KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 17♠Sürpriz Seyahat

Multimedia: Ayaz

Ayaz'ın telefon görüşmesi bittiğinde aşağıya inmeye karar verdim.

Gitmesini engellemek için birşeyler yapmalıydım.

"Ah!" diyerek yalandan dengemi kaybettiğimde başımı tuttum.

Ayaz'ın anında ayağa fırladığını gördüğümde hemen gözlerimi kapattım.

Kolunu belime sararak dengemi sağlamama yardımcı olduğumda gözkapaklarımı yavaşça araladım.

Yüzü endişe doluydu.

"Bahar iyi misin? Ne oldu?" diyerek adeta beni soru yağmuruna tuttuğunda "başım dönüyor." diye mırıldandım kırılgan bir ses tonu ile. Umarım yerdi.

Küçük adımlarla bedenimi koltuğa kadar yürüterek uzanmamı sağladı. Yüzü her zamankinden daha ciddiydi.

"Yapmamı istediğin herhangi birşey var mı?"

Elimi tutarak gözlerime baktığında gülümsedim.

"Hayır yok."

"Benim acil bir işim var yarım saate dönerim. Lütfen ayağa kalkma ben gelene kadar."

Kaşlarımı çattığımda gözleri üzgün bir şekilde bakıyordu.

"Gerçekten beni bu halde bırakıp gidiyor musun? İnanamıyorum sana. Bende...gerçekten bana değer verdiğini sanmıştım. Ama görüyorum ki yanılmışım." diyerek elimi sertçe parmaklarının arasından çektim.

"Nereden çıkardın sana değer vermediğimi? Önemli birşey olmasa seni bırakıp gitmezdim. Bunu sende biliyorsun."

Yanağımdan öperek ayağa kalktığında, son kozumu oynamaya karar vermiştim.

Ağlamak.

Yüzüme bakmasıyla anında kaşları çatılmıştı.

Kalktığı yere yeniden oturdu.

İçimdeki sinsi sırıtırken, ben vicdanımla baş etmeye çalışıyordum.

"Bahar ağlama lütfen. Tamam buradayım gitmiyorum bir yere." diyerek kollarıyla bedenimi sardığında ağlamam daha da şiddetlendi.

Susturamıyordum şu lanet zırlamamı. Şakadan ağlayayım derken içimi boşaltmıştım resmen!

"Özür dilerim" diye mırıldandığını duyduğumda, pişmanlığın yakıcı hissi gezindi tüm bedenimde.

Kollarını ise bedenimden ayırdığında üşüdüğümü hissettim. Hemen alıştırıyordu kendi sıcaklığına.

Yanıma uzanarak kolunu başımın altına koydu. Kokusu etrafımı sarmalarken ağlamam durmuştu.

Saçlarımı okşadığını hissettiğimde yüzüme bir gülümseme yayıldı.

Benimle kalmıştı.

♣

Huzursuzca gözlerimi araladığımda sol elimle Ayaz'ın yattığı yeri yokladım.

Kahretsin gitmişti.

Hızla ayağa fırlayarak etrafa bakmaya başladım. Kalbim korkuyla yerinden fırlayacak gibi atıyordu.

Öğrenmiş olma düşüncesi dahi gözlerimin dolmasına sebep verirken öğrenmesi beni ne hale getirirdi bilemiyordum.

Merdivenlerden valizlerle Ayaz'ın indiğini görmemle rahatlarcasına nefes verdim.

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.