KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 7♠İlk Dokunuş

Merhaba arkadaşlar, sizden bir ricada bulunmak istiyorum.

Lütfen bölümü okuduktan sonra sol alt köşede beliren yıldız simgesine dokunabilirmisiniz?

Sizleri çok seviyorum umarım bölümü beğenirsiniz.😸😻

🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄🦄

Dondurucu soğuk bedenime işlerken nefesim kesilmişti. Elimdeki valizleri Ayaz'ın yardımıyla arabaya yerleştirdiğimde dişlerimin birbirine çarparak oluşturduğu ses beni rahatsız etmeye başladı.

Ne zaman bu kadar dirençsizleşmiştim?

Arabanın arka kapısına doğru yürümeye başladığımda Ayaz'ın sesini duymam uzun sürmedi.

"Öne"

O kadar kesin bir dille söylemişti ki itiraz edecek gücü bulamamıştım kendimde.

Arabanın ön koltuğuna binerek emniyet kemerini taktığımda o da ısıtıcıyı açmakla uğraşıyordu.

Çok geçmeden yola koyulduğumuzda arabanın sıcaklığı beni mayıştırmaya başladı.

Çok geçmeden gözlerim kapanmaya başladığında ruhuma akan o karanlığa hapsoldum.

🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸

Rahatsızca kıpırdanarak gözlerimi açtığımda başımın altındaki Ayaz'ın eli dikkatimi çeken ilk şey olmuştu.

Kendimi toparladığımda ondan uzaklaşarak kenara doğru çekildim. Yola baktığımda ise gelmiş olduğumuzu görerek gözlerimi gözlerine sabitledim.

Öyle bakıyordu ki gözlerime, sanki delip geçmek ister gibi.

"Neden haber vermedin geldiğimizi?" dedim, uykudan daha yeni kalktığım için hafif çatallaşmış sesimle.

"Uyandırmak istemedim"

Kim bilir ne zamandır arabanın içerisinde bekliyordu beni.

Gözlerimi kaçırarak dışarıya çıkmak için kapıyı açtığımda üzerimden eğilerek yeniden kapattı.

Kokusu burnuma dolarken nefessiz kalmak istedim. Bir kokunun beni bu kadar etkilemesi normal değildi.

Olamazdı.

Bedeninin yarısı üzerimdeyken yüzünü bana doğru çevirdiğinde yoğunlaşmış kahveleriyle karşılaştım.

İşaret parmağını yanağımın üzerine getirerek yavaşça hareket ettirdiğinde titrek bir nefes aldım.

"Korkma" diyerek fısıldadı kulağıma doğru.

Zar zor çıkan sesimle "korkmuyorum" diyebildim sadece.

Bedenim alev alev yanmaya başlamıştı.

Bu yaşadığım şeyin dilimizde bir karşılığı yoktu.

Burnunu boynuma doğru sürterek derin bir nefes aldığında tırnaklarımı avuç içime geçirdim.

"Kokun bahardaki çiçekler gibi. Bana annemi hatırlatıyorsun"

Söyledikleri kalbimi titretirken ağzımdan tek kelime çıkmıyordu.

Gözlerimi kapatarak akışına bırakmak istedim.

Yapamadım.

O geceki adamı öldürüşünün görüntüleri beynimde haykırırken bunu yapamazdım.

Yapılı bedenini iterek kendimi arabadan attığımda kalbim delicesine çarpıyordu. Eve doğru koşmaya başlamıştım.

Gözlerimden akan yaşları umursamıyordum tek isteğim buradan kurtulmaktı.

Odaya girerek kapıyı kapattığımda olduğum yere çöktüm.

Bağırarak ağlamak istiyordum.

Neden diye soruyordum kendi kendime.

Neden böyle duygular hissediyordum ona karşı?

Birdaha ona yaklaşmayacaktım. Onunda bana yaklaşmasına müsaade etmeyecektim.

Gözlerimdeki yaşları elimin tersiyle sertçe silerek ayağa kalktım, ve kıyafetlerimle beraber duşa girdim.

Suyu en soğuk seviyesine ayarlayarak altına girdiğimde soğuk su bedenimde şok etkisi yaratmıştı adeta.

Üşüyordum, delicesine üşüyordum ama bedenimdeki soğukluk yanan kalbimi söndüremiyordu.

Bacaklarım beni taşıyamaz hale geldiğinde yere oturarak sırtımı fayansa yasladım.

Ayaz kapıya vurarak iyi olup olmadığımı sorduğunda kendimde cevap verecek gücü bulamamıştım.

Ağlamalarım hıçkırığa dönüşüyordu yavaş yavaş, bedenim uyuşmaya başlıyordu, bilincim yavaş yavaş kendini karanlığa bırakıyordu.

Görüşüm kararmadan önce duyduğum son ses ise banyo kapısının kırılma sesiydi.

♣♣♣♣♣♣

Ağır bir bölüm oldu sanırım, ama umarım beğenmişsinizdir. Yorum yaparak, duygu ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın. Hepinizi öpüyorum.🙈😽