Güven Bana ~yarı texting~

1.7

"Yardım edebileceğim bir şeyse..."

Sözümü kesti. "Senin yaptığın gibi bir şey, sadece sevgili gibi davranmamız gerek."

Gözlerimi kırpıştırıp karşımda tatlı tatlı sırıtan Özgün'e baktım. Yanındayken ayaklı bir salağa dönüşüyordum ve o onunla bir kez daha sevgili rolü yapmamı istiyordu! "Nasıl ve nerede sevgili rolü yapacağız?"

Fazla hevesli görünmemeye çalışarak sorduğum soru söylediği şeyi yapacağımı onayladığımı belirttiği için sırıtışı genişledi. "Onu ayarlayacağım, numaranı yaz." dedi ve montunun cebinden çıkardığı telefonu uzattı. Uzattığı telefona kısa bir süre baktıktan sonra telefonu elinden aldım ve numaramı yazdım. Telefonu ona uzattığımda kafasını kaldırdı ve bana bakıp psikopatça sırıttı. Neden sürekli sırıtıyordu?

Bu sorunun cevabı bir anda beynimde belirdi. Benim karşımda salak salak hareketler sergileyen biri olsaydı ben de gülerdim. Acıydı ama gerçek buydu. Gülünç bir durumda gibiydim.

Aramızda geçen bu garip diyalogtan sonra beraber durağa yürüdük ve tek kelime etmedik. O yanımda yürürken hala utanmaktan mahvolan bir tarafım bana hiç iyi hissettirmiyordu. Aynı otobüse bindiğimizde direklere tutunarak arkaya ilerledik. Tam yanımda dikiliyordu ve uzun boyu yüzünden yüz ifadesini dikizleyemiyordum.

Kendi kendime gözlerimi devirdim ve aşırı havasız olan otobüste yolu izlemeye başladım. Yolu izlerken de bir yandan düşünüyordum. Ne yapıyordum ben? Salaklıklarım başıma daha neler açacaktı? Özgün neden bu kadar etkileyiciydi? İnekler neden uçamıyordu?

Sorularım çok başka yerlere gitmeye başladığında onları zihnimin bir köşesine fırlattım ve durağımın yaklaştığını fark ettim. Yanımdaki Özgün'ün koluna dokunup "İneceğim, çekilir misin?" dedim. Özgün çekilmeden önce ne anlam içerdiğini anlamadığım bir şekilde bana bakıp hafifçe bana doğru eğildi. "Görüşürüz, sahte sevgilim."

"Sevgilim" kelimesine yaptığı vurgu ineklerin neden uçamadığını bana tekrar sorgulattığında kendime soyut bir tokat yapıştırıp çığlıklar atan kalbimin sesini duymamaya çalıştım. İfadesiz bir hale bürünüp yana doğru kaydı ve bana yol açtı. Açtığı yoldan geçip arka kapıya ulaştım ve bugün her zamankinden daha fazla havasız ve boğucu olan otobüsten dışarı kendimi hızlıca attım.

Eve gelip rutin işlerimi halledip evin asosyal kişisi olarak yemekten sonra odama gidip kapıyı kapattım. Olanları anlatmak için kızlarla konferans konuşması yaptım. Kızların tepkileri kesinlikle efsaneydi. Her şeyi fazla abartmayan Alisa oturduğu yataktan düşmüştü. Sevda ise...heyecandan odasının camından atlayacağını söylemişti. Bu tepkisinde başıma gelenlerin onun sayesinde olmasının etkisi vardı.

Ben bunları anlattıktan sonra onlar da hayatlarındaki son gelişmeleri anlattılar. Alisa abimin nasıl bir öküz olduğunu anlatırken Sevda ve ben gülme krizine girmiştik. Sevda da Emre'yi maçtan sonra takip etmeye başlayan kızların isimlerini not aldığını, Emre'ye hepsini engellemesini söyleyeceğini anlatmıştı.

Konuşmamız bittiğinde Gizemli ile olan sohbetime girdim ve ona mesaj yazdım.

Lina: Napıyon bro?

Gizemli: Bro deme lazım olur

Gizemli: Ve soruna gelirsek başlayacak sınavlara çalışıyorum.

Gizemli: Birazdan asıcam kendimi

Lina: Döwkkskskdqknwjw

Lina: Bizim sınavlar haftaya değil ondan sonraki hafta