The Waves of Her Memories

The Waves 27

A/N: Sorry for the long hold of the updates.Some parts of the story was revised! Thankyou! 

Mending till the barrier shatters

Through the past that once mattered

"Oh? Bat ka umiiyak? Asan si tito? Tinakasan mo nanaman ano?" A girl asked a little boy maybe a year younger than her,- The young Alisson and liam

"Ayoko samen e" pumalabi pa ang bata na kaya naman kinurot nya ang pisngi nito

"Halika maglaro nalang tayo?"

"Sana one day love na ko ni mama ko.." a voice of a little boy said while sobbing.

"Don't worry andito naman ako for you" a girl assured her with a smile

"Promise mo sakin di mo ko iiwan ahh"

"Oo naman no.Forever yan"

"Mama Emilia don't love me but I'm grateful sa inyo ni papa Marcus." Ngiting saad ng batang si Liam

---

"Sinasabi ko sayo theo kapag ako ang napuno ay lalayasan ka naming ng anak mo!" Sigawan, away at selos Mga bagay na di noon nangyayare sa pamilya ni Alisson ngunit sa hapong ito at sa ilang nakaraang araw iyon ang lagging bumabagabag sa kanya.Ilang bses ay umaalis nalang sya para hindi iyon Makita o marinig-

Di naman naiiba ang hapon na itong yon.Umalis sya sa kanila ng hindi man lang napapansin ng dalawa.Dinala syang kanyang mga aa sa pamilyar na lugar kung saan sila nagkikita ng kaibigan.

"Nagaaway na naman ba sila?" Tanong ng batang babae sa kaibigan nito Ang nagiisang tao na kilala nyang maiintindihan sya.

"Oo e,Kaya napaagadin ko magpunta dito e " malungkot na tugon nito at umusog ng kaunti upang makatabi sa kanya ang kaibigan. "e ikaw ba?Kamusta na sa inyo?" Tinignan nya ang kaibigan nya

"Ewan ko ba't nagaaway din sila ngayon palgi, siguro ganun talaga sa magasawa.".

"Tara at maglaro nalang tayo." Aya nito sa kaibigan

--

"Ma hindi na po ba talaga tayong mag stay dito?" A small alisson spoken to her mother. Nang umuwi ito kahapon ay ibinlitang kailangan nilang lumuwas dahil sa nailipatngtrabaaho ang papa nya buong maghapon ay kinukubinsi nya ito na mag stay n lamang sila doon.

Maging ang papa nya ay hindi nya makumbinsi na manatili doon.ANg huling pagaaway nila ang pinakamatindi at ilang beses mang humingi ng patawad ang kanyang ama ay hindi ito tinatanggap maliban na nga lang sa isang kondisyon- ang umalis sila doon.

"Inaayos ko na mo ang mga gamit at kailangan na nating umalis." Marahang umupo ina nya upang pantayan sya."Ginagawa ko to para rin sayo anak para sapamilyang to.

"Magpapaalam lang po ako sa kaibigan ko." Malungkot netong tugon

--

"Sabi mo di mo ko iiwan??"

"Sorry malalayo lang naman pero babalik ako"

"Pag umalis ka..wala ka nang babalikan." wika nya sabay takbo

"sandaliii!" sigaw nya

Hahabulin nya sana ito ngunit pinigilan sya ng kanyang ina. "Kailangan na nating umalis."

-

"San po ba tayo pupunta?" Tanong nya sa ina na katabi nya habang nagmamaneho ang kanyang tatay.DI parin sy tumitigil sa pagiyak