STAY WITH ME

Chapter 23

Flashback>>>>

"Hi."  bati ni Dean, the lopsided smile was seductive and dangerous.
"What's a nice girl like you doing in a place like this.?"

"Gasgas na ang linyang iyan." She almost stammered. Pride made her conquer her fear and insecuritties that she din't belong.

He laughed. The large and perfect teeth shone in the semi-darkened corner. When the laughter suhsided, dinala nito sa bibig ang baso ng alak at diretsong inubos ang marami pang laman niyon.
Pabaksak na inilapag nito sa kalapit na mesa ang walang lamang baso. Inilahad nito ang kamay sa kanya.
"I'm Dean..Rolf Dean Wong."

Napasinghap si Jema. Rolf Wong. Ang lalaking sinasabi ng kapatid niyang isa sa mga bisita sa gabing iyon. Na ang Wong na itoay anak ng milyonaryo; na minsan na itong nakatagpo ng kapatid niya sa travelling papers nito sa pag-alis nito patungong Japan.
Rolf Dean Wong was the very reason sharon attended the party that night!
Nakatitig siya sa kamay ni Dean na nanatiling nakalahad.

"May i dance with you .?"

Pagkuwa'y sabi nito nang hindi sabihin ang pangalan niya.
"Please, i don't bite. I just want to dance."

Ang nakikiusap na tono nito ang nag-udyok sa kanyang tumayo. Sa isang kisap-mata'y natagpuan niya ang sariling nasa mga bisig nito at ni hindi sila lumayo. On the very spot where Dean stood they danced. Iyon ay kung sayaw na matatawag ang ginagawa nila.
She was too tense and afraid that Dean might have heard the loud beatings of her heart. Hindi niya naiintindihan ang nararamdaman. It felt heaven being held in his arms. Ang amoy ng alak na humalo sa mabangong hininga nito ay tila aphrodisiac. Nararamdaman niya ang mga labi nito sa buhok niya.

Then wordlessly, he lifted her chin, started into her eyes searchingly. The next thing she knew his lips brushed hers in the gentlest kiss she had ever experienced. Tumayo lahat ang balahibo niya sa sensasyong dulot ng halik na iyon. Then the kiss wasn't gentle anymore. She gasped when Dean's mouth parted her lips and darted his tongue in a full open-mouth kiss.
Jema moaned and melted in his arms. Nawalan ng lakas ang mga binti niyam natuklasan niyang ang mga braso niya'y nakapulupot na sa leeg nito. Then the kiss deepened and Jema was lost. The pleasure-pain in the pit of her stomach was unbearable. She wanted more than just kiss.
Frightened of her own feelings, she pushed him. Nanlalaki ang mga matang nakatingala siya rito. Ashamed of her own passion, umatras siya palayo rito. She grabbed her purse on the table then she turned and ran.

"Hey,wait.!" Ang akmang pagbahol nito'y napigil nang mabangga ito sa mesa dala ng nainom.. Natumba ang silya sa harapan nito at nabigyan siya ng pagkakataong makalayo.
"Oh, shit.!"  he muttered.

Tumakbo siya palabas sa lugar na iyon. Hindi niya alam kung ano ang gagawin at saan pupunta. Hindi niya magawang hanapin si sharon at yayaing umuwi. She found herself walking along the beach. Nang mapagod ay naupo siya sa buhanginan. Images of Dean occupied her mind. His scent...his kiss was embedded in her heart and mind.
        Sa labas na siya inabutan ng araw. She went bact to the pavilion to find her sister. Iilan na lang ang tao sa paligid at hindi kabilang doon ang kapatid niya. Nasalubong niya ang isang bisitang lalaki.

"K-kilala mo si Sharon.?"

Ang mapulang mga mata ay halos hindi na nito maimulat.
"Of course. Magkasama kami sa trabaho."

"Nandito pa ba siya.?"

Isang malisyosong tawa ang pinakawalan nito.
"Kasama siya ni Wong. Hanapin mo na lang sa alinmang cottages sa paligid. Poor Sharon. Pagpapalipasan lang siya ng lalaking iyon." tinalikuran na siya nito.

Nanlumong nanatili siyang nakatayo roob ng ilang sgundo. Mukha ni Dean at ng kapatid niya'y nagsasalimbayan sa isipan niya. She dismissed the unwanted pain she felt in her heart.

Sumakay siya ng bus pauwi ng Maynila..

End of Flashback....