အပိုင္း (၂၉)

1.1K 39 2
                                    

ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ခြဲစိတ္ရမယ့္ေန႔ကို
ကြၽန္ေတာ္ သတိရတစ္ခ်က္ မရတစ္ခ်က္
အေျခအေနဆိုေပမယ့္
အမ်ားေျပာတာ ၾကားတာေတာ့
အေဒး ကလွဴေပးမွာဆိုဘဲ။
အေဒး ကလံုးဝနားလည္ေပးလိုက္ၿပီဘဲ
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေမာ္ေလးရဲ႕ အေျခအေနကို
ေပ်ာ္မိပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္အခုလိုျဖစ္သြားတာ အေဒး နဲ႔မွမဆိုင္ဘဲ
ကြၽန္ေတာ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
ျပန္ေတြးမိတာေပါ့။

အေဒး မသြားခင္ေျပာခဲ့တယ့္ စကားေတြက
ထူးဆန္းေနတာ
ပံုေတြကိုျမင္မွ ယံုၾကည္မယ္ေနာ္
ဆိုတယ့္စကားရဲ႕အတိမ္အနက္
ကိုအေသအခ်ာသိခဲ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္ေတြေအးခ်မ္းၿပီး
ေမာ္ေလးဘက္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ့္
အခ်ိန္ ကမူး႐ူးထိုး
ေရာက္လာတယ့္ ကားကေမာ္ေလးဘက္
ကို ေရာက္လာတာမို႔
အခ်ိန္မွီကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ့္အတြက္လည္း
ေပ်ာ္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြက ေမာ္ေလးကို
အထိအခိုက္ေတြကေန
ကာကြယ္ေပးလို႔ ပါ။

"အမိုး ခြဲစိတ္တာ ၾကာေနၿပီ "

"ေျသာ္..... သားထင္လင္းေလးကလည္းကြယ္
အဆင္ေျပမွာ အမိုးေျပာတာယံု
ဟုတ္တယ္မလား.....
ကိုသက္နဲ႔ ထက္ျမတ္ ေနာက္ၿပီ သားကိုခန္႔"

"ဟုတ္တာေပါ့ အပါးရဲ႕ ဖိုးခြားေရာ ဖိုးမႈေရာ
အဆင္ေျပေျပနဲ႔
ဒီအခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာမွ"

"ေဟာ ဟိုမွာ တံခါးပြင့္သြားၿပီ"

"ဆရာ အေျခအေန"

"ဟုတ္ကဲ့ခြဲစိတ္တာ ေအာင္ျမင္ပါတယ္
အထူးခန္းမွာ သြားေစာင့္ေနၾကပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာရယ္
သမီးေရာ သားေလးကိုပါ
အဆင္ေျပေအာင္
ခြဲစိတ္ေပးတယ့္အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

"မလိုပါဘူး...ေနာက္ၿပီးေက်းဇူးတင္မေစာပါနဲ႔
ကြၽန္ေတာ္က လူနာေတြအလိုတိုင္း
လုပ္ရတာပါ"

"႐ွင္.....ဘာကို ေျပာတာလဲ..... "

"ကဲ လာပါ လင္းေမရယ္ အခန္းထဲမွာ
သြားေစာင့္ရေအာင္ ဆရာလည္း ေျခကုန္လက္ပန္း
က်ေနေလာက္ၿပီ"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာရယ္.....ခြင့္ျပဳပါအံုး"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ"

အခ်စ္​အမုန္​းလြန္​ဆြဲပြဲ(Zawgyi+Uni)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora