Chapter 28 - The brave don't Run

357 37 36
                                    

Maxeen's POV

It was a long night...

I think this was the first time that i slept so peaceful in my entire life. Ang sarap nang tulog ko talaga. I mean feeling ko sa sobrang himbing nang tulog ko ay hindi koman lang ma ala-ala kung nanaginip ba ako 'o hindi. Or maybe it was just really a dream last night?

Nararamdaman ko ang init ng sikat ng araw galing sa labas na tumatagos sa bintana. Dahil d'on ay dahan-dahan akong tumagilid habang naka pikit parin ang aking mga mata at kinapa siya sa tabi ko. Pero, there's no one there!

Agad kong iminulat ang aking mga mata at laking gulat ko nalang na wala na siya! He was right there beside me last night! We cuddled hanggang sa maka tulog kami. I could still remember everything happened kaya alam kong hindi 'yon panaginip.

Nag madali akong umupo and to my surprise, there's nothing on me kaya agad akong na pa tabon ng kumot. Sinubukan ko pa na hanapin ang aura niya pero wala na talaga. He's really gone.

"He left.." mahina kong sambit. Hindi niya manlang ako ginising noong aalis na siya. Muli akong na pa bagsak sa kama at huminga ng malalim. What am i going to do? Did we do the right thing? I mean tama ba yung nangyare samin kagabi? Hindi manlang kami nakapag usap kung paano na'to dahil sa nangyare.

Ilang sandali pa ay may na pansin akong kumikinang sa taas ng lamesa sa gilid lang ng kama. Nilapitan ko ito at sa gulat ko, isa itong kwintas. Mas lalo pa akong nagulat dahil ito ang kwintas na kristal na minana niya pa mula kay Arren. Ang sagisag ng Clan nila! Bakit nandito 'to? Na iwan niya kaya?

Sa ilalim ng kwintas ay may isang papel na naka ipit. Agad ko itong kinuha at mas lalo akong na lungkot noong ma basa ang naka sulat.

I'm giving you my heart because this only belongs to you, My Princess. I'll see you when i get back.

I love you

Parang gusto kong umiyak kasi dahil sa sulat na'to ay na miss ko na agad siya. Dala narin nang takot sa laban na haharapin nila ngayon. Agad kong isinuot ang kwentas at akma na sana akong tatayo pero biglang bumukas ang pinto.

"Oh my god! Hahaha! Max!" biglang sigaw ni Shin sabay takip ng mata. "Ma init ba dito kagabi? Haha!" dagdag pa niya ng makita akong wala damit.

"Shit! Sorry!" sambit ko naman at dali-daling hinablot ang nagkalat kong mga damit sa sahig at agad nag bihis.

"Hey, uhm-anong oras ba sila umalis?" tanong ko kay Shin.

"Kanina pa bago sumikat ang araw." sagot naman ni Shin. "Bakit?"

"Wala naman.." sagot kolang tapos lumabas na ako sa kwarto.

Habang nag lalakad ako sa pasilyo ay na daanan ko ang kwarto nila Dian. Bukas ang pinto kaya sumilip muna ako. Agad ko siyang nakita na nag aayos nang higaan.

"Morning po!" naka ngiting bati ko sa kaniya.

"Hi, Max! Aga mong nagising ah?" sagot niya naman tapos lumapit siya sa akin.

"Akala ko kasi ma aabutan ko pa sila eh." tugon ko pa. Hindi siya umimik dahil tulala siyang naka tutok sa dibdib ko.

"That's..that's our necklace." pa utal niyang sambit habang tulalang tinuturo ang kwintas na nasa leeg ko. Ilang sandali pa ay nagulat nalang ako dahil may tumulong luha sa kaniyang pisngi.

"Hala! Dian are you crying? gulat kong tanong sa kaniya.

"No, i'm fine! It's just that uhm...did..did he gave that to you?" tanong niya naman sa akin.

Yumuko ako habang hinawakan ang pendant tapos agad akong na pa ngiti. "Yes, po."

Noong sinabi ko 'yon ay mas lalo pang na pa iyak si Dian. Agad niyang pinunasan ang kaniyang mga luha at pagkatapos ay niyakap niya ako.

The Hybrid vol. II (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon