အပိုင္း(၃၀)

1.2K 43 11
                                    

"အစ္ကို ေနရတာ အဆင္ေျပလား
သိပ္မလႈပ္႐ွားနဲ႔ေနာ္
ခ်ဳပ္႐ိုးက မက်က္ေသးဘူး"

"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"

"ၾကည့္ ကြၽန္တာ္က အစ္ကို အဆင္ေျပေအာင္
ေျပာေနတာကို "

"အစ္ကိုက အဆင္ေျပပါတယ္ ေမာ္ေလးရ
ေမာ္ေလးလက္ကေကာ
ၾကည့္ပါ့ရေစအံုး မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာေလး
မွာ "

"အစ္ကို ရာ ဘာမွမသိသာေတာ့ဘူး
လက္ကလည္း ေက်ာက္ပတ္တီး
ကိုင္ထားတယ့္ စိတ္ပူစရာမ႐ွိဘူး"

"အဲ့ဒါမ်ား ဘာလို႔ေဆးရံုမွာ ေနခဲ့တာလဲ
မသက္မသာျဖစ္တာေပါ့
အပင္ပန္းခံၿပီး "

"ကြၽန္ေတာ့္မွာ အစ္ကို႔ ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ေလ
ဗ်ာ "

"ကဲဟုတ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီးကို
ခြင့္လႊတ္ေပးပါ"

"ခြင့္လြတ္ေပးမယ္ ဒါေပမယ့္ ေမာင္မင္း
အျပစ္အတြက္ေတာ့
ေမာင္မင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကြၽန္ပ္သိမ္းပိုက္ရမယ္
ဟီးဟီး...."

"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
လက္ခံေၾကာင္းပါ "

ေဆးရံုခန္းမွာ အနမ္းေတြကို
တစ္ဦးကို တစ္ဦးအၿပိဳင္
အဆိုင္ေပးေနတယ့္
သိပ္ခ်စ္ၾကတယ့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး။

ဆရာ ဝမ္းသာပါတယ္ သမီးရယ့္
အနစ္နာခံမႈေတြအတြက္
ဒါေပမဲ့ သမီးေလးအတြက္ေတာ့
ဆရာစိတ္မေကာင္းဘူး။

ကြၽန္ေတာ္ ေမာ္ေလးရဲ႕ နဖူးကိုနမ္းၿပီး႐ွည္လ်ားခဲ့တယ့္
အနမ္းေတြကို အဆံုးသတ္မိတယ္
အေဒး ကအိပ္ေနေပမယ့္လည္း
သတိထားသင့္တယ္ေလ။

"ဒါနဲ႔ အစ္ကို လင္းသက္ေမက အိပ္လိုက္ရီလား
အစ္ကိုေတာင္၅ နာရီအၾကာ သတိရလာတာႀကီးကို
သူအိပ္ေနတာ ေနာက္ေန့ကူးေတာ့မယ္။"

"အင္းဟုတ္တယ္ေနာ္ ဒါေပမဲ့ ဆရာဝန္ႀကိီးေျပာတာေတာ့
အရမ္း Stress မ်ားလို႔ လိုတာထက္
ပိုအိပ္တာလို႔ေျပာသားဘဲ
ေမာ္ေလးရ"

"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေၾကာင့္
သူေတာ္ေတာ္ေလး စိုးရိမ္
ေသာကေရာက္ခဲ့တာ ဒါကိုကြၽန္ေတာ္ကမသိခဲ့ဘဲ
အသားလြတ္ႀကီး
စိတ္ေတြတိုခဲ့တာ။

အခ်စ္​အမုန္​းလြန္​ဆြဲပြဲ(Zawgyi+Uni)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora