ÖLÜLERİN KIYAMETİ

YIKILMADIK

Sabah dünya sağanak bir yağmura aydınlandı. Bardaktan boşalırcasına yağıyordu yağmur taneleri. Cama çarpan su seslerine uyanan Eren Melis'i uyandırmadan kalktı yanından. Koridorda yürüyüp Merve'nin kaldığı odaya girdi. Buse uyanmış tavanı izliyor, Merve ise Şule'ye sarılmış halde uyumaya devam ediyordu. Buse'nin toparlanmasına izin vermese de kalkan Buse oturdu. Asık suratıyla yanına oturdu.

-İyi misin sen ? 

-Volkan abi öldü. 

-Ne !! 

-Duydun işte. 

-Nasıl oldu bu ? 

-Dün tuzağa düşürülmüşler, karşımıza çıkarıp düşünmeden öldürdüler, üstelik. 

-Üstelik ? 

-Melis'te yanındaydı ve olan biten her şeyi gördü. 

-Şuan nerede ?

-Odasında yatıyor. 

-Bu çok acı Eren. Bizimkileri kaybettiğimde hissettiklerim aklıma geldi onu anlayabiliyorum.

-Bunları söylemeye gelmedim buraya, elimizden geldiğince yanında olmalıyız. Sende yardım etmelisin.

-Tabi ki, o benim en iyi arkadaşım. 

-Güzel, bunu da hep birlikte atlatacağız öyleyse. 

-Sen ne söyleyecektin. 

-Barış diye birisi artık yok. Öldü. 

-Bu sefer emin misin ? 

-Ölüm çığlıklarını dinleyip geldim buraya. 

-Hak ettiğin buldu sonunda, buna sevindim. 

-Sana bunun biteceğini söylemiştim. 

-Dün siz yokken, sürü ile savaştık çok yoruldular. 

-Fark ettim, üzerini değiştirmekle ilgilenmemiş bile. Başka odalarda falan kalmak yok artık. Hiç olmadığımız kadar yine birbirimize ihtiyacımız var. İyice dinlen ve aklında kalan korku ve tereddütleri at. 

-Kalabilirsin.

-Melis'i yalnız bırakmayayım. 

-İyi olur. Uyandığında seni yanında görsün en azından. 

Eren kalktığı sırada Merve uyandı. Kafasını çevirdiği anda karşısında onu görünce 

-Dönmüşsünüz dedi. 

-Döndük. 

-Nasıl geçti ? 

-Ekrem ve Barış diye birisi yok artık. 

-Farklı bir şey daha olmuş gibi. 

-Volkan abiyi öldürdüler. 

-Ne !! diyerek kalktı Merve. 

-Duydun. Melis'le ikisini rehin almışlar, nasıl olduğunu aklım almasa da olan bu. 

-Kız nerede ? Kim bilir ne haldedir ? 

-Uyuyor. Yalnız bırakmayalım olur mu ? 

-Olur, gidip bir şeyler yiyelim, ne yapabiliriz diye konuşuruz sonra. 

Aşağı inip tepsilerini doldursalar da üçünün de iştahı yoktu. Volkan ve Melis'in durumuna üzülmüşlerdi, çok bir şey yemediler. Yanlarından ayrılan Eren başka bir tepsi hazırlayıp Melis'in yanına döndü. Yavaşça açtı odanın kapısını, hala uyuduğunu görünce sessizce tepsisini camın önünde duran komedinin üzerine bıraktı. Dışarıya bakmak için perdeyi çektiğinde camda oluşan buğuyu görünce uyandığında görmesi için not bıraktı.