferde ona tosladım.

"Birden durmasaydın iyiydi." Diyerek önüme baktım.

"Burası neresi?" Dedim önümde güzel büyük gri ve beyaz dışı olan güzel bir villa duruyordu.

"Yeni evimiz."

"E hani biraz daha oğuzla kalıcaktık."

"Sürpriz olsun diye dedim onu."

"Sen ciddisin?"

"Çok ciddiyim."

"Yani bizim evimiz."

"Evet."

"Ama sen ne ara yaptın buldun benim neden haberim yok?"

"Soru soracağına eve girelim."

"Hadi." Diyerek kapıya ilerledim. Aras cebinden iki tane anahtar çıkardı birini bana uzattı.