Gökyüzüm Sen

---31---

Kitabımızın şarkısını açarsanız çok sevinirim...

Gökşin Derin: Gökyüzüm Sen

***

Salonu dolduran alkış sesleri ve çığlıklar. Birbirine derin derin bakan iki insan. Bir çiçek açtı bugün, ruhumda bir yerlerde. Bir güneş doğdu karanlık şehirlere. Bu tarifi olmayan bir histi.

Sahneden inerken kalabalığın arasından sıyrılıp gelen Kaan'ı gördüm. Hızlı ve garip bir yürüyüşü vardı. İndiğimde yanımdaydı. Koluma girdi ve çekiştirdi beni. Sınıfa doğru yürüyorduk. Koridorlar bomboştu. Herkes aşağıdaydı.

"Ne yapıyorsun Kaan? Ne oluyor?" Dedim ona kızarak. Sınıfa girdik, kolumu bıraktı. Sınıfın kapısını da kapattı.

"Gökçe!" Dedi, sesi yüksek çıkmıştı. Öfkeli değildi ama garipti işte. Bu beni ürkütmüştü. "Ben seni çok sevdim." Sonra gözlerinin içini gördüm o an. Kırıldı kelimeler. Buhar oldu ve havaya karıştı.

"Ama sen onunla daha mutlusun!" Dedi. Gözlerini kapattı, arkasına döndü ve parmağını ısırdı. Kabullenmek istemiyor gibiydi. Daha sonra tekrar döndü bana. Yaklaştı iyice, sarstı beni.

"Neden onu sevdiğini söylemiyorsun? Neden itiraf etmiyorsun!?" Kollarım acımıştı. Gözlerim doldu. Sonra bir anda sınıfa daldı Yağız. Kaan'ın beni sarstığını görünce gözleri alev aldı sanki. Hızla çekip arkasına aldı beni.

"Ne yapıyorsun sen ona!?" Dedi bağırarak. Üstüne yürüdü. Elini kaldırdı, tam vuracaktı ki bir hıçkırık sesi duyuldu benden. Ağlamaya başladığımı gördü.

"Ağlama güzelim, ağlama kıyamam sana." Dedi kollarıyla beni sararken. Sonra kapı çarpıldı, Kaan çıktı sınıftan. İkimiz kaldık.

"Gökçe!" Dedi Yağız. "Özür dilerim." Hâlâ ağlarken "neden" dercesine baktım ona.

"Ben sana yalan söyledim." Dedi hâlâ sarılırken.

"Ne yalanı Yağız?" Dedim hıçkırıklarımın arasından.

"Defterine yazan kişi benim. Seni çok seviyorum Gökçe. Deliler gibi seviyorum. Kıskanıyorum. Paylaşmak istemiyorum. Mutlu olursun sanıyorum ve seni mutlu edemiyorum. Seni kaybetmekten çok korkuyorum. Ama bunları sana söyleyecek cesareti bulamıyorum. Ama artık söyledim ve kurtuldum içimdeki yükten."

"Yağız." Dedim ve yutkundum. Şuan onun yalan söylemesi umrumda değildi. Ben de söyleyecektim duygularımı.

"Sana kızamıyorum, kıramıyorum, kıskanıyorum. Belli etmemeye çalışıyorum. Belki başkasını seviyorsundur diye söyleyemiyordum. Ama bende seni çok seviyorum."  O da gülümsedi anında ağlıyordum. Bu seferki mutluluk gözyaşlarıydı. Derin bir iç çektim. Hâlâ sarılıyorduk birbirimize. Kokusunu çektim içime. Gülümsedim hafiften.

"Gökyüzüm sensin." Dedim. Öptü saçlarımdan. Daha da sokuldum kucağına. Sarıldık doya doya.

Mutluluğun resmi çizildi o gün yüreğime. Işıklar yandı şehrimde. Bir yıldız kaydı gökyüzümde dilekleri gerçekleştirmek için. Yağız'ı diledim o gün. Sonsuza kadar onunla olmayı..

***

Huzurla uyuyabilirim artık. Yağız itiraf etti her şeyi.

Ah benim güzel karakterlerim❤️❤️❤️
Sanki gerçek gibiler. Onlarla mutlu oluyorum. Onlarla üzülüyorum bazen.

Devamı gelecek sizleri çok seviyorum.

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️