Obliviate | Lost Memories

Bölüm 15

      Harry gitmeye her yeltendiğinde Draco tarafından vazgeçirildiği için hala birlikteydiler. Son başarısız denemesinin ardından yarım saat geçmişti. Draco arkasına yığdığı yastıklara oturur pozisyonda yaslanıp ayaklarını öne doğru uzatmıştı. Harry ise sırtını, Draco'nun göğsüne yaslamıştı. Gerçi Draco onu kendine doğru çektiğinde ve arkasından sıkıca sarıldığında Harry'ye seçme şansı vermemişti. Son yarım saattir de öylece oturuyor ve önlerindeki kitabı okuyorlardı. İksir kitabını. Bu da demek oluyordu ki Draco okurken, Harry okuyor gibi yapıyordu. Kitabı Harry tutuyordu, Draco ise bir koluyla Harry'ye sarılıyor ve diğer yandan sayfa çevirme işini hallediyordu.

      "Çeviriyorum," diye mırıldandı sorar gibi.

      "Hıhı."

      Draco derin bir iç çekerek sayfayı çevirdi. "Okumadığının farkındayım."

      "Okuyorum!"

      "Öyle mi? O halde bir önceki sayfada hangi iksir olduğunu söylemekte zorlanmazsın."

      Harry duraksadı. "Şey- hatırlıyorum elbette, Yaşayan Ölüm İçkisi."

      "O beş sayfa önceydi, Potter."

      "Oh..." Harry ne diyeceğini bilememişti.

      "Cidden, iksir dersinde neden o kadar berbat olduğunu daha iyi anlıyorum."

      "Hey! O kadar da kötü değildim!" Bunu söylerken kendine pek inanmamıştı ama mühim değildi.

      "Hıhı," derken güldü Draco.

      "Hadi ama, altıncı sınıfı hatırlamıyor musun?"

      "Gayet iyi hatırlıyorum ve o başarıyı yardım almadan sağlayamayacağını bilecek kadar tanıyorum seni. Slughorn hayranındı, değil mi?"

      "Malfoy," dedi uyarır gibi. "O kadar da kötü değildim, hatta hepinizden iyiydim."

      Draco sayfayı çevirirken sessiz kalmayı tercih etti. Harry ise altıncı sınıftaki iksir derslerini ve sağladığı başarıyı düşünüyordu.

      "Tamam, biraz yardım almış olabilirim."

      "İşte böyle Potter, dökül."

      "Snape'in eski bir kitabını bulmuştum. Kitaptaki yönlendirmeleri takip ediyordum. Bu demek oluyor ki, doğru yönlendirmelerle gayet iyi iş çıkarabiliyorum! Snape beş yıl boyunca her yaptığımı kötülemeye yer aramasaydı ve beni dersten soğutmasaydı başarılı olabilirdim."

      "Öyle diyorsan," diye mırıldandı, sırıtarak. Harry ses tonundan bile keyiflendiğini anlayabiliyordu.

      "Ayrıca iksir dersleri sıkıcıysa ben ne yapabilirim?"

      "Sıkıcı olan sensin," dedi Draco bir sayfa daha çevirirken.

      "Ben daha çok- aksiyon adamıyım, anlıyorsun ya? İksir benlik değil."

      "Ah, bilmez miyim? Expelliarmus, değil mi?" Draco bu kez açık açık gülmüştü. Parmakları kitabın sayfasındayken Harry kitabı birden sertçe kapattı. Parmakları sıkışınca hissettiği acı Draco'nun gülüşünü silmişti. "Tamam, tamam! Ama şunu anlaman gerekiyor; iksirlerin birçoğu hayati değere sahiptir. Nerede, ne zaman kullanacağını bilirsen seni en kötü durumlardan bile kurtarır."

      "Kedavralanınca iksire pek ihtiyacı kalmıyor insanın," diyerek güldü. "Ayrıca iksir alanını küçümsemiyorum, sadece o kadar sabırlı değilim."