° Βιβλιοπωλείο: Ο Χάρτινος Κόσμος °

~7~

Ήμουν πολύ αγχωμένη. Σε λίγο θα ερχόταν ο φίλος του Ορφέα για να μου φτιάξει την ντουλάπα και την βιβλιοθήκη. Τον πήρα τηλέφωνο την ίδια μέρα που μου έδωσε το τηλέφωνο του ο Ορφέας και δέχθηκε να έρθει την άλλη μέρα κιόλας! Θέλω να του κάνω καλή εντύπωση, ώστε να πει καλά λόγια για μένα στον Ορφέα. Βέβαια, σίγουρα με συμπαθεί ήδη, αλλά πάντα η γνώμη του κολλητού μετράει. Αν και στη δική μου περίπτωση, φαίνεται ότι η δική μου κολλητή τον ενέκρινε για εκείνη και όχι για μένα... Έδιωξα τις σκέψεις αυτές γρήγορα από το μυαλό μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και έκατσα στον καναπέ να απολαύσω το τσάι μου. Ήταν απόγευμα και σκέφτηκα να του φτιάξω έναν καφέ αλλά δεν ήξερα τι του αρέσει, και έτσι θα τον περίμενα να μου πει εκείνος. Χτύπησε το κουδούνι και πετάχτηκα. Δεν τον περίμενα τόσο νωρίς. Έφτιαξα λίγο το μαλλί μου και άνοιξα την πόρτα για να γνωρίσω επιτέλους τον Στέφανο. Ανοίγω την πόρτα και αυτό που αντίκρισα με άφησε άφωνη! Στο κατώφλι μου στεκόταν ο νεαρός που με είχε βοηθήσει να βρω το σπίτι την πρώτη φορά που είχα έρθει. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Και αυτός δε φαινόταν σε καλύτερη κατάσταση. " Τι κάνεις εσύ εδώ;" ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε, αλλά αμέσως μετά το μετάνιωσα. "Εμ, είμαι ο Στέφανος. Και εσύ η Θάλεια να φανταστώ ε;" με ρώτησε προφανώς μη ξέροντας τι άλλο να πει. "Ναι, εγώ. Περνά μέσα, μη στέκεσαι εκεί!" είπα για να ελαφρύνω την κατάσταση.  "Ωραία...με τι θες να ξεκινήσουμε; Αν θυμάμαι καλά μου είχες πει ότι θέλεις να επισκευάσεις αυτήν εδώ την βιβλιοθήκη και μια ντουλάπα, σωστά;"   με ρώτησε ενώ κοιτούσε προσεκτικά την βιβλιοθήκη δίπλα του. "Ναι. Αν θες καλύτερα να ξεκινήσουμε πρώτα με την βιβλιοθήκη, και ύστερα να πάμε μέσα." είπα κοιτοντας και εγώ τη βιβλιοθήκη. "Λοιπόν, αν δεν ήσουν εσύ, τώρα δεν ξέρω και εγώ που θα είχα βρεθεί!" είπα για να διακόψω την άβολη ησυχία που υπήρχε. " Μπα, μην το λες. Ήσουν ήδη κοντά στην περιοχή, κάποιος θα βρισκόταν να σε βοηθήσει." είπε και για πρώτη φορά που κοιταζόμασταν στα μάτια. Εκεί ένιωσα ακόμα πιο άβολα. "Θες να σου φτιάξω καφέ, θες χυμό ή μήπως...-" δεν πρόλαβα να σώσω τη φράση μου και κουνόντας τα χέρια του πέρα δώθε μου είπε χαμογελώντας " Όχι, όχι...δεν θέλω κάτι, μη σε βάζω σε κόπο.". "Κανένας κόπος μη το συζητάς!" του απάντησα εγώ ενώ κατευθυνόμουν στην κουζίνα. Τον άκουσα να παίρνει βαθιά ανάσα, πράγμα που σημαίνει ότι ήθελε να φέρει πάλι αντίρρηση, αλλά τον πρόλαβα. "Ένα νερό τουλάχιστον;" είπα ρίχνοντας μια ματιά πίσω από τον ώμο μου και εκείνος ξεφύσηξε ένα "Καλά" . Του πήγες το νερό, ήπιε μια γουλιά και συνέχισε να κοιτά επίμονα τη βιβλιοθήκη. "Ξέρεις, σκέφτομαι, αφού φτιάξουμε ότι χρειαστεί, να τη βάψουμε άσπρη. Πως σου φαίνεται;" τον ρώτησα ενώ εκείνος είχε στρέψει το βλέμμα του από την βιβλιοθήκη προς εμένα. "Καλή ιδέα. Θα χρειαστώ όμως κάποια υλικά...θα σου τα σημειώσω να τα αγοράσεις και θα έρθω μια άλλη μέρα να ξεκινήσω... Μπορείς να μου δείξεις και την ντουλάπα για να σου πω τι πρέπει να αγοράσεις και για εκείνη;" με ρώτησε κοιτάζοντας μια εμένα και μια το δωμάτιο πίσω μου. "Φυσικά!" του είπα και καθώς τον πήγαινα στο δωμάτιο μου, αισθάνθηκα το βλέμμα του στραμμένο πάνω μου...