KASABALI - İLK GÖRÜŞTE AŞK SERİSİ I * FİNAL

18.BÖLÜM - BİR SANDVİÇ MESELESİ

Bölümün başlığı yeni çiftimizle alakalı, "bölüm ne zaman gelecek?' diye sormaya korkanlar var diye erkenden yazdım :)

------

Ada'nın sesi ile Yasemin hemen adamın yanından kalktığında Yankı kaşlarını çatmıştı ve sessizce, "Neden kalktın?" diye fısıldadı. Yasemin gözü ile kızını gösterdiğinde ise Yankı bıkkın bir nefes verip, gülümseyerek kızına baktı. "Başka kim aşık bebeğim?" diye sordu.

Ada tam konuşacakken Yazgı araya girdi, "Kim olacak annesi de sana aşık ya ondan bahsediyor."

Ada anlamıyormuş gibi ona bakarken, "Yok akıllım ben ondan bahsetmiyorum ki-" diyordu ki açılan kapı Yazgı'nın imdadına koştu.

Doktor elinde sonuçlarla gelmişti, "Evet Yankı bey iyisiniz değil mi?"

"Şuradan çıkarsam daha iyi olacağım," diye homurdandı. "Evlenmem gereken bir kadın var da..."

Bu sözle doktor ve Yazgı sırıtırken Yasemin kızarmıştı ve bu hali ile Yankı'nın aklını başından daha çok almıştı. İç çekerek bakıyordu ona. İçindeki fırtınanın adını bir türlü koyamıyordu. Çünkü aşk, sevgi artık çok ama çok az geliyor, yetmiyordu duygularını anlatmaya...
"O zaman bir an önce çıkmanız için elimden geleni yapacağım. Bu iğne ile başlayabiliriz," dedi arkasından giren hemşirenin elindekini göstererek.
İğneyi gören Yankı, yutkundu ve "Aslında o kadar da acelesi yok, değil mi hayatım?" diye mırıldandı.

***

Eylem uzakta ona delici öfkeli gözlerle bakan adama o da aynı şekilde bakıyordu. Bir yandan da Arda'nın kulağına söylediği şeyi düşünüp şeytanlarını mutlu ediyordu.

"Bu kahveyi al, gülümse ve bana bak! Çok etkili bir yöntemdir."

Selim daha fazla dayanamadı hızla kadının yanına gelip başında dikildi, "Nasıldı kahve güzel miydi bari?"

Eylem tırnağı ile oynarken umursamaz bir tavırla cevapladı adamı, "İçtiğim en güzel kahveydi."
Selim sanki olabilirmiş gibi kaşlarını daha da çattı. "Bayağı da komikti sanırım?"
Başını kaldırdı "Kahve mi?" dedi yalancı bir şaşkınlıkla.

"Hayır!" diye hırladı, "Arda tabiki de. Kulağına ne dediyse kahkaha attın!"
"Haa... Evet ya, alem çocuk. Çok güldürdü beni," sanki yeniden aklına gelmiş gibi kıkırdadı.

"Eylem! Kes şu kıkırdamayı, yemin ederim..." son anda susup, eli ile yüzünü sıvazladı.

Eylem sinirle ayağa kalktı ve adamın karşısında durdu, "Ağzından çıkaramayacağın sözleri aklından geçirme, tutamayacağın elin kimlere değeceğini düşünme! Ve Selim Soykır sakın ama sakın öpemeyeceğin dudaklara öyle bakma! Komik oluyorsun!"

Eylem söyleyeceklerini bitirip gittiğinde arkasında darmadağınık bir adam bıraktığının farkında değildi.

***

Yazgı odasına girip etrafa bakarken gözünden bir damla yaş aktı. Buradan giderken bu gözlerden günlerce yaş dinmemişti. Şimdi ise sadece tek bir damla anlatıyordu yüreğindekini. Pişmanlığını...

Bembeyaz olan odasına inat içini karartmıştı Arda'nın teklifi. Aslında ne çok isterdi boynuna sarılıp 'evet' diye haykırmayı. Çekmecesini açıp, içindeki çok eskimemiş fotoğrafı çıkarıp baktı.

"Sana anlatsaydım beni bırakmazdın biliyorum... Elimi daha sıkı tutardın, yanımda olurdun. Ama ben sana nasıl yapardım bunu? Nasıl kıyardım hayaline?"

Elindeki fotoğrafla yatağa attı kendini, bir süre eski günleri düşünüp gözlerini yumdu ve normal bir ilişkileri olsaydı nasıl olurlardı diye düşündü. Gülümsedi. Emindi ki çok tatlı bir çift olurlardı. Evlenselerdi her gün kavga edecekleri de aşikardı. Sonra gözünün önüne gelen manzara ile dehşetle gözlerini açıp, başını sağa sola salladı. "Hayır Yazgı kendine bunu yapma!"
Özlemişti onu, deli gibi özlemişti...