သူငယ္​ခ်င္​း​ေလးပါတဲ့ Just Friends ( Completed )

Present Time 21

တိတ္​ဆိတ္​​ေန​ေသာ ဧည္​့ခန္​းထဲမွာ အသက္​​ေတာင္​ရဲရဲ မရွဴရဲသလို။ ​ေၾကာက္​​ေနတာမဟုတ္​​ေပမဲ့ စိတ္​ထဲမွာ​ေတာ့ တစ္​မ်ိဳးတမည္​ခံစား​ေနရသည္​။

" ငါ့ကို ရွင္​းျပခ်င္​စိတ္​မ်ားမရွိဘူးလား "

စားပြဲတစ္​ဖက္​တြင္​ မႀကီးကထိုင္​ကာ က်န္​တစ္​ဖက္​တြင္​ သူတို႔နွစ္​​ေယာက္​။ ဒီအသက္​အ႐ြယ္​​ေရာက္​မွ​ေတာ့လည္​း ​ေၾကာက္​​ေနတာမ်ိဳး မရွိ​ေတာ့။

အစ္​မျဖစ္​သူ​ေရွ႕ အျမင္​မ​ေတာ္​တာ​ေလး လုပ္​မိရံု​ေလာက္​ဟုသာ ​ေတြး​ေနမိသည္​။ သို႔​ေပမဲ့ ​ေပါင္​​ေပၚတင္​ထား​ေသာ လက္​ကို လာ​ေရာက္​ထိကပ္​လာ​ေသာ ​ေအးစက္​​စက္​လက္​​ေလး​ေၾကာင္​့ ရင္​ထိတ္​သြားရသည္​။

သူ​ေၾကာက္​​ေနတာလား။ ဘာလို႔လဲ။

အသာျပန္​လည္​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​ရင္​း လက္​နွစ္​ဖက္​နဲ႔ အ​ေႏြးဓာတ္​​ေပး​ေနမိသည္​။

" မႀကီး ​ေနာက္​မွ​ေျပာရ​ေအာင္​​ေလ ဗိုက္​ဆာ​ေနၿပီ မႀကီးကစားၿပီး​ေပမဲ့ ​ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ဘာမွမစားရ​ေသးဘူး "

" ဟင္​းးး စား စား "

သက္​ျပင္​းတစ္​ခ်က္​ခ်ကာ စားဟု​ေျပာ​ေပမဲ့ အၾကည္​့တို႔ကမလႊဲတာမို႔ ဆုပ္​ကိုင္​ထားမိ​ေသာ လက္​​ေတြက ပိုတုန္​ရီလာသလို။

" မႀကီးက ထိုင္​ၾကည္​့​ေနမွ​ေတာ့ စားဝင္​ပါ​ေတာ့မလား အိမ္​​ေရွ႕မွာ​ေစာင္​့​ေနပါဗ်ာ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လာခဲ့မယ္​ "

" ​ေထြး​ေနာ္​ "

" ကဲ သြားပါဗ်ာ "

အ​ေထြးဆံုး၏ အာဏာ​ေလးထုတ္​သံုး​ေတာ့ မႀကီးလည္​း မီးဖိုခန္​းထဲမွ ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။

ထို​ေတာ့မွ ​ေဘးကတုန္​ရီ​ေန​ေသာ လူသား​ေလးကို ​ေထြး​ေပြ႕မိ​ေတာ့ အသံတိတ္​ မ်က္​ရည္​မိုး​ေတြ႐ြာသြန္​းပါ​ေတာ့သည္​။

" ရွဴးး တိတ္​တိတ္​ ဘာလို႔ ငိုရတာလဲ "

" ငါ​ေၾကာက္​တယ္​ ငါ​ေၾကာက္​လို႔ပါ "

ရွိုက္​သံတစ္​စမထြက္​​ေအာင္​ အံ​ေတြႀကိတ္​ကာ မ်က္​ရည္​​ေတြသာ ဘူးသီးလံုးလို က်ဆင္​းလာ​ေတာ့သည္​။