I'm in Love with a Criminal

Chapter Twenty-Eight

Chap TWENTY-EIGHT

Nasa harap na ako ngayon ng pintuan at binuksan na 'yun.
Nakakapanibago lang ang katahimikan ng paligid. This small house has this empty and lonely ambience again.

Totoo nga pala talagang may kakaiba sa bahay na'to, lalo na kapag walang nakatira. Its silence is intimidating, kasi kahit tahimik na sana eh, may impact pa din. Kababalaghan ngang talaga.

I roamed my vision all around the house at tuluyan nang pumasok matapos isara ang pinto. This small space remained clean kagaya nu'ng pagpasok ko dito noon,

Ilang mga minuto din ang lumipas bago ako tumigil sa kakahingal at natulala nalang. Sa mga minutong 'yun ay hindi pa rin nagsalita si Dionne kaya inunahan ko nalang s'ya, atleast man lang, mapasalamatan ko s'ya.

"T-thank you," dahan-dahan akong lumingon sakan'yang nakaupo ngayon sa couch at nakaakbay pa doon.

He glanced at me for a bit at tumingin lang ulit sa harap n'ya. I  have a lot of questions in my mind right now pero I don't feel like asking him, 'yung para bang nasisigurado ko nang may mabuti s'yang dahilan sa kabila ng mga 'yun.

Inilibot ko sa paligid ang paningin ko. Hindi pala ito singliit ng inakala ko, mukha lang maliit tignan sa labas pero maganda pala sa loob at malawak tignan.

"S-s'ya nga pala." Naglakad ako nang dahan-dahan palapit sakan'ya at kinuha 'yung susi na nasa bulsa ng saya ko. Inalok ko 'yun sakan'ya at tinignan n'ya muna 'yun bago kunin. Nagbow ako sakan'ya nang konti.

"Salamat, Dionne." I sincerely said that to him and stared at his eyes which was the meaning of beauty.
I managed to smile at him at ewan ko kung saan ako humugot ng lakas ng loob, those were just my involuntary muscles betraying me. Hindi ko napansin ang ganda ng mga kilay n'ya noon kasi siguro sa haba ng buhok n'ya pero ang mga mata n'ya, parang magnet eh, hinihigop ako para tignan ang mga 'yun.

Tumalikod na ako sakan'ya at nang akmang bubuksan ko na ang pinto para lumabas ay hindi ko inasahan ang pagsalita n'ya.

"Huwag mo akong pasalamatan. Hindi ako kagaya ng iniisip mo." His voice gave me an unexplainable feeling, hindi ko alam kung paano at bakit but I can't help praising even his voice.

Hindi nga s'ya talaga kagaya ng iniisip ko, he was more than that cold and stone-hearted person I thought of.

Hindi ko masyadong napansin noon but Dionne was a neat person. His JackD-hairstyle never appeared bothersome kahit mahaba 'yun, he made messy things look and feel the opposite, he turned chaos into special ones. He didn't make me feel imprisoned when we were stuck in jails and I miss how he could do that.

Wala namang masyadong nag
bago at nawala sa lugar na'to, I assume na pumunta si Dionne dito na wala man lang dala-dalang appliances. I wonder ano'ng kukunin n'ya pa dito mamaya.

Andami kong tanong ngayon, I'm just so curious how it turned like this, nakuha n'ya kaya si Dianne? Tsaka ano'ng nangyari kina Genesis? Sa  Venom?

And again, walang sasagot sa mga tanong na 'yun. I took out a sigh at napaupo sa couch the way Dionne did. Astig kong inakbayan gamit ng dalawa kong braso ang couch and it made my heart ache more.

Hindi pa rin maproseso sa utak ko kung paano ako nakaramdam ng ganito kay Dionne.

Ano na kaya'ng mangyayari sa'ming dalawa pareho? Andami nang nangyari, but I shouldn't worry tho,

"'For I know the plans I have for you,' declares the LORD, 'plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and a future.' "  
          -Jeremiah 29:11

I smiled with all courage. Kaya ko 'to, kung para naman kasi talaga sa isa't-isa, wala namang makakapigil sa tadhana.

Agh, pumunta lang siguro ako dito para magdrama eh, I should stop. This is why being attached too much is not my thing, I am too aware that everything is just passing by.

Papa G, this is another start, please don't let go of me. I can never do anything without You, my alpha and omega.

Inilibot ko ang paningin sa paligid sa isa pang pagkakataon bago tumayo. Dahan-dahan akong naglakad palapit ng pinto.

Now, I just have one wish left.

Papa G, I hope to see him once more, may it be the last time for us. But Thy will still be done.

Mapait akong ngumiti at isang hindi maipaliwanag na pakiramdam ang dumulot sa'kin nang hawakan ko ang door knob. Pinihit ko na 'yun at nang mabuksan ko na ang pinto kahit konti ay agad akong natigilan.

Dama ko ang napakalakas na tibok ng puso ko ngayon, hindi ko alam kung ano'ng mararamdaman, maiiyak ba ako? O magtatatalon sa saya?

Nabitawan ko ang pagkakahawak sa knob at tuluyan na nga 'yung nabuksan. I unconsciously felt a single tear flow from my eye.
I looked at the person who is standing just before my very eyes and I found him staring at me too, a different stare was it. This time, I could read the emotions and here it goes, my involuntary muscles betrayed me again.

I rushed toward and hugged him. Sunod-sunod naman ang pagbuhos ng mga luha ko, I could possibly never see him again. Idiniin ko ang mukha ko sa balikat n'ya and I felt his hands caressing my back too. So, ganito pala kabango ang isang Dionne Louise Epifanes.
Pero totoo, joy replaced the pain I felt.

"Akala ko hindi na kita makikita pa," I whispered in a soft voice.

I felt him hug me back even tighter. Nanaginip lang kaya ako? Nasa hospital pa rin ba ako? Hindi ko maipaliwanag ang malakuryenteng kanina ko pa nararamdaman hanggang sa kasalukuyan. I could also feel how the motion moved slowly, how the Earth slowed down revolving.

Hindi ko man gustong kumawala pero kailangan, kaya ginawa ko. Hindi ko naman inalis ang tingin sa mga napakaganda n'yang mata na para bang picture ng Milky Way.

Hinawi n'ya ang hibla buhok ko sa likuran ng tenga, "Glad you're okay now." I can't just help but fall for his voice.

"Ikaw? Kumusta ka na? Aalis ka? Sa'n ka pupunta? Ano'ng nangyari kina Genesis at sa kapatid mo? 'Yung flash drive?" Sunod-sunod kong mga tanong at napatikhim naman s'ya.

"Alam kong kriminal ako pero hindi ko naman makakabisado lahat ng tanong mo, Attorney." Nakangisi n'ya pang ani. Nagawa n'ya pa talagang magbiro tungkol sa kalagayan n'ya ha.

"Seryoso ako, Dionne." Napasinghal nalang ako.

Ngumiti muna s'ya bago magsalita, shems, may nilalang ba talagang ganito kagwapo? Well, oo. At nakatayo s'ya ngayon sa harapan ko.

"Ako din, seryoso..." He put on his blank and serious facial expression again. "... seryoso sa'yo."

Kung pwede lang tumriple ang lakas at bilis ng puso ko ngayon, sasabog na talaga ako.

TUG.DUG.TUG.DUG.TUG.DUG.TUG.
DUG.TUG.DUG.TUG.DUG.TUG.DUG.