Gökyüzüm Sen

---26---

Selamlar!

Nasılsınız?

Bu bölümü "Birileri"ne ithaf ediyorum.

***

Dedikleri gibi sınıflar karma olmuştu. Grup dağılmıştı. İkbal E şubesine, Nisan ve Mine ise A şubesine gidiyorlardı. Ben de B şubesindeydim. Teneffüslerde bahçedeki büyük ağacın altında toplanıyorduk.

Onlarla aynı sınıfta olmak istiyordum. Ama yapamıyordum işte. Gözlerim istemsizce kapanıyor, derse bir türlü odaklanamıyordum. Kafamı sıraya koydum ve gözlerimi kapattım. İlk hafta olduğu için pek ders işlemiyorduk. Bunun için rahattım.

Omzuma dokunan el ile başımı kaldırdım. Yağız gülümseyerek bana bakıyordu.

"Uykucu, naber?"

"Saat kaç?" Dedim sorusuna soru ile karşılık vererek.

"Saat dörde geliyor." Dedi hala gülümserken.

"Oha! Dört mü?" Dedim sırada ayaklanırken. Sınıfta kimse yoktu. Herkes gitmişti ve biri bile beni uyandırma zahmetinde bulunmamıştı.

"Of, of..." Dedim kafamı tekrar sıraya gömerken.

"Gökçe, sen iyi misin?" Dedi Yağız. Uykulu uykulu baktım suratına. Gözlerindeki hafif endişeyi gördüm.  Ayağa kalktım ve sarıldım ona. O da bana sarıldı. Buna ihtiyacım vardı. Ayrılmadık bir süre, saçlarımı okşadı. Ben ağladım, o gözyaşlarımı sildi. Onun yanımda olması bana iyi geliyordu. Ona sarılırken bir anda bildirim geldi. Yavaşça çektim ellerimi omzundan. Telefonuma uzandım. Gelen bildirimle şoka uğradım.

user123: Ona sarıldın ve sizi gördüm.

user123: Ondan hoşlanıyor musun?

Hızla kapıya yöneldi gözlerim. Kimse yoktu. Yağız bana bakıyordu.

"Noldu?" Dedi merakla. Telefonu uzatıp mesajları gösterdim. Şaşkınca baktı bana.

"Ne!?" Dedi şaşkınlıkla. "Saçmalıyor." Haberi bile yoktu. Kalbimin bir kenarını da kırıp ayağının altında ezmişti. Ondan hoşlanamaz mıydım?

"Gidelim mi?" Dedim.

"Olur." Dedi. Yurda geçince anonime bir mesaj attım.

gokcekrn: Bunun bir önemi yok.

gokcekrn: Neden karşıma çıkmıyor, gizli olmayı tercih ediyorsun?

Beş dakika sonra yanıt geldi.

user123: Bilmiyorum.

gokcekrn: Peki. Sen bilirsin.

gokcekrn: Ama seni tanımıyorum ve böyle devam edemeyiz.

user123: Engelleyecek misin?

gokcekrn: Bilmiyorum.

user123: En yakın zamanda karşına çıkacağım.

gokcekrn: Peki. Ama ne zaman?

user123: Seni seviyorum. Şimdilik bunu bil yeter.

Gördüğüm mesaj ile gözlerimi kırpıştırdım. Defterime yazan kişi kesinlikle oydu, başka biri olamazdı. Yatağımın üzerinde duran kitabıma uzandım ve elime aldım. Açıp okumaya başladım.

---

Pencere kenarı ikinci sırada otururken tahtada saçma sapan hareketler sergileyen iki arkadaşımı izliyordum. "Allah akıl fikir versin." Dedim içimden. Sınıfın kapısından giren Nisan'a döndü bakışlarım.

"Hadi gel dışarı çıkalım." Dedi kolumdan çekiştirip. Kafamı sallayıp ayağa kalktım. Birlikte bahçeye indik. Bahçedeki ağacın altında İkbal ve Mine bekliyordu. Yanlarına gittik ve banka oturduk. Hepimiz suskunduk ve konuşmuyorduk.

"Kızlar." Dedi İkbal sessizliği bozarak. Gözlerimizi ona çevirdik. "Biliyorum, mutsuzsunuz." Derin bir nefes aldı.

"Bende mutsuzum. Ama bu mutsuzluk derslerimizi etkilememeli." Diye ekledi.

"En azından farklı okulda değiliz. Ya da birimiz ölmedik. Buna şükretmeliyiz." Dedi Nisan.

"Evet ya, insanlar bizi ayırmaya çalışsa bile biz ayrılmayız." Dedi Mine.

"Çünkü biz "Birileri"yiz ve hep öyle kalacağız." Dedim tebessümle. Sonra kafalarımızı birleştirip kucaklaştık. Böyle olmalıydık.

İncelsekte, kopmamalıydık.
Ayakta kalmalıydık.
Sabretmeliydik.
Mutlu olmalıydık.
Biz birlikteydik ve hep böyle kalacaktı.
Biz "Birileri"ydik...

***

Arkadaşlar, her arkadaş grubunun ismi olduğu gibi; Gökçe ve tayfasının da bir ismi var. Ve bu isim: Birileri...

Aslında sıradan gibi ama çok anlamlı ve özel...

Sizi seviyorum 💜