16.

1.8K 61 0
                                    



Sen içine yönel seni habersiz sansınlar. 

Ne güzel haldir ki o sen akıllı ol seni deli sansınlar.


∞ İKİNCİ BÖLÜM ∞



-Nereye dedim valizin sapına asılırken eskiden uzun dalgalı saçlarının yerini kısacık saçları almıştı bana döndüğünde savrulmamıştı bile

-Gitmem gerek dedi yukarıya bakarken

-Gidemezsin, bunca yıldan sonra gidemezsin biz neler yaptık beraber unuttun mu dedim artık sahip çıkamadığım sesim dalgalanırken

-Sen artık her şeyi başardın, benim sana gösterecek öğretecek hiç bir şeyim kalmadı

-Sen artık büyüdün, bir yuvan var baksana boyun benden bile uzun dedi alt dudağını dişlerken gözleri etrafı tarayıp

-Benim burada yerim yok Demir, hoşçakal ellerim benden bağımsız çözülürken arkasını dönüp evden çıkmıştı bile kendime geldiğim de kapıya yaklaşmıştı

-Abla! sesim güçsüz halime rağmen ortalığı yakacak şekilde gür çıkmıştı olduğu yerde kalakaldığında gözyaşlarımı elimle sildim ben ilk adımımı attığımda o da atmıştı. Bahçe kapısından dışarı çıktığında tek yapabildiğim ayakta durmaya çabalamak yere çökmemekti, çünkü çöktüğümde bana elini uzatacak, kaldıracak kimsem yoktu artık...

PARÇAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin