The Hybrid vol. II (Completed)

Chapter 29 - Feels Weird

*Flashback*

Arwen's POV

"Is the place secured??!!" panigurado kong tanong kay Castiel habang naka upo sa isang tipak na semento.

"Yes Ma'Lord!" (Castiel)

"Are you sure? Wala nang natira?" muli kong tanong.

"Wala na." rinig kong singit ni Merida. "Isa ako sa mga nag ikot para siguraduhing wala nang natitirang mga lakaban." dadag pa niya.

Agad akong na pa sandal at na pa buntong hininga. Sa wakas, natapos din kami dito. "One down!" sambit ko pa.

Na gawa naming mabawi ang pintu-an ng mga tao. But! Many of our comrades died today. We we're ambushed noong papasok palang kami kaya hindi kami nakapag handa, but we manage to fight through at nagawa namin ito nang ilang oras lang. Pinag tataka ko, parang hinihintay na kami nila. Parang alam nilang darating kami sa araw na'to. Parng may tumtakbo sa isip ko na hindi ako mapakali.

"Nakita niyo ba ang ama ko?" tanong ko kay Castiel.

"Hindi pa sila bumabalik, Arwen." agad naman akong sinagot ni Jinx na ngayo'y nilalagyan ni Merida ng bindahe sa bewang. Nasugatan siya kanina kaya ngayon hirap siyang gumalaw.

"Stop moving!!!" inis nitong tugon kay Jinx.

"I'm not moving!! Ikaw lang talaga ang malikot ang kamay! Gusto molang yata mahawakan ang abs koooARAAAAYYY!!! ANO BA?!" biglang sigaw niya ng diinan ni Merida ang sugat niya.

"Alam mo ba, kaya kong hila-in ang bituka mo ng walang ka hirap-hirap?" Nananalisik na saad naman ni Merida kay Jinx na ngayo'y na pa lunok nalang ng makita ang mga titig ni Merida.

"I-I'm kidding..hindi na ma uulit." takot na sagot naman ni Jinx sabay na pa yuko.

"Good!" naka ngiting singit naman ni Merida na para bang binibiro niya lang si Jinx.

"Nandito na sila!" rinig kong sigaw ng isa naming kasama. Agad akong na pa tayo nang makita sila papa at Gabe na puno ng mga dugo sa kanilang katawan. Nag madali akong lumapit sa kanila upang alalayan si Gabe na pa ika-ika sa pag lakad.

"Okay kalang Gabe?" agad kong tanong.

"Nag iinarte lang 'yan!" singit naman ni papa at bigla niyang hinampas si Gabe sa likod. "Diba? Kaunting sugat lang 'yan Gabe ano ka ba?!" dagdag pa niya na naka ngisi. Kitang-kita ko kung pano bumilog ang mga mata ni Gabe dahil sa sakit.

"Pag sabihan mo'yang ama mo ha! Kung hindi lang namin Alpha 'yan nako!" pa iling-iling namang saad ni Gabe.

"Pa? Anong nangyare?" tanong ko naman sa ama ko

"Kagaya niyo, nag hihintay din sila sa amin. Mabuti nalang talaga na magaling 'tong si Gabe." sagot naman ni papa habang naka ngiting naka tingin kay Gabe.

Dalawa silang nag bolontaryong iikot sa likod para sabay namin aatakihin ang lugar habang kami naman ang na sa harap. Hindi sana ako papayag dahil ayoko silang umalis sa tabi ko. Mahalaga silang dalawa masiyado. Una ay ama ko si Wendel, panglawa si Gabe na ama ni Maxeen, ayoko siyang mapahamak dahil alam kong mag aalala si Maxeen.

"Magaling siyang tumakbo! HAHAHAHHA!" natatawang biro pa ni papa.

"Tumigil ka!! Ang sabi mo sabay tayong susugod 'e iniwan mo'ko d'on!" bulyaw naman ni Gabe. Palagi nalang talaga silang nag babangayan kapag magkasama.

Iniwan ko silang patuloy parin nag babangayan at agad bumalik sa inuupu-an ko kanina. At least kahit paano ay na bawi namin ang lugar at malaking advantage na'to sa amin.