Chapter 12

42 8 0
                                    

Chapter 12: Remembrance.

Xyeina's P.O.V.

Nahirapan man ako sa tanong niya pero nalaman ko agad kung ano ag isasagot

"Nathaniel" sagot ko, ngumisi siya

" Why him? "

"You just asked me who's more important,.not reason" sagot ko. Bumalik na ang tingin ko sa cellphone

"Then Why?" Tuloy niya, buti naman alam ko narin, tumayo ako

" kasi si nathan ang childhood best friend ko...he hasn't done anything bad to me compare to you who telled me painful words" wika ko, gusto ko munang magpahangin.

Nabigla ako ng hinila niya ako pabalik

"I'm Sorry"

"Let me go"

"Accept my apology first."

Ang sakit na ng kamay ko.

"Alam mo sinasaktan mo nanaman ako." Inis kong sambit kaya binitawan niya ako

" Please"

"Stop pleasing me, your worth to be forgiven but you're not worth to be trusted" sagot ko, lumabas na ako..sa hagdan lang ako tumambay and in fairness, ang lakas ng data!

"I said stop using phone right?" Nabigla ako ng bigla niyang kunin sakin yung cellphone ko kaya tinake ko na yung chance na pindutin yung off button kasi may password yon

Ti-nry niyang buksan pero di niya mabuksan hahahha

"Open this."

" why would i? Hindi naman yan sayo"

"You'll regret it." Wika niya, pero di ko pinansin pababa na sana ako pero may narinig akong nabasag kaya umakyat uli ako.

Pagtingin kong basag yung cellphone ko.

"Fuck you"

" you didn't open it"

"Don't ever call me Xyeina, Don't ever say sorry, sayang lang dahil hindi ko na tatangapin ang sorry mo!"  Inis kong sambit, kusang tumulo ang luha ko habang dinadampot yung sira kong cellphone

Flashback:

"Xyeina, you've been a  very good girl! So this is my gift for you." Wika ni mommy, sobrang laki ng ngiti ko ng makita ang isang cellphone .

"Thank you so much ma!"

" pinagipunan namin ng ate mo yan" wika niya kaya niyakap ko silang dalawa

Ito na ang pinaka-masayang birthday. Kahit wala si daddy atleast ang ganda ng regalo at masaya!

End of flashback

Yeah, tama kayo. This is my only remembrance na hanggang ngayon nagagamit ko na bigay sakin ni ate and mommy

" It's just a phone--"

"I know! That you don't know, this is my last useful and the most important thing i accepted for the last birthday when my mom was still there! And ngayon, nawala na ang My Only Remembrance!" Galit kong sambit, nasampal ko tuloy siya sa mukha and nagpunta ako sa kwarto nila ate. Siya lang magisa kasi di siya sumama sa activity.

The Demon's Bride | BOOK 1 | DISCONTINUEDWhere stories live. Discover now