Kayıplar, her zaman acıtır. Önemli olan, kayıpları geri kazanmak. Tut ellerini, ürküyor küçük erkek çocuğu. Düşün onu, ihtiyacı var, tutunmaya.
32. Bölüm "Kayıpların Kâbusu"
"Sen Jeon. Başlangıcım oldun. Tüm sonları elimden aldın. Ve bana, sonsuz başlangıcı verdin. O hâlde, sonsuz başlangıcıma hoş geldin, Kookie'm."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Sınırı: 50 Oy. Bölüm sonunu dikkatle okuyunuz.
♥️ Jungkook'un Ağzından ♥️
Bazen, gerçekten güçlü olduğunu duymaya ihtiyacı olur insanın. Her konuda. Duymak gerekiyor bazen.
Bazen yalnızlığa mahkûm olmadan mahkûmluğa alışmak gerekir.
Ebediyete uğurlanan duygular vardır içimizde. Belki tükeniriz, belki gözlerimizde göz yaşı kalmaz. Ama içimizde bir yerlerde duran, ve bize her daim güzelliği fısıldayan sözcükler vardır.
Sevgi.
Eğer onu kaybederse bir insan, kendini kaybetmiş olur. Eğer onu kaybederse bir insan, çevresindekileri kaybetmiş olur.
Ve kaybetmek...
Benim asıl meselem sanırım buydu.
Kaybetmek, ve kaybetmemek.
Kaybolmak, ve kaybolmak üzere olmak.
Kayıplar, ve kaybedilenler.
Tüm hepsi...
Geçmiş ve geçmemiş. Geçmiş geçmiyor üzerimden. Belki zihnimden. Öyle gecelerim vardı ki geçmeyen, öyle gündüzlerim vardı ki, bitmesini istemediğim. Fakat kaymak üzere olan bir şey vardı ellerimde.
Bir kız.
Her şey onun içindi. Bedenimde ve ruhumda açılan yaraların sebebiydi. Yaşanmışlıkların hepsi bizim üzerimizdeydi. Belki korktuk. Belki ağladık. Ama en kötüsü ise, birbirimizden koptuk.
Kolay değildi. Bunu zaten tahmin edersiniz. Ama bir de benim açımdan bakmayı deneyin. Durun ve düşünün. En sevdiğiniz, onsuz yaşayamam dediğiniz birini düşünün. Belki bu anneniz olabilir. Gözlerinizin önünde onun öldüğünü düşünün. Bunu yapan kişi, babanızın başka bir eşi olsun. Anneniz aldatmış, ve başka bir kadın tarafından anneniz gözlerinizin önünde ölüyor.
Ölüm, bir anda gelir, binlerce acıyı bırakır.
Biliyorum, pek güzel bir örnek değil. Ama anlamanız, derinden hissetmeniz için bu kadar ağır bir örnek gerekirdi. Ha, daha ağırlarını da söylerdim. Ama korkarım, benim gibi kendinizi kaybetmenizden.
