BAŞIMIN TATLI BELASI #wattys2019

Anlamazsın

Alarm çaldığında ikisi de hiç beklemiyormuş gibi irkilmişti.Ozan heykel gibi kıpırtısız halının üzerinde  oturan kıza baktı.Gözlerini ayırmadan banyo kapısına bakıyordu. Yüzü solgun ve aşırı derecede gerilmiş haldeydi.

" Berrak.."

Kız adeta onun odadaki varlığını unutmuş gibi bakmıştı.Ozan onun dudaklarının titrediğini gördü.

" Benim bakmamı ister misin ?"

" Ben bakarım "

Berrak derin bir nefes alıp, banyoya yönelmişti.Içeriden çıkması uzadıkça, Ozan gerginliğinin arttığını hissediyordu ama kızı zorlamak istemediği için beklemeye devam ediyordu.

Sessizlik uzayıp, Berrak bir türlü çıkmak bilmeyince, dayanamayıp, banyo kapısını araladı.Berrak küvetin kenarına oturmuş, kaybolup gitmekten korkar gibi kenarlarına sımsıkı yapışmıştı.

" Berrak  ?"

Kız ondan yardım istercesine bakmıştı." Yapamadım Ozan..bakamadım."

" Ben bakayım mı?"

Kız kafasında tartıp, en sonunda pes ederek başını sallamıştı.Ozan lavabonun aynasının önündeki çubuğa giderken,Berrak yerdeki fayanslara gözünü dikmişti.

Alacağı iki olası haber onu alt üst edecek gibi hissediyordu.

" Değilsin. Negatif çıkmış sonuç ."

Berrak 'ın  gözleri hızla Ozan' ın gözlerine tırmanmıştı.

" Emin misin ?"

" Olumlu sonuc olsaydı  artı çıkacağı yazıyor. Eksi  çıkmış Berrak "

Ozan' ın sesindeki üzüntü ve yüzündeki hayalkırıklığı kızı irkiltmişti. Sandığı gibi rahatlayıp, sevinmek şöyle dursun, baya üzülmüştü Ozan.

Kendisi ise hiç ummadığı bir ağırlıkta kalbine oturan öküz gibi ağırlıkla,  hayal bile edemeyeceği kadar boşluğa düşmüş ve üzülmüş hissediyordu.

"Değilim o halde."

" Değilsin papatyam "

Kız , aldığı  teyitle ani  bir saldırının şokunu yaşayan bir kurban gibi  kelime bulamayacak kadar şaşkın ve hırpalanmış, sanki en kıymetli vazgeçilmezi kendinden çalınmış gibi sarsılmış hissediyordu.

" Ah..değilsem...Değilim...yani sadece gecikmişim demek.Büyük  olasılıkla  gerilmiştim ya ben ,döngüyü etkiledi."

" Olabilir tabi. Her şeyin  hayırlısı sevgilim.Demek ki henüz zamanı değilmiş  "

Göz göze gelmişlerdi. Kız içinde gitgide artan üzüntü ile yutkunup, ayağa kalkmıştı.

" Ha..haklısın...zamanı değilmiş."

Dokunsalar ağlayacak haldeydi. Ozan kollarının arasına çekip, sarılınca, yüzünü göğsüne gömmüş ve içinin sakinleşip, dinginleşmesi  için,adamın  çok sevdiği ten kokusunu solumuştu.

" Bu kadar çok istediğimi ben de bilmiyordum Ozan.Keşke gerçek olsaydı...çok  isterdim gerçek  olmasını..senin  bebeğinin içimde  olması inanılmaz  olurdu."

" Bence de inanılmaz olurdu sevgilim."

Ne kadar süre birbirlerine sarılmış halde durduklarını ikisi de bilmeden öylece kalmışlardı. Ozan başına öpücük kondurduğu  kıza gülümsedi.

" Uyuyalım mı  biraz.Çok  uzun ve  yorucu bir gün olacak sevgilim "

" Olur "

Ozan yanına uzanınca Berrak kimsesiz kalmışlar gibi içini acıtan bir üzüntüyle   dönüp ona iyice sokulup, gözlerini yummuştu. Ozan saçlarını okşarken uyuyakalmıştı.