KASABALI - İLK GÖRÜŞTE AŞK SERİSİ I * FİNAL

10.BÖLÜM - ZEMBİLLE GÖKTEN İNMEDİN YA!

Kimisi çok bekletme dedi. Bölüm de hazır olunca, bekletmeyim dedim 😉😊👍🤗❤️
–-----------

İşte Yankı'nın da Yasemin'in de sabahtan beri akıllarına getirmekten korktukları ama beyinlerinin en ücra köşesinde gizlenen soru kızlarının ağzından kolaylıkla çıkmıştı. Gerçekten şimdi ne olacaktı? Onlara oyun oynanmıştı, ikisinin de ayrılığı öyle isteyerek yaşanan bir şey değildi. İhanet ya da gurur kırıcı her hangi bir şey değildi aralarına giren. Kandırılmışlardı sadece.

"Şey... Yani daha konuşmadık bir tanem." Yankı resmen kıvranıyordu.
Ada güya çayından bir yudum aldı, "Peki evlendiğinizde aynı yatakta mı yatacaksınız?"

Yasemin gözlerini kocaman açarken, Yankı yutkunmaya çalışıyordu. "Bu da nereden çıktı Ada?" diye çımıştı adam.
"Muhtarın torunu varya Tarık. Onun kardeşi olacakmış. Bana dediki, annesi ve babası yanyana yatıyormuş, kardeşi olmuş öyle."

"Bebeğim senin uykun gelmedi mi?" diye araya girdi Yankı. "Geç oldu. Hem bizim de konuşacağımız şeyler var."

Kız başını aşağı yukarı salladı. "Var uykum. Ama sorularım bitmedi ki."
Yankı elindeki çay bardağını bırakıp, ellerini çırptı. "Süper. Sabaha kalsın soruların. Yeterince açıldık. Hadi doğru banyoya. Eller yıkanıyor-"

"Biliyorum babacık, ben büyüdüm. Dişler fırçalanıyor, yüz de yıkanıyor, ayaklar da yıkanacak ve de pijamalar giyinilecek."
"Aferin. Hadi bakalım."
Kız koşarak odadan çıktığında kadına çevirdi bakışlarını. Yasemin başını ellerinin arasına koymuş, sessizce ağlıyordu.

"Yasemin..." dedi. Kadının ismi ağzından öyle güzel bir tını ile çıkmıştı ki, kadın gözlerini yumdu. Yankı onun önünde eğilip, ellerini yüzünden çekti. "Yasemin, ne oldu?"
"Bana anne demiyor Yankı, fark etmedin mi?"

Yankı neredeyse kahkaha atacaktı, "İnan güzelim bana da hemen demedi, bir buçuk yıl sonra dedi."
Yasemin adamın ellerinden ellerini kurtardı, "Komik bir şey mi bu Yankı?"
Başını aşağı yukarı salladı, "Yasemin o bu sabah uyandığında annesizdi. Bir annesinin olmadığını sanıyordu. Öldüğünü sanıyordu. Sonra birden bir kadın-" Yasemin'in yüzü ekşidi, "Tamam ekşitme şu suratı. Güzel bir kadın kapımıza geldi ve Ada onun annesi olduğunu öğrendi. Sence de biraz şaşırmaya hakkı yok mu? Hem baksana ben bu kadarını bile beklemiyordum. Evlenmemizi, aynı yata-şey evde yaşamamızı bekliyor. Bu da seni annesi olarak benimsediğini, kabullendiğini gösterir."

"Ama ben ayrı evde kalacağım." Allah kahretsin bunu istemiyordu. O burada ikisinin yanında kalmak, onlarla yaşamak istiyordu. Baba-kız ilişkileri o kadar kusursuzdu ki, deli gibi kıskanmıştı ikisini. Yankı harika bir baba olmuştu.
Adam yeniden onun ellerini tuttu, "İstediğin yerde yaşayabilirsin Yasemin. İster bu evde, ister başka evde. Sen nasıl istiyorsan." Derin bir nefes alıp verdi ve kendi başına sıktı. "Bak, istersen Ada sana alışana kadar, en azından aranızdaki bu resmiyet gidene kadar burada kal. İster misin?"

Yasemin bir saniye bile düşünmeden, "Olur," dedi gözlerini heyecanla kırpıştırarak.
Yankı soru ağzından çıkacağı an 'hayır' demesinden öyle çok korkmuştu ki, ama olumlu cevabı karşısında içinin mutlulukla dolmasını engelleyememişti bu da gözlerindeki ışığı, yüzündeki o kocaman gülümsemeye yansımıştı.
"Hala gözlerin alay dolu ışıklarla parlıyor," diye mırıldandı kız.

Yankı'nın gülümsemesi normal bir tebessüme döndü, "Hala mı?"
"Hala..."
"Çok mu?"
"Çok."
"Bende..."
Yasemin "Ha?" dedi bir anlık refleksle, Yankı da ne dediğini fark edince hemen düzeltti. "Yani sende, senin de... Ba-bakışların değişmemiş."

"Anladım. Değişmedi evet." İkisi de birbirlerinin gözlerinin içine bakıyordu.
Şuan Yankı kadını deli gibi öpmek, onu sarmak istiyordu. Ne olurdu ki şimdi içinden geldiği gibi yaşasa her şeyi? Sarılsa, öpse, onu taşıyıp odasına götürse...