Ayrılığın Gemisi|Tamamlandı

13~Kül Oldum~

Sabahın ilk ışıklarında uyandı Nefes. Daha çocukların okul saatine çok vardı. Dün gece yangazlarla hem şuanki durumu nasıl çözecekleri hakkında hem de sevdaları hakkında konuşmuşlardı.

Bu yüzden Nefes sadece 3 saat uyuyabilmişti. Ama yangazları dinlemese olmazdı. Onlar yıllarca Nefes'i dinlemişlerdi. Eğer Nefes onları dinlemezse onlara nasıl bir arkadaş olurdu ki?

Nefes gece olaya hem bir psikolog olarak yaklaşmıştı hem de onların arkadaşı olarak yaklaşmıştı.

Dün gece Nefes, sabah Asiye ile konuşmaya karar vermişti. Öfkesini dindirmeyi başarabilmişti. Yıllardır içinde büyüyen öfkesini bile dışarıya vurmuyordu. Bu öfkeyi dindirmek çok daha kolay olmuştu.

Nefes sabah Asiye'ye mesaj attı. "Abla bugün benim eve gelebilir misin? Köpeği ve mektupları da getirir misin ayrıca?"

Nefes köpeğini çok özlemişti. Sahipleneli uzun zaman olmamıştı ama çok sevmişti köpeğini.

Mektuplarını da özlemişti. Eskiden Tahir'i nasıl sevdiğini o kağıtlardan okumayı çok özlemişti.

Asiye hemen gördü mesajı, "Tabii ki ablam, şimdi geleyim mi?"

Asiye yaklaşık 15 dakika sonra köpekle beraber geldi.

Nefes kapıyı açtığında soğuk bir tavırla "Hoşgeldin," dedi. Normalde ablasını gördüğünde vereceği tepkiden çok uzaktı bu tepki.

Asiye'nin suratı düştü bu yüzden. "Hoşbuldum" köpeğin tasmasını Nefes'e verip, başını eğip içeri girdi Asiye.

Nefes kısa bir süre köpeği sevdi ve köpeği bahçeye bıraktıktan sonra içeri geçti.

Asiye'nin oturduğu koltuğun çaprazındaki koltuğa oturdu. Asiye masanın üzerine bırakmıştı tüm mektupları.

"Konuşmak istiyordun abla"

"Ablacım çok sert konuşup gittin,"

Nefes Asiye'nin sözünü kesti "Sert olduğum kadar net olduğumu da söylemiştim."

"Net olduğun belliydi zaten, o yüzden geldim bende. Sen hayatına karıştığımızı düşünüyorsun ama öyle değil Nefes. Mustafa sadece sizi korumak istedi. Elinden geldiğince korumaya çalışıyor işte."

"Abla, seni kırmak istemem ama Mustafa abi bilerek ya da bilmeyerek bizim hayatımızla ilgili kararları vermeye çalışıyor. Benim hayatımla ilgili vermeye çalıştığı kararlara ben uymadım ama yangazlar. Onların üstünde daha çok baskı kurmaya çalışıyor ve böyle devam ederse yangazları gittikçe kendinden uzaklaştıracak."

"Akşam hepiniz konağa gelin. Ben Mustafa'yı uyaracağım. Sakinleştireceğim. Barışsınlar. Sen de barış."

Nefes Asiye'ye kabullenmiş bir bakış attı ve başını aşağı yukarı salladı. "Tamam geliriz akşam."

Asiye konağa geri döndü. Nefes ise çocukları uyandırmak için odalarına girdiğinde. Umut'un masasının üzerinde bir defter vardı. Sayfası açık duruyordu.

Nefes defteri eline aldığında bunun bir günlük olduğunu fark etti. Kafasını oğluna doğru çevirdi ve fısıldadı "Sen günlük mü tutuyorsun annecim?"

Umut içine kapanıktı, konuşmadıklarını da buraya yazıyordu. Dün de yazmıştı. Nefes günlüğü eline aldı. Okumaya başladı.

"26 Nisan 2020 Pazar

Sevgili Günlük,

Annem bize babamızı affetmemizi söylemişti birkaç gün önce. Bugün çivraya gittik. Annemin dedikleri doğruymuş biliyor musun? Babamı affedince bana ağır gelen yüklerim yok oldu. Bence Hayal'in de yükleri yok oldu. Eskiden yazmıştım ya babamı affettiğimde ona kocaman sarılacağım diye, kocaman sarıldım ona. Kokusu çok güzeldi babamın. Hayal ettiğim gibi değildi ama hayal edemediğim kadar güzeldi. O kadar mutlu etti ki bizi.