I'm in Love with a Criminal

Chapter Two

Chap TWO

"What's really happening with you, Ezra?"

I covered my face all the time habang naglalakad-lakad nang pabalik-balik sa harap ko si Zeph at nag-iingay.

"Hindi natin tinapos 'yung movie and you just asked me to hanap-hanap a person wearing a black t-shirt? Why was that?"

Argh, hindi ko pwedeng sabihin 'to kay Zeph, baka mapahamak s'ya, I just saw a hitman for all the sake!

Papa G, what am I supposed to do now?

I did my best to keep calm.

"Zeph, I...saw him. I saw Isaiah." Inalis ko na ang mga kamay kong nakatakip sa mukha ko at tumingala sakan'ya. That was the only reason I could think of na makakapagpatahimik sakan'ya.

Nakita kong literal na nalaglag ang panga n'ya at umawang pa ang bibig nito.

Psh, OA.

She then bursted out in laughter and somehow I felt relief. Nakakatulong talaga ang pagiging B.A in Psychology ko. We tend to be able to hide secrets which nobody could find out. This is a sin though, pero hindi ko naman maaatim na mapahamak si Zeph para lang sa'kin.

"HAHAHAHAHAHAHAHHA..." Tumawa pa ang babae at napatingin naman ako sa kawalan.

Ano na'ng gagawin ko? I should do something, I know as much as that.

Tumayo ako at napatigil naman s'ya  sa pagtawa.

"Sa'n ka?" Tanong n'ya at bakas pa rin ang tawa sa mukha n'ya.

"I'll take a bath then go to bed." I emotionlessly said.

"Suuus, heartbroken ka lang kay Isaiah eh." Dinig ko ang pabulong na tukso n'ya habang palakad ako ng CR.

Maybe that mindset would be better for you, Zeph.

...

Natapos na'kong magblower ng buhok ko at natagpuan ko si Zeph na nakaidlip na. Umupo ako sa kama katabi n'ya at nanatili akong gano'n habang iniisip pa rin 'yung nangyari kanina.

Was that just coincidental? Or am I being hunt down? Pero bakit? May nagawa ba akong masama sa kahit na sino? Papa G knows I didn't do any mortal sin though.

I took a deep sigh at humiga na, hindi dahil inaantok na'ko pero dahil gusto ko nang matulog dahil umaasa akong panaginip lang 'to, kinabukasan, okay na ang lahat, wala na ang takot na nararamdaman ko.

I did my habitual doing which is praying before going to sleep. 'Yun kasi ang turo sa'kin ni Auntie, doon ko inilalabas lahat ng hugot ko sa buhay at doon din ako humuhugot ng lakas. Pinasasalamatan ko din si Papa G 'noh, imagine, 'yung iba ngayon ay fifty-fifty, brain dead, comatosed tapos ako? Eto, buhay pa at may mga kaibigan at kapamilyang nagmamahal sa'kin, nakakakain pa nga ako ng tatlong beses at higit pa sa isang araw, oh I got so much to be thankful for. Everything's a miracle.

Then I felt relief, 'yung para bang kinausap ako ni Papa G through prayer at naisip kong kailan naman ay hindi n'ya ako pinabayaan, ngayon pa ba ako matatakot? If it's my time, then be it, God's plans are always the best, only what's best.

...

Gumising ako ng may ngiti sa labi, ang sarap ng tulog ko. Istinretch ko ang mga braso ko and yawned again.
I did the sign of the cross at nagpasalamat kay Papa G dahil buhay pa ako, dahil binigyan pa N'ya ako ng araw, ng chance para gumawa ng tama at sana'y hindi ko 'to masayang.

Bumangon ako at tumingin sa tabi ko, the sleepyhead Zephy is still asleep. Magiging guro ba 'tong 'sang 'to? Ni paggising nga ng maaga ay hindi magawa-gawa.