Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
« خاطرات نامجون ، قسمت اول »
- هیونگ پاس بده !
- نه هیونگ توپ مال منه به من پاس بده !
به قیافه ی توی هم رفته ی جونگ کوک و تهیونگ که با اون شلوارک های پارچه ای و پاپیون های ست شده باهاشون رو به روم ایستاده بودن و منتظر بودن ببینن که کدوم یکیشون رو انتخاب میکنم نگاه کردم و خندیدم .
هر بار که میخواستیم باهاشون بازی کنم همین آش بود و همین کاسه ؛
جونگ کوک شروع میکرد به رخ کشیدن اینکه من برادر بزرگترشم و از اون طرف تهیونگ سعی میکرد بهش بفهمونه که من هیونگ اون هم حساب میشم و گاهی کارشون به جایی میکشید که اینقد همدیگه رو گاز میگرفتن تا وقتی که یکیشون زیر گریه بزنه !
از دید این دو تا وروجک هرکی اول میزد زیر گریه یعنی ضعیف تر بود و من برادری بودم که یه دونسنگ ( خواهر یا برادر کوچک تر ) قوی میخواستم نه کسی که اشکش دم مشکش باشه !
ولی از دید من ؟
این بود که اگه طرف جونگ کوک رو میگرفتم مادر تهیونگ و اگه طرف تهیونگ رو میگرفتم مادر خونده م که مادر خونی جونگ کوک بود تا یک ماه بهم چشم غره میرفتن و با زبون تیزشون جلوی پدرم بهم کنایه میزدن !
با نگاهی درمونده ای که به سمت آقای پارک که با لبخند بهمون خیره شده بود ، روونه کردم ازش خواستم که یجوری پادرمیونی کنه !
خونه ی تهیونگ بودیم و آقای پارک که دست راست پدرش محسوب میشد ، اومده بود پیش ما که پدرامون بتونن به راحتی راجب مسائل کاری صحبت کنن !
با همون لبخندی که به لب داشت همونطور که به سمتمون میومد ، با صدای رسا و بلندش گفت : پسرها فک نمیکنین دیگه برای این دعواها بزرگ شدین و بهتره نامجون هیونگتون رو اینجوری معذب نکنین !
اخم های تهیونگِ چهار ساله توی هم رفت : ولی آجوشی اون توپ مال منه !
آقای پارک : درسته تهیونگ ولی نامجون و جونگ کوک هردو مهمونت هستن و اگه میخوای بهشون خوش بگذره باید اجازه بدی که با وسایلت بازی کنن اونم بدون اینکه احساس ناراحتی کنن ! همونطور مثل وقتایی که تو میری خونشون و باهات بازی میکنن .
