KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 18♠Beklenmedik Yakınlaşma

Tam bir şeyleri yoluna koydum derken yeni bir engel çıkıyordu karşıma.

"Doğru mu bunlar Bahar?"

Ayaz'ın bağırmasıyla irkilirken ellerim ve ayaklarım buz kesmişti. Ağzımı açıp tek kelime dahi edecek halim yoktu.

Hem ne diyebilirdim ki?

"Ah Ayaz hala ona değer verdiğini söyleme bana. O sana ihanet etti, bu ihanetin bir bedeli olmayacak mı?"

Can'ın konuşmasıyla içimdeki son umut kırıntılarının yok olduğunu hissettiğimde hıçkırarak ağlamaya başladım.

Yere çökerek hıçkırıklarımın arasında zar zor "özür dilerim, böyle olsun istemedim." dediğimde, daha çok ağlamaya başlamıştım.

Ayaz gözlerinde, daha önce hiç görmediğim bir öfke ile bana döndüğünde kalbim yerinden çıkmak ister gibi korkuyla çarpmaya başladı.

Silahını alarak bana doğrulttuğunda, gözlerimi kapatmıştım.

"Ölmek istemiyorum."

Son kelimelerimi söylememle silah gürültüyle ateşlendi..

♣

"Bahar iyimisin? Kendine gel."

Nefes nefese gözlerimi açtığımda, Ayaz'ın tedirgince bana baktığını gördüm.

Tere batmıştım.

Etrafa bakındığımda uçağın inmiş olduğunu görmüştüm.

Mükemmel! Uçak seyahati boyunca uyumuştum.

"Sadece kâbus." diye mırıldandığımda kemerimi çözmeye çalışıyordum.

Kahretsin s*ktiğimin kemerini açamıyordum bir türlü.

Ayaz sakince ellerini elimin üzerine koyduğunda derin bir nefes aldım. Ellerim titriyordu.

"Bırak ben halledeyim."

Ellerimi pes edercesine yan tarafıma doğru bıraktığımda, Ayaz sakince kemerimi çözmeye başladı.

İşini hallettiğinde ayağa fırladım. Kalkmamla başım dönerken, dengemi kaybettim.

Ayaz'ın parmakları belime dolanırken, kendimi toparlamaya çalışıyordum.

"Neden bir anda ayağa fırlıyorsun Bahar?"

Sitemli kelimelerine, kaşlarımı çatmadan edemedim.

"Bırak o zaman ben yürürüm." diyerek belimdeki parmaklarını ittirdiğimde onunda kaşları çatılmıştı.

Uçaktan inerek yürümeye başladığımda ağlamak üzereydim.

O nasıl rüyaydı Yarabbi.

Ayaz'ın kolumu tutmasıyla bir anda irkilirken, olduğum yerde duraklayarak yüzümü kendi bedenine doğru çevirdim.

"Bahar ne yapmaya çalışıyorsun? Sana iyi davranıyorum olmuyor, pislik gibi davranıyorum gene olmuyor, ne istiyorsun? Beklentin ne?"

"Ailemi özledim."

Ağlamaya başladığımda gözlerindeki öfkenin yerini hüzne bıraktığını gördüm.

"Tamam, hadi gel arabaya binelim."

Kollarını omzuma atarak beni göğsüne çektiğinde sessizce ağlıyordum. Gözyaşlarım Ayaz'ın gömleğine damlıyordu.

Eğilerek gözyaşlarımı öptüğünde içim titredi, beni böylesine duvarlarında hapsederek, kendine bağlayan tek adamdı. Onu seviyordum ve kaybetmeye hiç niyetim yoktu.