Without Farewells

EPILOGUE

EPILOGUE

"Aurea! Wag kang lalayo!" Saway ko sa anak ko nang makitang tumatakbo ito kasama si Marisse, bunsong anak ni Madie.

Aurea is just five years old. Kasing edad nya si Marisse na bunso nga nila Madie at Ely.

7 years na rin kaming kasal ni Gio. Ang bilis ng panahon 'no. Parang nung isang araw ay magkaklase lang kami at kahapon ay mag syota kami.

Si Gio ang nagbigay ng pangalan sa anak namin.

'Angelie Aurea White Velasquez.'

Yung Angelie raw ay isinunod nya sa pangalan ko at yung Aurea naman ay pumasok nalang sa isip nya.

"Hey! Saan si Aurie?" Tanong ni Gio.

"Kasama si Marisse. Naglalaro."

"Oh i see. Eh sila Ely asan, pati sila Marga and Ason?"

"Si Ason tsaka si Marga. Magiikot lang daw. Si Ely naman tsaka Madie. Bumili ng pagkain natin."

"I see."

Nandito kami sa park ng subdivision na tinitirhan namin. Tuwing linggo at nagkikita kita kami nila Madie dito para magsama-sama ang pamilya namin kahit na magkatapat lang naman ang bahay namin.

I am so lucky to have Madie as my bestfriend. Mabuti nalang ay doon ako sa kompanya na yun nag apply at naging magkaibigan kami. Mabuti nalang ay naging katrabaho ko sya.

"Mommy, i want ice cream!" Lumapit si Aurea sakin at itinituro ang nagtitinda ng ice cream sa park.

"No! Kakain na tayo pag dating ni momshie." Pag tutukoy ko kay Madie. Momshie kase ang tawag nya dito.

"But i want that, mom!" Tumingin ito sa tatay nya na para bang nanghihingi nang saklolo.

"Tara, bili tayo. Pati si Marisse ibili natin."

Nag-diwang naman si Aurea kasama si Marisse at nag sipag-takbuhan na papunta sa tindero ng ice cream.

"Ikaw talaga! Inii-spoiled mo yung mga bata!"

"Ayos lang yan. Minsan lang naman."

Tumawa ito.

Hinagkan nya ko sa labi bago tuluyang umalis papalayo sakin.

Pag nakikita ko sya noon na umaalis ay natatakot ako na baka hindi na ito bumalik pa, pero ngayon. Panatag na ako dahil alam ko na akin sya.

Naka-apilyedo sakin ang pangalan nya kaya pag aari ko sya.

Kung noon ay umalis kaming walang paalam sa isa't-isa. Ngayon. Nakaka-siguro na ako.

No more farewells.

Magkasama na kami hanggang sa mawala kami sa mundong ibabaw.

Pinag-dugtong kami nang pag mamahalan namin sa isa't-isa at ng napaka-gandang biyaya samin ng maykapal. Si Aurea. Yung anak namin.

"Anong iniisip mo." Tanong ni Gio nung bumalik sya sa tabi ko.

"Wala. Iniisip ko lang na ang swerte ko kase asawa kita."

"Aba! Talaga lang!"

"I love you."

"I love you too." He retorded and kissed me on my forehead.

                         ~The End~