KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 21♠️Yeni Sayfa

Kapının açılmasıyla şaşkınlıkla gözbebeklerim büyürken yüzüme büyük bir gülümseme yayıldı. Çocukluk arkadaşım Emre karşımda duruyordu.

Donakalmış bir şekilde bana bakarken heyecanla boynuna atladım.

"Bahar?"

Donakalmış bir şekilde gözlerime baktığında hafif bir tebessüm belirdi dudaklarımda.

"Emre, kim geldi oğlum?"

Arkadan annemin sesini duymamla vücudumda bir sevinç dalgası oluşurken gözlerim doldu. Bunca zaman sonra sesini işitmek garip hissettirmişti.

Kapıya geldiğinde yavaşça süzdüm yüzünü. Mavi gözlerinin içi kızarmış altını ise mor halkalar sarmıştı. Kilo vermiş ve yüzü çökmüştü.

Görünüşü kalbimin sızlamasına sebebiyet verirken gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı.

"Bahar, sen misin gerçekten, hayal görmüyorum değil mi?"

Sıkıca kollarımı bedenine doladığında çok sevdiğim kokusu sardı her yanımı.

Bazen kelimeler yetersiz gelirdi.

Yaklaşık bir dakika sonra kollarını kendine çektiğinde yüzüne bakarak gülümsedim.

Birlikte eve girdiğimizde yabancı bir yerdeymiş gibi hissettim kendimi. Uzun zaman olmuştu. 3 Ay....kolay değildi.

"Bu kadar süredir neredeydin kızım? Canını yaktılar mı? Zarar geldi mi bir yerine?"

"Annem, iyiyim ben. Baştan beri anlatacağım herşeyi ama Polis'e anlatmayacağınıza söz verin.

Gözleri enişeyle kısıldığında kaşlarımı kaldırarak cevap beklediğimi vurguladım.

" Tamam."

Ağızlarından hoşnutsuz bir şekilde çıkan cümlelerle yavaşça tebessüm ettim.

"Ezgi sanırım yanlış adres yolladı. Kimsenin bulunmadığı bir ormanlık alanda indim taksiden ve bir silah sesi işittim. Silah sesinin geldiği yöne doğru yürüdüğümde kanlar içinde bir adam gördüm. Refleks olarak çığlık attığımda ise peşime düştüler."

Duraklayarak gözlerine baktığımda annemin gözlerinde ki endişe yüreğimi sızlattı.

"Bir adam sayesinde kurtuldum. O kaybettirdi izimi. Eğer o olmasaydı...bilemiyorum şuan çok farklı bir durumda olabilirdim."

Gözümdeki yaşlar yavaşça yanaklarıma inerken annem yanıma geldiğinde sıkıca sarıldık, kanayan yaralarımızı sarıyormuşçasına...

2 Gün Sonra

Başımın ağrısıyla kendime geldiğimde her yer beyaz güllerle çevrili olan boş bir odadaydım.

Ayağa kalkmaya çalıştığımda eteğime basarak olduğum yere yeniden yığıldım.

Kaşlarımı çatarak üzerime baktığımda ise beyaz, uzun bir elbise çekti dikkatimi.

"Mutlumusun Bahar? Bizi bir hiçliğin ortasına sürüklediğinden  beri mutlumusun?"

İleriden bir ses gelmesiyle tüm gücümü kullanarak ayağa kalktım. Tanıdık kahve irisler olduğum yerde titrememi sağlarken nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum.

Buradaki herşeyin aksine o gene siyahtı...simsiyah

"Neden sevmedin beni? Ne yaptım ki ben sana seni sevmekten başka?"

Kelimeleri kalbimde bir yangına yol açarken kederle baktım yüzüne.

Gözlerinde gördüğüm ateşin bizi yakıp kül edeceğini hissedebiliyordum. Derin bir nefes alarak güçlü durmaya çalıştım. Ne bedenimde bir takat, ne de benliğimde bir dayanma gücü vardı.

"Seni istemiyorum."

Kaşlarını çatarak hiddetle gözlerime baktığında bütün uzuvlarımın titrediğini hissettim.

"Beni istemiyorsun öyle mi? Hah beni istemiyormuş!"

