KASABALI - İLK GÖRÜŞTE AŞK SERİSİ I * FİNAL

12.BÖLÜM - 5 YIL MESELESİ

Uzun bir aradan sonra herkese kocaman bir MERHABA!
Bu bölüm silinmişti. Bundan başlayayım dedim =) Hepinize keyifli okumalar. Çok özlemişim =) Beklediğiniz için hepinize teşekkür ederim. Ama gerçekten yeni işimde çok büyük sorunlarım ve sorumluluklarım var. Ondan böyle oldu. Bir de romanlarıma konu olabilecek bir aşka imzamı attım ve iki kişinin arasını bizzat ben yaptım =) yakında onları da okuyabilirsiniz. Çok tatlılar çünkü. =)

------------------------

Yasemin kızının saçını örerken bir yandan da onunla sohbet ediyordu. Daha çok kızını dinliyordu, onun anlattığı şeyler sayesinde onu tanımaya çalışıyordu.
"Biliyor musun anneciğim, benim bir arkadaşım var Mert. Biz onunla aynı sınıfta olacağız."

"Öyle mi? Ne güzel işte, arkadaşların da hazır. Yabancılık çekmeyeceksin."
"Evet. Ama o benim arkadaşım değil. O bana aşık bi kere. Aşık kişiden arkadaş olur mu? Mesela babam sana aşık ya, o yüzden siz onunla arkadaş olamazsınız?"

Yasemin birden kapıya baktı, neyse ki Yankı yoktu.  "Bu aşk meşk olayları için biraz daha büyü bence Ada'cım. Ne dersin?" Ne yani Yankı ona aşık mıydı? Yoksa kızı böyle bir şeyi neden söylesin değil mi ama? Yüzünde oluşan mutluluk izlerinden bi haber işine devam etti.

"Ama neden anne? Ben de ona aşık olabilirim bence. Çünkü onu görünce hep öpesim geliyor."
Bu sefer Yasemin öksürmeye başladı. "Bebeğim baban duymasın güzelim, olur mu?"

Küçük kız kıkırdadı, "Tamam. Anne-kız arasında sır bu. Seninle sırdaş olduk."
Yasemin işini bitirince onu kucağına aldı ve yüzünü okşadı. "Biz seninle her şey olacağız. Sırdaş, arkadaş, anne-kız, kardeş, sen ne istersen."
"Imm..." dedi kız parmağını ağzına koyarak. "Sırdaş olduğumuza göre sende bir sırrını bana söylemelisin."

"Benim sırrım yok ki."
Kız sessizce sordu, "Babama aşık mısın?"
Yasemin bakışlarını kaçırdı, odanın girişine bakıp, yeniden kıza döndü ve tam o sırada Yankı imdadına geldi. "Çıkalım mı babacım?"
Kız minik pembe dudaklarını sarkıttı,  "Annemle sırlarımızı paylaşıyorduk ama."

"Tamam, akşam üçümüz paylaşırız. Olmaz mı?" dedi gülümseyerek kapı pervazına yaslanırken.
"Olmaz. O zaman sır olmaz. Hem birbirimize aşklarımızı anlatacağız."
Adam ellerini göğsünde birleştirirken kaşlarını hafalandırdı. "Ya demek öyle. Annenin de mi aşkı varmış?" derken kadına bakarak sordu soruyu.

Yasemin renkten renge girerken "Şey hadi gidelim," deyip ayaklandı.
Küçük kız odadan koşarak çıkarken Yasemin adamın da gitmesi için ayaklarını sürüye sürüye yavaşça yürüyordu, ama Yankı'nın kımıldamaya bile niyeti yoktu. Bakışlarını da üstünden çekmiyordu ayrıca. Tam kapıdan çıkacakken, elini diğer tarafa koyup geçmesini engelledi.

"Demek aşıksın? Bu kadar sene uyurken ne aşkı bu? Ne ara aşık oldun?" sesi istemsiz öfkeli çıkmıştı.
"Ya ben aşık falan değilim. Ada öylesine sorular soruyordu. Aşk falan yok yani."

Yankı kaşlarını çattı. "Hiç mi yok? Yani kimseye mi aşık değilsin? Yoksa birine aşıksın da söyleyemiyor musun? Çok önceden olan bir aşk yani, yok mu öyle bir aşk?"
Yasemin de aynı şekilde karşılık verdi, "Yankı neyin sorgusu bu? Anlamadım."

"Yok bir şey," diyerek homurdandı. “Hiç yokmuş bir şey zaten! Hayır ne duymayı bekliyordum, onu da bilmiyorum. Saçma sapan konular!”
"Hayır ben sana soruyor muyum ne yaptın ne ettin? Kimler geldi, kimler geçti diye?"

Adam gülümsedi, "Cık, haklısın. Sormuyorsun." -Ama meraktan ölüyorsun. “Sahi neden sormuyorsun?”
Kız eli ile yakasını çekiştirdi, "Sormuyorum evet, çünkü ilgilenmiyorum. Banane sonuçta bir yerde."