Bibilhin ko ang Pag-ibig Mo

CHAPTER 22

22. THIS TIME

Kilala ko na kung kaninong boses iyon kaya napapikit na lang ako at nagpatuloy sa paglakad.

"Patas na tayo Krish. You left me, he left you" rinig ko pa ang smirk ng demonyong nasa likod ko.

"We're even Wayne. Go away! Get a life! Fvck!" padabog akong lumayo sa kanya. "Your family always ruined every inch of my life"

"But you're my life" mahinahon nyang tugon.

"His my life. I don't fvcking care who's your life"

Umulan na naman. Tumakbo na ako palayo at pabalik ng hotel. Ayan na naman ang mga tao sa mga bulong at kutya nila. Wala na ba akong katapusan? Paulit-ulit na lang!

Pagkapasok ko ay natakot akong pumunta sa kwarto nya. Kahit alam kong wala naman sya dito ngunit pagturn ko ng door knob ay bukas na ito. Madilim kaya hindi na ako nag-abalang magbukas ng ilaw at agad ko din syang naaninag na nakaupo sa sofa.

"You should've just tell me. I offer my help right?" nakapikit pa sya.

"You don't need to pretend. Ayoko sa awa mo" tumayo sya at pumunta sa kitchen pero nanatili lang akong nakatayo at pinagmamasdan lahat ng kilos nya.

"I'll drop you to Cagayan tomorrow. No need to come to my office"

Nadurog ang puso ko dahil sa sinabi nya. Parang pinapaalis nya na ako sa buhay nya. Napaiyak ako. Umupo ako sa pinakamalapit na pwede kong upuan.

"I can't believe I got fool. Sabagay mahal kasi kita" ininom nya ang isang can ng mountain dew. Hindi hard liquior ang ininom nya? Nakatitig lang ako sa kanya habang parang hindi naman nya ako napapansin. Pasimple kong pinunasan ang luha ko.

Naaaninaw ko ang mukha nya dahil sa ilaw na nanggagaling sa kusina. Napansin kong medyo naluluha na din sya, tumayo ako at lalapit sana sa kanya pero agad nya akong pinigilan.

"Don't come near me" matigas nyang sabi sa akin.

"What's wrong. Pumunta ako dun pero wala ka na. Ano bang sinabi ni Xyla?" nakatayo lang ako sa harap nya at pinipigilan ang mga luha ko. Kinuha nyang ang cellphone sa bulsa.

'dahil mayaman sya', 'wala ka ng magagawa, nagawa ko na eh'

Paulit-ulit nyang plinay at dun na tumulo ang luha ko. My god! Ang Xyla'ng yun talaga!

"Wa-wait. Hindi yan ang bu-" pinutol nya na agad ako

"I didn't ask for your explaination. This is enough. Buti na lang at may kailangang asikasuhin si Lolo sa Europe. Or else, I will be forcing myself to marry you"

Forcing? Marry? Tumakbo ako papunta sa kwarto at binitbit ko ang gamit ko. Mas naniwala pa sya kay Xyla kesa sa akin. Kaasar. Lumabas ako dala ang mga gamit ko.

"I'll go. You don't need to drop me to Cagayan"

Bago ako tuluyang makalabas ay may sinabi sya.

"Fine"

Mag-isa akong lumabas ng hotel, naghanap ako ng bus terminal na pabalik ng Manila. Kung kahit saan din naman pala ako mapunta ay sinusundan ako ng bangungot ko, mabuti pang dun na lang kami magtuus-tuos. Tumutulo ang luha ko at tinatamad akong punasan ito, I'll let it wash all my pains. Last na itong iiyak ako ng ganito. Pinagtitinginan na ako ng mga tao.

"Ate ok ka lang?" tanong ng babaeng teenager na katabi ko.

"Ye-yes. Don't be bother" pilit ko syang nginitian.

"Here" inabutan nya ako ng bottled water at agad kong kinuha. "Kung ano man yan, matatapos din yan" malungkot nya akong nginitian, hindi ko na lang sya sinagot at tinap ko ang ulo nya.

Gusto kong sabihin sa kanya ang problema ko, pero paano ko sasabihin 'I just've experienced two fvcking ruined marriage!' What's going on with my life!? Dapat ba akong magmadre? Hindi ata ako dapat mag-asawa, laging purnada ang kasal ko. Dapat nga siguro ay kalimutan ko na ang pag-ibig na yan.

No. I love Jerico, hindi ko sya kayang kalimutan. Pero sa tingin ko ako naman ang bibili ng pag-ibig nya. Wala akong pera o mga buildings at kumpanya, gagamitin ko ang pagmamahal ko, this time bibilin ko sya gamit ang pag-ibig ko.