Ayrılığın Gemisi|Tamamlandı

6~Geç Kaldın~

Akşam olmuştu. Herkes odasına çekildi. Çocuklara iyi geceler demek için odalarına girdim.

"Anne"

"İyi geceler."

"İyi geceler annecim."

Sessizce odalarından çıktım. Kendi odama girdim.

Dünki olanlardan sonra uyumak dahi istemiyordum. Ama ne yapacağımı da bilmiyordum. Odama gidip camdan dışarıya baktım. Dışardıda bir adam vardı ama bu adam Tahir'e benziyordu.

Tahir'i aradım. O adamın Tahir olduğuna emin olmak için. Telefon hemen açıldı.

"Alo Nefes?"

"Konağın önündeki sen misin?"

"Evet benim."

Dedi Tahir. Yüzü yola doğru dönükken hemen konağa doğru döndü.

"Dün bi adam gördüm. Evi gözetliyordu ama kaçtı."

"Sanırım pek kaçmamış."

"O ne demek oluyor?"

"Şey dün üç tane adam eve girdi de. Bizi kaçırmak için girmişler ama durumlar pek istedikleri gibi gitmedi."

"Nefes sen adamlara ne yaptın?"

"Şey ellerinde eter vardı. Eteri ellerinden aldım. Üçünün de silahlarını aldım. Ormana götürdüm. Eterler hepsini bayılttım."

"Silahlar?"

"Silahlarını yanlarına attım."

"Oh!"

"Ama içi boş bir şekilde."

"Maşallah kızum sen neymişsun ya?... Hop hop hop sen silahı nerden buldun, bugün de elinde silah vardı,"

"Benim silahım ki o."

"Senin silahun mu var?"

"Ne var be? Sanki senin yok? Sana iyi nöbetler ben yatıyorum."

"İyi geceler."

Hemen telefonu kapattım ve uyudum. Ertesi sabah uyandığımda yatağımın yanındaki komodinde bir not vardı.

Yıllar önce sevdamızı haykırdığımız yerde, seni bekliyor olacağım. Beni hatalarımla, pişmanlıklarımla, sevdamla baş başa bırakma.

Notu okudum ve gülümsedim. Ama sonra onun beni gülümsettiği geldi aklıma. Hâlâ ona aşık olan tüm zerrelerimden nefret ettim. Kabullenemiyordum hala onu seviyor oluşumu.

(Artık birinci tekil şahısla yazmamaya karar verdim. 3. Tekil şahısla devam edeceğim yazmaya.)

Nefes gidip gidememeye karar veremedi. Her şeyin başladığı yerde, her şeyi bitirebilir miydi ki Nefes? O kadar güçlü, o kadar cesur muydu?

Tabii ki de cesurdu. Duygularından korkmayacak kadar cesurdu. Sabah uyandığında Asiye ile beraber sofrayı hazırladılar ve çocukları okula gönderdiler. Sonra Nefes de çıktı evden.

Geçmişin hesabını kapatmaya gidiyordu. Tabi o kadar kolay kapanacak bir geçmişleri yoktu. Acısı olacaktı bu geçmişin. Bir alev olup ikisini de yakacaktı geçmiş.

Nefes, Tahir ile sevdalarını haykırdıkları yere gitti.

Tahir orada oturmuş bekliyordu Nefes'i. Nefes Tahir'in yanına doğru yürürken buradaki anıları geldi aklına Nefes'in. Sevdalarını birbirlerine ve karadenize burda haykırdılar, Nefes hamile olduğunu burda söyledi, hamileyken sık sık buraya geldiler. Nefes Tahir yokken de hep buraya geldi? Onu unutmak için, ama bir an olsun bile başaramadı.