Toygar Işıklı-Çok Geç
FİNAL
Jilet kesiklerinin kol gezdiği bileklerime kısa bir göz attım ve kelepçelerin izin verdiği koşulda saçlarımı düzelttim. Mosmor olduğuna emin olduğum gözaltlarım ve kızarmış gözlerimi kapıya diktim. Neredeyse bir yıldır bu günü bekliyordum.
Zira bir yıldır akıl hastanesinde yatıyordum.
Alarm'daki o son günden sonra girdiğim krizler ve bitmeyen çığlıklarım beni bu odaya bir yıl boyunca hapis kalmaya itmişti. Kollarım üç yüz kırk sekiz günün birkaç günü hariç hep bu beyaz yatağa kelepçeli haldeydi. Zaten kelepçelerin takılı olmadığı o birkaç günde de başımda hep birileri olmuştu. Yalnız kalamamıştım.
İlk birkaç ay çok üzgün ve harap olmuş bir halde sadece yemek yiyip uyuyordum. İlerleyen günlerde aldığım Deniz'in ölüm haberi çığırımdan çıkmamı sağlamış, neredeyse hastaneyi yıkmıştım.
O, Deniz'i öldürmüştü.
Beni ise işkence çektirerek öldürüyordu. Her gün, her saniye, her dakika...
Bu binada, bu odada, bu yatakta ölüyordum.
Tıklatılan kapı sesiyle irkilirken kendi halime kahkaha attım ve içeri girmelerine izin verdim. İki hemşire eşliğinde odaya adım atan Melih, olgunlaşmış gözüküyordu. Eski utangaç ve cılız Melih'ten eser yoktu. "Derin." diye soludu.
Kahkaha attım ve ben de onu incelemeye koyuldum. Kesinlikle fazlasıyla kilo almıştı ve vücudu kalıplaşmıştı. Saç stilini değiştirmişti ancak tüm bunlardan öte parmağında yüzük vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REİS
Teen Fiction*TAMAMLANDI* Tekrardan kıpırdanıp kaçmaya çalıştığımda, arkamdan sarıldı ve iyice kendine bastırdı. Dirseğimi sarhoş adamın karın boşluğuna tüm gücümle geçirdiğimde pek bir etki etmemişti. Birden belimdeki kollar geriye doğru çekildi ve büyük bir pa...
