The CEO's Achilles Heel

33. Falling Apart

KIARA

"Kiara!" tawag ni Ate Hasna sa akin, mabuti na lang at nilingon ko siya kung hindi baka dumiretso na ako sa pool. Hindi pa din talaga maalis sa isip ko yung mga tingin ni Gino pati nina Akie at Diana

I closed my eyes saka umiling iling, this ain't right, hindi dapat ako nagpapaapekto. I composed myself and smiled as I walk towards them.

Tahimik silang nagtatayo ng tore namin, pumulot ako ng mga blocks sa baba para may maiambag din ako.

Pansin kong parang dumami ang mga blocks na nasa baba ng tore namin, tiningnan ko muli ang tore namin kung nabawasan pero hindi naman, mas tumaas pa nga.

Binalingan ko ulit ang mga blocks na nasa baba ng tore. Saan galing yang mga nadagdag?

Bago ko pa masagot ang sariling tanong ay maingay na lumabas mula sa loob ng bahay ang grupo nina Gino. Pareparehas silang mga nakaseryosong mukha.

Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa matapat sila sa sariling tore, halos magkasing tangkad na lang ang mga tore namin at kakaunti na lang ang mga blocks na nasa baba.

WTF? don't tell me.....

Bigla akong nanlumo, hindi ko lubos maisip na kaya nilang gawin yun, ughhh nagawa na nga pala nila.

Tiningnan ko ulit ang tore namin at ang mga kagrupo kong tahimik na naglalagay ng mga blocks.

Gusto ko silang komprontahin. Gusto ko silang pagalitan. Gusto ko silang pagsabihan pero pinili ko na lang manahimik. Ano pa bang magagawa ko?

Nilapitan ko silang dalawa at niyakap

"Bakit Kia?" tanong ni Sky na mukhang naguguluhan sa ginawa ko.

Sana naguluhan din siya sa mga ginawa nila, I am certainly aware na mali ang ginawa nila but I can't also deny the fact how eager they are to win -aren't we all?

" No matter what happen, I'll still be with you guys" I dramatically said.

Napapadalas na pagiging madrama ko, and I'm afraid of the consequences. Natatakot akong isipin na dahil sa ginawa kong pagpasok sa PBB, imbes na maghilom ang mga sugat e mas lalo pa itong hahapdi at lalalim.

With that thought, I raised my chin para pigilan ang mga luhang nagbabadyang umiyak. Siguro kailangan ko na lang isipin na nasa kompetisyon kamibat lahat ng ito ay pagsubok, mga pagsubok na dapat harapin para sa ikatotoo.

I pushed myself away from them at saka ngumiti. Tama, eto dapat ang makita nila, ang Kiara na masiyahin!!

"I just feel being over dramatic today. I guess malapit na monthly period ko? Hahahaha!" I tried hard to laugh as genuinely as I can, buti na lang hindi na sila nagtanong pa at nagpatuloy na sa pagtatayo ng tore.

Hanggang sa tumaas nang tumaas at hindi na namit maabot.

Isang pigura ang lumapit sa amin, nilingon ko ito at siya ay walang iba kundi ang lider ng kabilang grupo.

Hindi ko alam kung paano magrereact kung ngingiti ba ako o hahayaan ko na lang siya at ituring na parang hangin.

Hind ko namalayan ang mga sumunod na pangyayari, masyadong mabilis ang mga kaganapan.

The next thing I knew nasa floor na ang mga bloke namin galing sa tore na pinilit naming binuo, nagpupulot si Sky habang nagsisisigaw si Ate Hasna sa harapan ni Gino na siyang salarin sa pagkatumba ng tore namin.

Since hindi namin pwedeng kausapin ang mga nasa kabilang grupo, idinaan ni Ate Hasna ang frustration niya sa pagsigaw at panggigigil niya sa mga kawawang halaman.

"Wow! Napaka naman talaga!! Pinaghirapan namin yun tapos may bigla na lang sisira! Just wow talaga!!! Nakakasakit ng feeling"

"Sana naisip din ng ibang grupo na nasaktan din kami sa harapan nilang pagkuha ng blocks namin" kalmado pero may diin na buwelta ni Gino. Pagkatapos sabihin ay tumalikod na ito at bumalik sa mga kagrupo.

I stood there, unable to process what happened. Naguguluhan na ako, at nasasaktan at the same time. What did I do to deserve being in such situation I am in now??

Napaupo si Ate Hasna sa mga bench na nandun habang pinapakalma ang sarili at inaalo naman siya ni Sky.

Gusto ko ding lumapit at aluhin siya, pero something's telling me na I should not. May mali din naman kasi ang grupo namin, and we deserve such reaction from the other team. Ayokong kunsintihin ang mga kagrupo ko sa bagay na alam kong mali. Kung tutuusin mas maswerte pa nga kami kasi hindi sila kumuha sa amin ng blocks.

Nakatingin na sa amin ang grupo nina Argel, I can see the symphaty in their eyes pero dahil nga bawal, wala silang magawa kundi ang tanguan na lang ako. Tinanguan ko din pabalik si Argel.

Napagawi din sa banda nina Gino ang mga mata ko. His eyes met mine, the same eyes who can't met mine in a span of more than 5 seconds. Gone were the eyes who used to look at me with adoration, all I can see now is anger, betrayal, and sorrow.

Nanatili siyang nakatitig sa akin hanggang sa ako na ang unang bumawi ng tingin. Kahit na isang pool pa ang pagitan namin, naramdaman ko pa din ang hinanakit niya through his eyes and I can't bear that.

I close my eyes once again saka tumingala. I need to compose myself. Ilang bese ko ng sinasabi sa sarili ko yan, but everytime I am near okay something bad always happen.

Minabuti kong pumasok na muna sa loob ng bahay since walang tao dun, masosolo ko ito.

Pakiramdam ko napakahina kong tao!

Dumiretso ako sa CR para ilabas ang lahat ng sama ng loob. Paglabas ko, napansin ko ang mansanas na nasa ibabaw ng kitchen sink. May note ito at may nakasulat na pangalan ko.

Tiwala lang!

Yun lang ang simpleng laman ng note. Biglang gumaan ang pakiramdam ko, kahit papaano'y tila naibsan ng simpleng mensahe ang dinadala ko. Inilibot ko ang paningin at napangiti na lang nang makita ang taong mag-iwan nito na nasa tapat ng pintuan papuntang garden.

Itinaas ni Argel ang hawak na mansanas din saka umalis na din.

I'm glad na kahit papaano'y concern pa din sila sa akin.

A/N: sorry for the slow and short update😅