° Βιβλιοπωλείο: Ο Χάρτινος Κόσμος °

~21~

Οι μέρες περνούσαν και τα πράγματα χειροτέρευαν όλο και περισσότερο. Παρότι πίστευα ότι ο Μιχάλης δεν θα με ξαναεοχλήσει, με διέψευσε για ακόμη μια φορά. Με έπαιρνε τηλέφωνο, μου έστελνε μηνύματα, μέχρι και το που δουλεύω είχε μάθει και ερχόταν δήθεν για να αγοράσει κάτι! Ευτυχώς, δεν είχε μάθει το που εμένα και έτσι εκεί τουλάχιστον μπορούσα να ηρεμήσω κάπως. Όλο αυτό μου είχε δημιουργήσει τρομερό άγχος... Δεν ήξερα τι να κάνω...  "Θάλεια; Όλα καλά;" με έβγαλε από τις σκέψεις μου ο Ορφέας με την τραχιά αλλά ήρεμη φωνή του. Είχα πάει στο βιβλιοπωλείο μιας και είχα διάλειμμα για να τον δω. " Ναι, όλα καλά..." είπα ψέματα, αλλά δεν με πίστεψε. Ακούμπησε το ζεστό του χέρι στην πλάτη μου και μου επισήμανε με σοβαρό ύφος " Όχι, δεν είσαι. Την τελευταία βδομάδα κάτι δεν πάει καλά. Ούτε τρως ούτε έχεις διάθεση να πάμε κάπου μαζί... Έχει μείνει μόνο η σκιά σου! Και μοιάζεις σαν να μην κοιμάσαι καθόλου καλά...". Έπιασε το πρόσωπο μου με την παλάμη του και κοίταξε προσεκτικά τους μαύρους κύκλους που είχα κάτω από τα μάτια. " Όχι,...δεν,- δεν είναι κάτι...απλώς είμαι λίγο κουρασμένη, αυτό!" του απάντησα πιάνοντας το χέρι του, αλλά δεν φάνηκε να με πιστεύει. Πάντως σταμάτησε να ρωτά. Μου πέρασε αρκετές φορές να του το πω, αλλά όχι! Δεν ήθελα να τρέχω σε εκείνον να με προστατεύει. Μπορώ να τα καταφέρω. Σήμερα κιόλας θα σταματήσω να τον αποφεύγω με κάθε ευκαιρία και θα προσπαθήσω να τον πείσω να μείνει μακριά μου. " Καλημέρα σας!" ακούστηκε μια γνώριμη φωνή και γύρισα να κοιτάξω ποιος μπήκε στο βιβλιοπωλείο. Μου κόπηκαν τα πόδια...ήταν ο Μιχάλης! Μα τι στο καλό κάνει εδώ; Πως ανακάλυψε που δουλεύει ο Ορφέας; σκέφτηκα ενώ εκείνος με κοιτούσε με το γνωστό ηλίθιο χαμόγελο. " Πως μπορώ να σε βοηθήσω;" ρώτησε ο Ορφέας, πάντα ευγενικός με όλους του τους πελάτες. "Ψάχνω ένα καλό βιβλίο. Έχω αϋπνίες τελευταία και θέλω κάτι ήρεμο για να διαβάζω το βράδυ." είπε και πάρα τρίχα να μου ξεφύγει ένα χαχανίτο. Ο Μιχάλης με βιβλίο; Αν ήταν ποτέ δυνατόν! Ο Ορφέας σκέφτηκε διάφορα να του προτείνει και πήγε να τα βρει. Έτσι μείναμε οι δυο μας. " Τι κάνεις εδώ;" τον ρώτησα ψιθυριστά για να μην μας ακούσει ο Ορφέας. Έδειχνε να το απολαμβάνει πολύ που με έβλεπε σε πανικό. " Ωραίο βιβλιοπωλείο...ο γκόμενος σου έχει γούστο..." άλλαξε κουβέντα και σφίγγοντας τα δόντια μου του είπα " Πρώτον μην τον ξανά πεις έτσι και δεύτερον άδειασε μας την γωνία!".
" Αλλιώς;" με ρώτησε προκλητικά αλλά ειλικρινά δεν ήξερα τι θα έκανα αν δεν τηρούσε αυτά που του είπα. Και το χειρότερο ήταν ότι ήξερε πως δεν μπορώ να του κάνω κάτι. " Τι θες από την ζωή μου ε; Σου αρέσει να με βλέπεις έτσι; Θες να με πληγώσεις κι'αλλο;" είπα αλλά πριν προλάβει να απαντήσει ήρθε ο Ορφέας με μερικά βιβλία. Αφού επέλεξε τελικά ένα ο Ορφέας θυμήθηκε ότι έχει να κάνει μια δουλειά και έφυγε για λίγο. Πριν φύγει ο Μιχάλης, μου είπε  "συνάντησε με αύριο στις 8:00 έξω από την καφετέρια." . Δεν μου άφησε άλλη επιλογή. Όμως, αυτήν την φορά θα ήμουν προετοιμασμένη...