Anlamsızca bakıyordum gözlerine. Kendini kaybetmiş gibi aynı kelimeleri tekrarlıyordu.

Kemerine sıkıştırdığı silahını eline aldığında dehşetle açıldı gözkapaklarım.

Kahkaha atmaya başladığında kalbim korkuyla çırpınıyordu.

"Korkma sana zarar vermeyeceğim. İstesemde veremem... Ama, kendimi bu acıdan kurtarabilirim."

Hızla tetiği çekerek namluyu şakağına dayadı.

"Elveda kış güneşim."

Gözlerime bakarak silahı ateşlendirdiğinde canharış bir feryat firar etti dudaklarımdan.

Beyaz güller şimdi kırmızıyla örtünmüştü.

...

Boğazımdaki kurulukla gözlerimi açtığımda, kalbim göğüs kafesimi delercesine çarpıyordu.

Hızla yataktan kalkarak lavaboya geçtiğimde, gözlerimin kızarmış ve altlarını mor halkaların sarmış olduğunu gördüm.

Elimi yüzümü yıkayarak kendime gelmeye çalıştığımda suyun soğukluğuyla irkildim.

Derin bir nefes alarak banyodan çıktığımda boğazımdaki kuruluğun canımı yaktığını hissedebiliyordum.

"Kızım, iyimisin? Yüzün bembeyaz olmuş."

Annemin endişe dolu sesiyle irkildiğimde nefes alışverişimi düzene sokmaya çalışıyordum.

"İyiyim sadece kâbus gördüm."

"Kızım gitmeyebilirsin okula, kolay şeyler yaşamadın."

Hafifçe gülümseyerek hüzünle gözlerime baktığında benimde gözlerim dolmuştu.

"Bir şekilde hayatıma devam etmem gerek."

Sıkıca sarılarak kokusunu çektiğimde içim kederle doldu.

Geriye çekildiğimizde ise gözünden akan yaşları beceriksizce silmeye çalışıyordu.

"Neyse sen geç kalma okuluna güzel kızım."

Kafamı sallayark odama girdiğimde dolabımı açtım. Hangi kıyafetlerimin olduğunu bile unutmuştum neredeyse. Gülümseyerek giysilerimde gezindi parmaklarım.

Birilerine bağlı olmadan yaşamayı özlemiştim. Kaderine razı olan salak kızlardan olacağım ise aklımın ucuna dahi gelmezdi. Kaçırıldığımda ilk sorduğum soruyu anımsadım aniden 'duş alabileceğim bir yer varmı?' kısık bir kahkaha attım.

Ama ben böyleydim. Ne zaman kötü bir olayla karşılaşsam aklıma yıkanmak gelirdi. Suyun, dertlerimi, yaşadığım çöküntüyü, saflığıyla ruhumdan söküp attığını hissederdim.

Başımı olumsuz anlamda sallayarak düşüncelerimi uzaklaştırdım. Daha fazla eskileri anımsamamam gerekirdi. Yeni beyaz bir sayfa açmıştım hayatımda.

Formamı giyinerek aynanın karşısına geçtiğimde, saçlarımı taradım ve kirazlı dudak balmımı sürdüm.

Odamdan çıktığımda ise mutfaktan gelen sesler o tarafa doğru yönelmemi sağlamıştı.

Babamın beni gördüğünde gözleri dolarken, annem gülümseyerek ikimizi izliyordu.

"Böyle güçlü bir kızım olduğu için çok mutluyum."

Boğazımda bir yumru oluştuğunda yavaşça yutkundum.

Babam, ayağa kalkarak yavaşça kollarını boynuma doladığında bende aynı şekilde karşılık verdim.

Gözyaşlarımı artık tutamayacağımı anladığımda ise geriye çekilerek hızla evden çıktım.

Kapıyı kapatmamla yanaklarımı yaşlar ıslatırken hıçkırmamak için dişlerimi sıkıyordum.

Güçlü durmam lazımdı, zaman gerekliydi bana. Ayaz'ı aşmama...

♣️

Merhabalar umarım bölümü beğenmişsinizdir, oylayarak yorum atmayı unutmayın. Sizleri çok seviyorum. 🖤

İnstagram: ceren0nmn