MSMME2: You'll Always be my Bobo Girl [ON-GOING]

❤️CHAPTER 29 When the Past Haunts You

Margarette POV

Well, Hi there this is my very first POV at last I'm finally noticed here tss. Anyways, Naiinis pa rin ako sa nangyari sa dress ko like omg lang I just bought it few days ago pero ngayon ay nagmukha na itong basahan. Errr... >< Bakit ba kasi hindi tumitingin sa dinadaanan ang taong grasa na feeling mayaman na yun?! I mean it's his fault di ba? duhh...

Kasulukuyan ko ng pinipindot ang doorbell ng bahay namin at ilang saglit lang ay bumukas ang gate then I saw an unexpected person standing in front of me.

"Margarette!!". She chirped happily when she saw my beautiful face.

"Mikaela". I replied boredly to my cousin medyo matagal na din nong huli ko siyang makita but I am not really the type of person who's gonna jump out of happiness whenever she saw someone so dear -___-.

"Oh my god, I missed you so much!". And now, she's hugging me so tight.

"I can't breath Mikaela". I said.

"Sorry hehe na miss lang talaga kita". She smiled widely I just rolled my eyes and gave her my what are you doing here look.

"Na-miss ko na ang Pilipinas ok?! And I have a good news for you, I'm staying here for good yay!".

Ok -__- That was bad news for me tss.

"Aren't you happy?". She squealed with excitement.

"No because you'll annoy me here for sure". Prangka kong sagot.

Napasimangot naman si Mikaela sa narinig pero saglit lang yun dahil para siyang timang na niyuyugyog ako. Isip bata pa rin -__-.

"C'mmon I'll show to you your pasalubongs". Hinila na niya ako papasok ng bahay at umakyat kami papuntang guest room na tinutuluyan niya palagi kapag nandito siya sa amin.

Napaikot na lang ako ng mga mata hindi pa ba ako nasanay sa kakulitan niya?

-------------------------

"I personally designed that for you, alam ko kasing maarte ka talaga at ayaw na ayaw mong may kapareho ka hahaha". Natatawa niyang aniya nang maiabot niya sa'kin ang isang box. Binuksan ko naman agad ito at nakita ko ang isang napakagandang handbag na kulay pula.

"You like it?". She asked with anticipation.

"Yes, thanks for this". I answered with a smile. Of course, natuwa naman ako sa ibinigay niya sa'kin. Itinabi ko na muna ang bag sa gilid ng kama niya at nagsimulang mag-initiate ng convo. Actually, I don't hate my cousin just to be clear ang kinaiinisan ko lang ay ang kakulitan niya minsan.

"How are you?". Pangangamusta ko sa kanya. I think 3 years ago pa nong huli kaming nagkita at nagkausap.

"I'm good couz because at last I'm already free!".

Free?

"What do you mean by that?". Hindi ko maipagkakailang...ang ganda nga ng ngiti niya ngayon ewan kakaiba talaga ang awra niya I mean she's a cheerful person kahit non pa pero may iba.

"Nag divorce na kami ni Lyndon 1 year ago".

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya like OMG.

"What?! Te--teka... I'm confused, akala ko ba nagkakamabutihan na kayong dalawa?". Gosh, mas nasopresa ako sa chismis na'to kesa sa binigay niyang pasalubong duhh! At bakit hindi ko alam?!. Ok ngayon ko lang nalaman ang nakakalokang balita na 'to.

"We've really tried...but it's just that we didn't work out..hanggang pagkakaibigan lang talaga kami ni Lyndon".

"Is that a mutual agreement?".