KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 6♠Yemin

🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸

Yaşadığım üzüntünün üzerinden iki gün geçmişti.

Bu süre zarfında önemli şeyler olmadıkça konuşmuyordum Ayaz'la. Yüzüne baktığım bile söylenemezdi.

Yataktan kalkarak dolaptan; yırtık koyu renk bir kot pantolon ve fuşya rengi bir kazak çıkararak giyinmeye başladım.

Dişlerimi fırçalayarak pencereden dışarıya baktığımda bir heyecan dalgası sardı bedenimi.

Her yer bembeyazdı!

Nedense her zaman masumluğu simgelemişti kar benim için.

Aceleyle üzerime montumu giyerek dış kapıyı açtığımda kilitli olmaması şaşırtmıştı beni.

Çok takılmayarak dışarıya çıktım. Tenimi kesen bir soğukla karşılaşmıştım. Aldırmadan çıplak ellerimle karı alarak yukarıya doğru attım.

Kar tane tane saçlarıma döküldüğünde hafifçe bir çığlık attım.

Yüzümdeki gülümsemeyle yere hafifçe yağan karları izlemeye başladım.

❄❄❄❄❄❄❄

Ayaz'dan

Kafamda inanılmaz bir baş ağrısıyla uyandığımda akşamdan kalma olduğum aşikârdı.

Küfür mırıldanarak odadan çıktığımda Bahar'a bakmak için yan odaya girdim.

Oda boştu.

Zihnimde yer edinen görüntülerle kapının kilitli olmadığını hatırladım. İçtiğim için sızıp kalmıştım.

İlk fırsatta beni bırakmış olamazdı.

Olmamalıydı.

Beni birazcık tanıdıysa ailesini gözümü kırpmadan öldüreceğimi bilmesi gerekiyordu.

Son olarak dışarıya çıktığımda rahat bir nefes verdim.

Buradaydı.

Karların üzerinde bütün masumluğuyla yatmıştı. Siyah saçları dağılmıştı. Öyle güzel bir görüntü sergiliyordu ki!

Bahar'dan Devam

Sağ tarafımdaki sıcaklığı ve yoğun toprak kokusunu aldım. Yanımdaydı hissediyordum bunu. Ama gözümü açmayı istemiyordum.

Karın üzerine yatalı 10 dakika oluyordu ve cidden çok soğuktu. Ama umursamıyordum.

Hayattan bir beklentim kalmamıştı.

Benim için endişelenecek bir annem bile yoktu artık yanımda.

Bu olanların bütün suçlusu beni kendine tutsak eden adamdı. Kötüydü, bencildi ve en önemlisi katildi.

"Fırsatın varken kaçmamışsın"

"Bulurdun"

Gözlerimi açmadan cevaplamıştım onu. Yüzü görmek isteyeceğim son şeylerdendi.

"Hadi kalk hasta olacaksın. Uğraştırma beni"

Gözlerimi açarak yüzüne bakmadan ayağa kalktım.

Üzerimdeki karların hepsini sirkelediğimden emin olarak eve girdiğimde sıcaklık sardı vücudumu.

🌀

Odama çıkarak polar pijamalarımı giyindim.

Yatağıma girerek kafamı yorgana gömdüğümde kapımın açılma sesini duydum. Umursamayarak gözlerimi daha sıkı kapattım.

Onunla uğraşacak halim yoktu. Fazlasıyla üşüyordum ve beni çok kırmıştı.

🌈

Odaya birinin girdiğini belli eden bir ses duyduğumda huzursuzca kıpırdandım. Gözlerimi kısık bir şekilde açtığımda sandelyede oturarak gözlerini üzerime sabitledi.

"Yarın buradan gidiyoruz"

Kendime gelmeye çalışarak yavaşça doğrulduğumda esnememek için kendimi zor tutuyordum.

"Bu kadar kısa kalacaksak neden geldik?"

"Öyle gerekti sorgulama"

Sinirden parmaklarımın karıncalanmaya başladığını hissettiğimde kendimi daha fazla tutamayarak ayağa fırladım.

"Odamdan çıkar mısın?" diyerek sert bir dille uyarmak istedim.

Delici bakışlarını üzerimde hissettiğimde yavaşça yutkundum.

Bana değru yaklaşarak mesafe yok denebilecek kadar yakınıma geldiğinde gözlerimi kahveleriyle buluşturdum.

"Benimle birdaha böyle konuşursan yapacaklarıma katlanmak zorunda kalırsın"

Odadan çıkarak kapıyı ardından hızla çarptığında gözlerimi sinirle kapattım.

"Elinden geleni ardına koyma"

Bağırarak söylediğim şeylerle yatağıma oturarak gözlerimdeki yaşları serbest bıraktım.

Ne o, nede yapacakları umurumda değildi. Sadece tek isteğim aileme kavuşmaktı.

Onlar için savaşacağıma yemin etmiştim ve ne olursa olsun bu adamdan kurtulacaktım.

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

Merhaba sevgili okurlarım, sizleri beklettiğim için özür dilerim. Umarım beğenirsiniz, hepinizi çok seviyorum💖