° Βιβλιοπωλείο: Ο Χάρτινος Κόσμος °

~8~

Ήμουν πολύ κουρασμένη...αλλά και πολύ χαρούμενη! Το πρωί είχε έρθει ο Στέφανος να τελειώσουμε και την ντουλάπα, αφού τις 2 προηγούμενες μέρες ασχοληθήκαμε με την βιβλιοθήκη και μερικές πόρτες που παρατηρήσαμε πως θέλουν κάποιες διορθωσούλες. Παρόλο όμως που κουραστήκαμε τόσο, δε σταμάτησε να προσπαθεί να μου φτιάξει το κέφι με διάφορα αστεία! Είναι πραγματικά φοβερός! Ούτε που κατάλαβα ποτέ κοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα, η ώρα ήταν περασμένες 11. Είχα να ξυπνήσω τόσο αργά πολύ καιρό... Και ενώ τα προβλήματα μου όσον αφορά την καινούργια μου ζωή είχαν αρχίσει να λύνονται, ένα παρέμενε ακόμα... Που θα έβρισκα δουλειά; Σε όποια εφημερίδα και αν έψαχνα, όπου και αν ρωτούσα, δεν έβρισκα κάτι αξιόλογο. Και τότε μου ήρθε η επιφοίτηση! Τελείωσα όσο ποιο γρήγορα μπορούσα το φαγητό μου και άρχισα να ετοιμάζομαι. Φόρεσα ένα T-Shirt με λουλούδια, το τζιν μου, τα αθλητικά μου, έπιασα το μαλλί μου μια κοτσίδα, έβαλα τα αγαπημένα μου σκουλαρίκια, βάφτηκα πολύ ελαφριά, όπως πάντα και λίγο πριν φύγω θυμήθηκα την τσάντα μου και την ζακέτα μου, μιας και είχε μπει ο Οκτώβριος και είχε λίγη δροσιά. Περπατούσα βιαστικά, αλλά με άνεση. Έφτασα σύντομα στο βιβλιοπωλείο και απ'ότι φαίνεται μπήκα απότομα γιατί όταν με είδε ο Ορφέας, τινάχτηκε από την καρέκλα του και έπεσε κάτω το βιβλίο που κρατούσε. "Ωχ! Χίλια συγνώμη! Δεν ήθελα να σε τρομάξω." είπα καθώς έσκυβα να μαζέψω το βιβλίο. "Δεν φταις εσύ, απλώς...- Αχ! " δεν πρόλαβε να τελείωσει την έκφραση του γιατί σκύβοντας και εκείνος για το βιβλίο, χτυπήσαμε τα κεφάλια μας. Εγώ άρχισα να γελάω αμήχανα. "Και πάλι συγνώμη!" είπα και σηκωθήκαμε ταυτόχρονα από το πάτωμα κοιτάζοντας ο έναν τον άλλον στα μάτια. "Σου είπα δεν φταις εσύ. Απλώς είχα απορροφηθεί από το βιβλίο." μου απάντησε με ήρεμη φωνή. "Ποιο βιβλίο είναι;" ρώτησα αν και αμέσως μετά αναγνώρισα το εξώφυλλο. "Είναι ο μικρός πρίγκιπας" είπαμε ταυτόχρονα, εγώ με ερώτηση και εκείνος με κατάφαση. Γελάσαμε πάλι αλλά αυτήν την φορά δεν ήταν αμήχανο. "Το έχω διαβάσει πολλές φορές...νομίζω το διαβάζω κάθε χρόνο!" είπα κοιτόντας το βιβλίο. "Και εγώ...η φιλόλογος του γυμνασίου μας μας έλεγε πως κάθε φορά που το διαβάζεις, διακρίνεις και διαφορετικά πράγματα, ανάλογα και με την ηλικία σου." είπε σαν να απευθυνόταν στο βιβλίο, κοιτάζοντας το με νοσταλγία. "Σε ποιο σημείο είσαι;" τον ρώτησα. "Στο σημείο που συναντά την αλεπού και θέλει να την εξημερώσει." μου απάντησε με την ίδια ήρεμη αλλά ταυτόχρονα τραχιά φωνή του. Εγώ απλώς χαμογέλασα. Είναι το αγαπημένο μου σημείο σκέφτηκα, κοιταχτήκαμε και αισθάνθηκα πραγματικά σαν να είχε διαβάσει την σκέψη μου. "Όμως, ξέφυγα από το θέμα! Ήθελα να σου ζητήσω κάτι." είπα διστακτικά. "Ότι θέλεις." μου απάντησε και μπήκα κατευθείαν στο ψητό. " Απλώς, θέλω αν τυχών ακούσεις κάτι για δουλειά που να έχει να κάνει με φυτά, να μου το πεις!" του είπα και με κοίταξε ξαφνιασμένος αλλά και ενθουσιασμένος. "Ασχολείσαι με φυτά;" με ρώτησε με το ίδιο ύφος. "Ναι, έχω σπουδάσει κηπουρική." του απάντησα και συνέχισε να με κοιτάει έτσι. "Γιατί με κοιτάς με αυτόν τον τρόπο;" τον ρώτησα και φάνηκε τότε να συνέρχεται. "Απλώς,... Κάθε φορά που σε συναντώ ανακαλύπτω καινούργια στοιχεία για την ζωή σου, που με εντυπωσιάζουν και με κάνουν να αισθάνομαι όλο και πιο οικία όταν είμαι δίπλα σου." απάντησε εκείνος ειλικρινά και μου κόπηκαν τα πόδια! Χάθηκα πάλι για λίγο στα καταπράσινα λιβάδια που είχε για μάτια, αλλά συνήλθα γρήγορα. "Λοιπόν; Θα με ενημερώσεις αν ακούσεις κάτι έτσι;" άλλαξα θέμα αν και ήμουν σίγουρη για την απάντηση που θα έπαιρνα...