DREADFUL SERIES #2: PARAMOUR COMPANION

CHAPTER 12

CHAPTER 12

TO REMAIN AS MEMORIES

(AYMALINE AVIANNA'S POV)

"Anak? Wake up!" Nakarinig ako ng sunod sunod na katok. Pikit mata kong sinulyapan ang alarm clock ko.

'It is still 7 AM?!'

Nagtataka akong lumapit sa pinto ng kwarto ko and to my surprise nandoon ang 3 tao na hindi ko inexpect instead of Mom who I know knock and shouted kanina.

"My gosh ganyan ka lalabas?" Turo ni Camari sa akin. I look at myself and I am still in my pajama.

"What's the matter?" I can't help but yawn. Maaga pa kasi at napuyat ako pagbabasa.

"I'm out here I can stand her!" At umalis na ng tuluyan si Camari at sumunod naman si Bastien sakanya.

He always follow her all the times na parang takot syang mawala si Camari.

'I hope someone will treat me like that'

"Magbihis ka na. May Pre-nup tayo" nakakunot noo ko naman syang tinignan.

"Tayo? What do you mean?" I asked kami ba ang magpapakasal?

"Pinagsabay na kasi ni Camari ang Pre-nup natin" natigilan ako pero pilit na ngumiti sakanya.

"Sige mag-aayos lang ako" at isinara ko na ang pinto.

I do my morning routine bago bumaba nadatnan ko silang nag-aalmusal.

"Good Morning Lil sis" bati ni Kuya and kiss me on the cheek. Binati ko rin sina Mom and Dad bago naupo sa tabi ni Huxley.

"Saan ba ang napili nyong place?" walang umimik kaya ibinaba ko muna ang kubyertos ko.

"Sa Tagaytay po. I choose metro photo po for this. The dress naman po still by Kuya Lucas and Ate Shea po na wedding organizer po namin" tumango-tango si Mom.

"Sinabi ko naman sa inyo we can have that in Pre-Nup in any country. Tutal this is the first and last time na magaganap sa buhay nyo." Pilit akong ngumiti.

I actually love to go to Paris but I remember what Bastien told me.

"Don't waste time and money for that ikaw lang naman talaga ang may gusto nito"

I look at Camari and Bastien they are perfect siguro kung sila ang magpapakasal doon lang gugustuhin ni Bastien na sa ibang bansa mag shoot.

"Aalis na kami mom" paalam ko pagkatapos ng almusal. Napuno na paalala ni Mom sa akin dahil baka daw umatake ang sakit ko.

"Tita I'm here po you don't need to worry" paalala ni Huxley. Still full of worries we leave them.

The atmosphere inside the car is really akward. Magkatabi kami ni Huxley sa front seat dahil sya ang magmamaneho at sa back seat ang dalawa.

Tahimik ang naging byahe sa amin ni Huxley but the two couples behind us keeps cuddling and PDA.

'I hate how they show me na parang sinasabi nila na sila talaga dapat'