11~Beni İyi Sanıyorlar~

1.2K 51 47
                                    

Gece boyunca Nefes ile Tahir ağlamışlardı. Nefes sabah erkenden uyandı. Ama odasında değildi. Tahir ile beraber ağlarken aşağıda uyuya kalmışlardı. Nefes bir süre Tahir'i ayıltmak için uğraştı ve en sonunda başardı.

Tahir dün geceyi hatırlamıyordu. "Nefes benim ne işim var burda?"

"Gece geldin ya. Neyse ne! Hemen çıkman lazım. Yangazlar görürse çok kötü olur. Hadi çık!"

Merdivenlerden yangazların ve çocukların ayak sesi duyulmuştu.

"Kaç!" diye Tahir'e dönüp fısıldadı Nefes.

Tahir olabildiğince hızlı bir biçimde kapıdan çıktı. Yangazlar ve çocuklar aşağı indiklerinde.

"Anne kapı niye kapandı?" diye sordu Hayal.

"Ben bahçeye çıkmıştım da annecim, o yüzden." diye bir şey uydurdu.

"E anne kahvaltı da hazır değil?" dedi Umut.

Nefes telaşla mutfağa gitti. "Bugün beslenme koyayım yanınıza annecim. Okulda yersiniz yoksa geç kalacaksınız."

Nefes hızla beslenmelerini hazırladı ve kıyafetlerini değiştirmek için yukarı kata, odasına, çıktı. Hızlıca giyindi ve makyaj yapmadan aşağıya indi.

 Hızlıca giyindi ve makyaj yapmadan aşağıya indi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Nefes'in giydikleri)

Merdivenlerden konuşarak iniyordu. "Hadi bakalım, çıkalım."

Aşağıya, salonun ortasına, geldiğinde evde kendinden başka kimsenin kalmadığını fark etti.

"İyi, ben de çıkayım o zaman" kendi kendine konuştu ve çıktı evden. Arabayı çalıştırdı ve kliniğe doğru yol aldı. Yolda kulağına kulaklığı takıp, Tahir'i aradı. Telefon ilk çalışta açıldı ve hemen telefonun diğer ucundan ses geldi.

"Alo, Nefes. Özür dilerim, ben hatırlamıyorum. Dün geldiğim için özür dilerim, söz vermiştim sana ama sarhoştum."

"Ben şimdi kliniğe gidicem, kliniği Berrak'a emanet edip, uçuruma gidicem gelir misin?"

"Evet, evet gelirim."

Nefes kliniğe gittiğinde Berrak onu kapının önünde bekliyordu. Nefes anahtarıyla kapıyı açtı ve içeri girdiler.

"Berrak, bu anahtarı sen al senin olsun bende yedeği var zaten. Ben şimdi çıkacağım. Birazdan gelirim."

"Tamam Nefes abla."

Nefes arabasına bindi. O anda aklına Nazar geldi. Nerden geldi bilmiyordu ama birden aklına geldi. Nazar'ın Nefes ve Murat ile konuştuğu öğrenildikten sonra hiç aramamıştı Nefes onu. "Nasıl unuturum?" diye kendine kızdı Nefes.

Kulaklığını kulağına taktı ve Nazar'ı aradı. Nazar telefonu açtığında ağlama sesi de duyulmuştu.

"Nazar, özür dilerim. Arayamadım."

Ayrılığın Gemisi|TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin