Ayrılığın Gemisi|Tamamlandı

19~Özgürüm~

Nefes, Saniye Hanım'ı konaktan almaya gitti ve eve geldiler. Eve geldiklerinde çoktan herkes gelmişti. Herkes gelip Nefes'e sarıldı.

Asiye Nefes'e sarıldığında Nefes Asiye'nin kulağına yaklaştı "Bugün yaşananların hiçbiri yaşanmadı. Çocuklara hiçbir şey çaktırmak yok."

Asiye kendini geri çekti ve başına tamam anlamında salladı. Yeniden sarıldılar ve bu sefer Asiye Nefes'in kulağına yaklaştı. "Sen çok güçlü bir kadınsın ve tanıdığım en iyi annesin."

Asiye ve Nefes ayrıldılar. Çocuklar üst katta oyun oynuyorlardı. Nefes içeride Tahir'in yanında oturuyordu. Tahir'in kolunun altında.

"Hepinize çok teşekkür ederim, 1 günlüğüne de olsa Tahir'i kabullendiğiniz için."

Mustafa oturduğu yerde dikleşti ve Nefes'e doğru dönüp, "Biz Tahir'i bizi üzdüğü için, bizi terk ettiği için affetmedik. Ama o bugün bizi ne kadar sevdiğini gösterdi. Yani seni ne kadar sevdiğini. Seni kurtararak bizi ne kadar mutlu ettiğini tahmin bile edemezsin. Bugün hastanede kalması gerekirken, yaralı hali ile sadece seni düşündü. Seni kurtarmayı."

Nefes'te oturduğu yerde hızla dikleşti. "Nasıl yani? Bitti mi? Affettiniz mi? Artık aile miyiz?"

Asiye "Bundan sonra hep."

_

Akşam olmuştu. Herkes gitmişti. Hayal, Umut, Tahir ve Nefes vardı sadece. Hayal ve Umut üst kata çıktılar ve sonra yavaş adımlarla geri döndüler. Geri döndüklerinde Hayal'in elinde Nefes'in makyaj temizleme pamuğu ve Umut'un elinde de suyu vardı.

Nefes ayağa kalktı çocuklarına yaklaştı ve boylarına çöktü. İkisinin de saçlarını okşadı. "Annecim, iyi misiniz?"

Umut elini Nefes'in yanağına koydu, "Biz iyi olmadığımızda sen hep görüyorsun ya ne kadar saklamaya çalışırsak çalışalım?"

Ve Umut'un kaldığı yerden Hayal devam etti. "Sen iyi olmadığında da biz görüyoruz. Ne kadar iyiymiş gibi gözükmeye çalışsanda."

Hayal elindeki pamuğu Umut'a doğru uzattı Umut'da elindeki makyaj temizleme suyundan pamuğa döktü.

Hayal, pamukla Nefes'in tüm makyajını siliyordu. Hayal pamuğu yüzüne değdirdiği anda Nefes gözlerini kapadı. Ağlamak istemiyordu. Ama nasıl dayanacaktı?

Hayal Nefes'in makyajını temizlediğinde yüzündeki tüm yaralar ortaya çıktı. Nefes çocuklarının gözlerinin içine bakıp "Ne zaman anladınız? Durumun kötü olduğunu ne zaman anladınız?"

Umut "Bizi Osman dedeme bırakırkenki ses tonun, her zamanki gibi değildi. Daha endişeliydi."

Hayal "Hemen Osman dedemin yanında döndün ve o gün amcamlar ve Asiye yengem de orda kaldı. Çünkü bizi onlara emanet ettin. Kalabalık olsun diye."

Umut "Sonraki gün, Asiye yengem bir çok kez sizi aradı açmadınız ve amcamları yolladı eve, kötü bir şey olduğu belliydi."

Hayal "Fatih amcam eve geldi ama Murat amcam gelmedi. Sadece onlar da değil. Nazar abla, Berrak abla, Mustafa Amca, Fatih amca hepsi geldi."

Umut "Ayrıca Berrak abla ve Nazar abla bizimle oyun oynadılar ama ellerinin titrediğinden ikisininde haberi yoktu."

Hayal "Ve eve geldiğimizde makyaj yapmaktan çok hoşlanmayan sen çok makyaj yapmıştın. Yaralar gözükmesin diye."

Tahir çocukların konuşmaya başlar başlamaz yanlarına gelip boylarına çökmüştü. "Siz başından beri her şeyin farkındaydınız. Korkmadınız mı? Nasıl belli etmediniz?"