Bądź przy mnie || ZAKOŃCZENIE NR 1

Rozdział 1

Jackson pov.

Ciągle praca, praca i praca. Mam już tego dość. Nawet nie mam czasu dla mojej Alex... Oddalamy się od siebie i mimo, że planujemy wziąć ślub, to nie potrafimy się nawet skupić na dacie... Myślałem o jakimś urlopie, wakacjach, ale zawsze wypadają jakieś spotkania z inwestorami.
Z drugiej strony, firma rozwija się w zawrotnym tempie, a ostatnie trzy lata to jej zdecydowany rozkwit.
Ahhh... To wszystko jest straszne... Mam narzeczoną, firmę, perspektywy, ale nie mam czasu. Bardzo zazdroszczę Dylanowi. Ma syna, żonę i córkę w drodze, a my z Alex nawet nie mieliśmy czasu wziąć ślubu, a co dopiero mówić o dzieciach... Nawet Charlie z Lukiem... Bez komentarza.
Wiecie co? No mam wrażenie, że wszystko, co robię jest złe. Każdy czegoś ode mnie oczekuje: tego, żebym dawał przykład, żebym był najlepszy, niezastąpiony, powinienem się troszczyć o innych, zaspokajać ich potrzeby i ich zadowalać. Biegam tylko z domu do samochodu i biura, i w ten sposób mijam rzeczy naprawdę ważne, z pozoru mogą one wydawać się błahe, ale nie są, uwierzcie mi... Jestem młody, mimo to czuję się jak staruszek, który potrzebuje do szczęścia tylko telewizora, ciepłych kapciuszków i domu z kominkiem. Chcę, nie nie, ja pragnę wakacji, odpoczynku i co najważniejsze czasu z Alex, w innym wypadku stanę się staruszkiem i całe życie przeleci mi przez palce.

Alex pov.

Zero spokoju... Praca, dom, praca, dom - nie do wytrzymania. Widuję się z Jacksonem tylko w samochodzie i czasami na korytarzu w biurze. Ja jestem pełna podziwu dla naszej dwójki. Bałam się, że nie wytrzymamy tej całej presji, ciągłego zabiegania i braku czasu. Mimo wszystko planujemy wziąć ślub. I szczerze wam powiem: NARESZCIE. Nie macie pojęcia jak ja bardzo tego chcę. Chcę pokazać tym wszystkim lafiryndom, które próbowały mu zawrócić w głowie, (oczywiście bezskutecznie) gdzie ich miejsce, a mianowicie przy ekspresie do kawy. No, ale wracając... Po potrzebuję jakichś wakacji, odpoczynku, urlopu, jak zwał, tak zwał byle długo, daleko od wszystkiego i ciepło, bo przydałoby się opalić ciałko przed weselem...

Hej tutaj pizzożerki!
Pierwsze rozdziały raczej nie będą należały do najdłuższych. Chciałam, aby ta książka była bardziej dojrzała i emocjonalna od poprzedniej, ale zobaczymy, co z tego wyjdzie. Trudno jest mi pisać emocje bohatera ( przynajmniej na razie). Postaram się w miarę szybko wdrożyć w tryb pisania i skończyć książkę przed zakończeniem drugiej klasy liceum. Jeśli macie jakieś pytania dotyczące książki, albo nas samych to zapraszamy do komentarzy. Będziemy odpisywać najszybciej jak się da.
Pozdrowienia
Pizzożerki xx