DREADFUL SERIES #2: PARAMOUR COMPANION

CHAPTER 7

CHAPTER 7

CONCEALED FEELINGS

(AYAMALINE AVIANNA'S POV)

"Why the hell did you do that?" Napayuko ako sa takot ng sabihin iyon ni Kuya Aivan.

"Kuya nahili lang po ako-" he cut off before I finish my sentence.

"Nahili? Kailan ka pa nakaramdam ng envy ha?" Napayuko ako at hindi maiwasang maiyak.

'I also felt envy but in different way it is like jealousy'

"Sorry kuya hindi ko talaga-" pinutol na naman nya ang sasabihin ko?

"Sorry? Alam mo naman na bawal pero ano?" Nangigil si Kuya and the he walked out. My parents approached me.

"Hayaan mo na ang Kuya mo nag-aalala lang sa iyo yun. Hindi nta kayang makita na nakahiga ka na naman dyan sa kama." Napayuko at niyakap si Mom and Dad

They both understand me kaya hindi ko alam ang gagawin kung sakaling wala sila sa tabi ko.

"May sapak talaga ang kuya mo kadalasan lalo na at nandito ka na naman sa Hospital." Napapailing na sabi ni Dad.

"Hoy Aviano sayo nagmana yang anak mong lalake." Mom answered at nagpout naman si Dad mahina akong tumawa.

They are still like a new couple nagaasaran, nag-aaway and Dad is always the one who say sorry first kahit hindi sya ang may kasalanan.

'Takot na lang nya kay Mom'

Natigil ang away nila when someone knock dahan-dahan bumukas ang pinto at bumungad ang nakayukong si Yena.

"Good Evening po bibisitahin-" nagulat sya ng makita ako. I know Mom and Dad told me na sinisisi ni Yena ang sarili sa nangyari.

"O My God! Thanks God gising ka na! Alam mo bang halos patayin na ako sa nerbyos dahil 2 days kang tulog." And she hugged me tight na para bang takot na mawala ako.

'Camari use to do this to me.'

I heard her sobbing at mukhang hindi nya ako bibitawan. Matapos nyang magdrama she held my hand tightly.

"Aymaline be honest with me. Wala na ang parents mo. Are you okay?" And atlast I heard that question.

Naluluha akong umiling niyakap nya ulit ako. I know she hates to see someone crying dahil naiiyak din daw sya.

"That's okay. Let your heart out. Wag mong kimkimin yan." And I continue sobbing like a baby.

Naalala ko na naman si Camari she used to be the one who do this. She really reach out to my heart to hear if I'm alright abd comfort me when I'm not.

'I guess it is true nothing is permanent except change'

"Tulala ka? Sabi ko kung gusto mong lumabas?" Winagayway ni Yena ang kamay nya sa harap ko saka lamang ako natauhan.

"Masyado ka ng mukhang stress. Alam ko pwede kang pumunta sa Garden." Napangiti ako sa narinig. I really love nature tripping at kasama ko lagi-