Ayrılığın Gemisi|Tamamlandı

4~Gizli Hayran~

Uyanmıştım. Kızım yanımda uyuyordu. Oğlum da diğer yanımda uyuyordu.

İşte gerçek mutluluk buydu.

Umut'u ve Hayal'i uyandırmadan yataktan kalktım. Asiye abla da uyanıktı.

"Günaydın ablam"

"Sana da günaydın da ne bu neşe sabah sabah"

Dedi Asiye abla kahvaltı masasını hazırlarken.

"Ben bi Köpeği sevip gelicem"

Asiye abla onaylar şekilde başını salladı. Bahçeye çıktım. Köpeğin yanına gidip onu sevdim. Başımı karşıya bakmak için kaldırdığımda birini gördüm. Ama o kişi benim baktığımı fark eder etmez saklandı. Kaçtı. Beni izleyen bir adam vardı. Resmen gizli bir hayran gibi beni izliyordu.

Hemen kaçtı. Bu yüzden o kişinin yüzünü görmemişti.

Biraz daha köpeği sevdim. İçeri girdim.

"Abla kahvaltı hazır mı yardım lazım mı?"

"Yok yok. Bitti zaten. Sen hadi çocukları uyandır"

Kendi odama gittim. Ama çocuklar orda yoktu. Yan odadan çocukların sesi geliyordu. Kapı biraz aralıktı. İçerde konuşulanları dinledim.

"Umut sen onu seviyor musun"

"Bilmiyorum. Ama ben baba istemiyorum. Ben annemin mutlu olmasını istiyorum"

"Bende"

Birbirlerine sarıldılar. Sarılmaları bittiğinde  elimle gözümü ovalayıp içeri girdim.

"Hadi bakalım kahvaltı hazır"

"Tamam anne geliyoruz"

Dedi Hayal.

Sonra da Balımı uyandırmaya gittim.

"Balım... yengem. Yengesinin gülü hadi uyan. Bak kahvaltı hazır"

"Tamam yenge kalktım"

"Hadi bakalım yengesinin güzeli"

Bir hışımla yangazların odasına daldım.

"Uykucu yangazlar kalkun ula"

"Yenge yarım saat daha ya"

"Yangaz bari beş dakika iste. Yarım saat ne ya. Hayde canum hayde kalkun"

"Emrin olur yengem"

"Evet yangazlar bu bir emirdir. Kalkun ula. Hem kuymak bitmek üzere"

"Ne?!!"

Dedi ikiside başını yastıktan kaldırırken.

İkisi birden aşağı doğru koşmaya başladılar.

"Yengeee. O kuymağı yavaşça masaya bırak. Geliyrız."

Ben hala yangazların odasındaydım. Ve elimi ağzına bastırmış gülüyordum.

Ben de yangazların ardında yavaşça merdivenlerden indim. Yangazlar hüzünlü bir ifadeyle masada oturuyordu.

"Aşk olsun ama yenge. Oyle şaka mı olur da? Aklumuz gitti bizim burda sen gül"

Diye bana sitem etti yangaz Murat.

"Ne edeyum yangaz? Başka çare mi bıraktınız? Böyle uyanacağınızı bilsem daha evvel söylerdim"

"Uyyy şive nasıl da yakışiy. Sen hep boyle konuş gız"

"Murat yengem sen çocukları okula götüreceksin"