° Βιβλιοπωλείο: Ο Χάρτινος Κόσμος °

~18~

.... Γύρισα και αντίκρισα τον Ορφέα να μας κοιτάει έκπληκτος και ταυτόχρονα οργισμένος, να κρατάει στα χέρια του τους υποτιθέμενους καφέδες που θα πίναμε εκείνο το πρωί. " Συγνώμη αν σας διέκοψα, αλλά έφερα τους καφέδες!". Ήθελα να του μιλήσω,...να του εξηγήσω, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω λέξη. " Πιείτε εσείς τους καφέδες σας,...εγώ φεύγω! Μη σας διακόπτω κιόλας!" συνέχισε και άφησε με θόρυβο τους καφέδες πάνω στο γραφείο του και έφυγε. " Τι; Στάσου περίμενε!" συνήλθα εγώ και έτρεξα από πίσω του. Δεν ήξερα τι να του πω, ούτε πως να δικαιολογήσω ότι είχε δει! Όμως δεν έπρεπε να παραμείνω στο βιβλιοπωλείο. Θα χειροτέρευα την θέση μου. "Ορφέα! Περίμενε! Σταματά επιτέλους να τρέχεις, γινόμαστε θέαμα!" του φώναξα και εκείνος σταμάτησε τόσο απότομα που παρά λίγο να έπεφτα πάνω του. " Α, μπα; Τώρα σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι; Δεν είδα να σε ενδιαφέρει όταν φιλιόσουν με τον Στέφανο..." μου είπε και αισθάνθηκα σαν να με χαστούκισαν. " Δεν το ήθελα! Και το είδες και εσύ ότι τον απομάκρυνα, γι'αυτό ηρέμησε να μιλήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι!" υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, αλλά εκείνος δεν φάνηκε να ηρεμεί ούτε λίγο. " Ήταν ο καλύτερος μου φίλος! Τον εμπιστεύτικα! Πόσο ηλίθιος είμαι..." είπε ο Ορφέας, περισσότερο για να τα ακούσει ο ίδιος παρά για να τα ακούσω εγώ. " Εσύ γιατί όμως θύμησες τόσο;" ρώτησα, αν και στο σημείο που είχαμε φτάσει, ήμουν σχεδόν σίγουρη για την απάντηση.  "Εσύ γιατί λες;" είπε και με πλησίασε τόσο που μας χώριζαν μόλις λίγα εκατοστά. Μια τούφα από τα κατάμαυρα μαλλιά του έμπαινε μπροστά από τα εξωτικά μάτια του, κάτι που τον έκανε ακόμα πιο γοητευτικό... " Είμαι ερωτευμένος μαζί σου..." μου ψιθύρισε, έπιασε το πρόσωπο μου στις μεγάλες του παλάμες και με φίλησε. Ήταν το φιλί που περίμενα όλον αυτόν τον καιρό. Από την πρώτη στιγμή που τον κοίταξα. Και ήταν ακόμα πιο υπέροχο απ'ότι το φανταζόμουν. Αισθάνθηκα σαν ξαφνικά να έβγαλα φτερά. Σαν τίποτα να μην μπορούσε να με σταματήσει. Ήθελα να διαρκέσει για πάντα, όμως μετά από λίγο σταμάτησε και με κοίταξε. " Σε είχα ερωτευτεί από την πρώτη μέρα, που είχες έρθει στο βιβλιοπωλείο. Ο λόγος που θύμωσα δεν ήταν επειδή νόμιζα πως είσαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά επειδή εκείνος ήξερε πώς αισθάνομαι για σένα και παρόλαυτα, ήθελε να σε κάνει δική του..." είπε και τα μάτια του σκοτείνιασαν. " Δεν πιστεύω πως το ήθελε, μάλλον παρασύρθηκε..." τον δικαιολόγησα. Δεν ήθελα να ξεκινήσω μια σχέση με τον Ορφέα, ξέροντας πως τον χώρισα με τον καλύτερο του φίλο. " Δεν χρειάζεται να τον δικαιολογείς,... Πιστεύω πως σε ερωτεύτηκε απ'όλα αυτά που του έλεγα για σένα. Τον έκανα, άθελά μου, να σε δει με τα δικά μου μάτια..." είπε και αισθάνθηκα απαίσια για τις σκέψεις που έκανα για εκείνον και την Ελένη. " Ορφέα,...θέλω να σου εξωμωλογηθώ κάτι... Σήμερα, όταν ήσουν στην καφετέρια, ήρθα να σε βρω και σε είδα με την Ελένη,... και φαντάστικα...-" δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί με διέκοψε λέγοντας " ...και φαντάστικες ότι κάτι τρέχει μεταξύ μας." είπε και με κοίταξε με τρυφερότητα. " Η Ελένη απλώς μου εκμυστηρεύτηκε πως νομίζει ότι ο Σωτήρης, η σχέση της, την απατάει. Και μου ζητούσε τη συμβουλή μου". Μα πόσο χαζή είμαι; σκέφτηκα και ένιωσα πάλι πως διάβασε την σκέψη μου. Μου χάιδεψε τα μαλλιά και τον άκουσα τα λέει " Είσαι η μόνη που μου έχεις πάρει το μυαλό μου και καμιά άλλη..." και με ξαναφίλησε...