The Waves of Her Memories

The Waves 5

Matatawag ba na ang pagibig ay mali,
Kung hatid ay pighati sa bawat sandali?

Noong nakaraan ay binisita ko ang aking magulang dahil aminin ko man o sa hindi ay kay tagal ko nang nananabik na sila ay makitang muli. Nagkaroon kmi ng kaunting salo salo and kwentuhan. Andun sila mama, tita and hayme.

My mom ask and insisted that I should go back to my therapy but when I said my reasons, thankfully they drop the topic knowing I'm just not ready In discussing about it. Aaminin ko minsan ay naiisip ko ang tungkol dito pero, di ko parin mapilit ang sarili ko..After all these years in blur..I'm still not ready to figure it out.

Oo okey ako.I'm doing so much better, but it's the feeling like living with some unknown ghost behind me.At takot I know may mga bagay na di ako naalala, pero mas takot akong na alalahanin ko pa.Siguro naman may rason kung bakit ko ito nalimot, kung bakit nangyari to.

Tampuhan din ng tukso ng araw na yon ay ang pagtanong nila sakin kung kelan ba daw ako magpapakilala ng kasintahan ko sa kanila.Sinabi ko namn na na wala at wala pa akong balak.Wala din nmn magkakamali.Focus ko muna ngayon ay ang pagsusulat.That's my lovelife for now.

Ang pagibig darating din yan, di kailangan magmadali.Pag handa kana bigla nalang ay andyan na pala sya.I'm not bitter I'm romantic siguro nmn makikita yan sa mga sulat ko- o well except with what I'm currently writing. Bago gumabi ah nagpaalam na ko dahil may pasok pa ako kinabukasan.

Mamimiss ko ang mga tawanan dahil kahit papano ay napaka gaan ng pakiramdam pag kasama ko sila.

Dalawang linggo na ang makalipas at di ko parin natatapos ang storya. Di ko maintindihan at nakailang bura at ulit na ako sa mga pahina nito, ngunit ko di parin ito matapos tapos.

Sa isang araw nalang ay darating na daw ang bagong CEO o ang bagong tatayong publisher ng Kompanya. Kaba? Takot? at kung ano anong halo halo ang nadarama di ko alam kung ano ba ang dapat na maramdaman ko at di ko din alam kung bakit may pagkabagabag na nadarama ang puso ko. Iniwaksi ko ito sa isipan at pinagpatuloy nalang ang aking pagsulat ng storya.

"Overtime ka ba Allison?" Tanong saakin ng isa aking mga katrabaho
"Ha? hindi.-Teka nako! 10 na pla.Sige magliligpit na din ako at uuwi na" Sabi ko sa knya
"ah sige Mauuna na ko dahil nasa baba na ang sundo ko.Magiingat ka gabi na" Paalala nya
"Ingat din sa paguwi" balik ko sa knya
Nagukit ng ngiti ang kanyang mga labi bago sya tuluyang umalis
Ako nalang pala ang nasa 2nd floor.Si em din ay maagang umuwi.
-
Kinaumagahan Day off ko

I'm wearing my long sweater shirt and I walk in to the balcony.
Sunrise... How long it has been the last time I stared at your beauty?
Di ko alam kung ano bang pumasok sa isip ko at nandito ako sa balkonahe imbes na nakaupo sa aking maliit na opisina at magsulat.
The waves of her Memories...the longest, hardest piece I ever wrote.Hindi ko nga alam kung bakit sinusulat ko pa ito o ano ba ang patutunguhan ng mga karakter.Hindi ko pa nga sigurado kung tatanggapin e.
I breath out air, thinking of what would I do..How could I end it?What should be the flow?

Dalangwang Araw, yan nalang ang nalalabi para maipasa ko ito saktong sa pagdating ng publisher.
After many hours thinking, finally I sat down.Buo na ang desisyon ko.Sa pagtipa ko sa mga letra ay wala nang balikan pa.Ganito, sa ganito matatapos ang dalawang bida.Different from all my works.Nakailang kape pa ako pagkatapos ay nailagay ko narin ang wakas.Maiipapasa ko na ito bukas.Kinakabahan pero masaya na natapos ko na ito. I fixed my things and prayed. I hope they would like my Work. I smiled and whispered "The Waves of Her Memories".