Saatlerdir seksenler için denemediğimiz kıyafet kalmamıştı. Birbirinden renkli taytlar, Fırfırlı ve puantiyeli etekler... Bu liste daha uzar gider. Ama sonunda gezilmedik dükkan bırakmayarak bulmuştuk istediklerimizi. Şimdi ise takıcıda rozet, belçantası falan bakıyorduk. Daha doğru Alinda bakıyor ben ayaklarım acıyor diye ağlıyordum. "Bu küpe nasıl?" dedi gözüme sokarcasına. "Kafam kadar." Gözlerini devirip "Zaten o yüzden alıyoruz." dedi beni iterek.
"Alinda gercekten gelmek istemiyorum." Dedim Neon bileziklere bakarak. Neden böyle bir bilezik takar ki insan? Benim bileğimin iki katı bu.
"Ama geleceksin. Arel'i Ekime bırakmak istemezsin değil mi? " Diye pis pis sırıttı. Beni nerden vuracağını çok iyi biliyordu. Arel demişken. Günlerdir yazmıyordum çocuğuma. Aklıma gelmişken bakayım.
Arel'in storysini görmemle istem dışı kasılmıştım. Mert,Ekim ve Arel vardı fotoğrafta ve üçüde sırıtıyordu ama nedense Ekim, Arel'e sırıtarak bakıyordu. 80leriçin hazırlık❤yazmış birde salak.
|Arelindonu:| Arelciğim bu kız ne zaman evine dönücek?
Aktif değildi ve umarım çabuk geri dönüt alırdım.
"Tamam hadi buldum birkaç rozet,küpe,kolye falan. Birşeyler içelim." demesi ile Alinda hemen telefonumu cebime sıkıştırdım.
_______
Elimde ki feneri okula tutarken kendimi ciddi anlamda sorguluyordum. Benim neden bu kadar embesil arkadaşlarım vardı?Hayır bende de beyin yok ki aklı olan arkadaşlar edineyim.
"Popişim dondu Alinda. Ebeni sikeyim." Alinda Egemen yavrumu takmadan, okullun büyük demir kapısından koca kafasının uzattı.
"Boş gelin." Diyip feneri tutup önümüzden yürümeye başladı. "Havalara bak sanki dizi çekiyoruz." Diye fısıldadım Egemen'e.
"Sizi duyuyorum!" Dedi arkasına dönmeden. Onu takamadan yürümeye devam ettik.
"Hasan Amca bizi yakalarsa sıçarız. Saatin bilmem kaçında suçlu gibi okula girmeye çalışıyoruz." Dedim beremi düzeltip. Hayır birde hepimizi siyah giydirmişti. Bir ten rengi çorabımız eksik.
"Alinda evladım cidden niye bu saate biz okuldayız?" Dedi Egemen
Alinda cebinden okulun anahtarını çıkarması ile Egemen'in sorusu havada kalmıştı. Egemen ile ikimizde şaşkınlıkla ona bakıyorduk.
"Sen cidden delisin. O anahtarları nasıl aldığını sormayacağım." Pis pis bakıp kapıyı açmaya başladı. İçimde yakalanacakmışız gibi bir his vardı. Kapının açılması ile direkt fenerlerimizi tuttuk karanlık koridora.
Cidden her seferinde daha ne kadar ileri gidebiliriz diye düşünüyorum ve daha fazlası oluyordu. Ana alana doğru yürürken en arkada ben vardım. Benim önümde Egemen onun önünde Alinda. Embesil üçlü yine iş başında anlayacağınız. Birden üçümüzde konuşmayı kesmiştik. Boş okulda ayak seslerimiz ve nefeslerimizi duyuluyordu sadece. Ama nedense arkamda bir şeyin yürdüğünü hissedebiliyordum.
Etrafta ekstra karanlık olunca gereksiz bir korkuda sarmadı değildi. Ben zaten tırsak biriyim. Arada galipten sesler falan duyarım. Şimdi de duyunca iyice bir korkmaya başlamıştım. Allahım lütfen gençliğimin baharında ölüp gitmeyeyim mal Alinda yüzünden.
Ensemde nefes hissetmem ile direkt arkama bakmadan feneri fırlattım.
"Üç harfililer!" Diyerek anırmamı bastıran acı dolu bir erkek sesi duymamla daha çok çığlık attıp etrafta deli danalar gibi koşturmaya başladım. Bu halimi görüp benden daha mal olan Egemen'de bana ayak uydurmasıyla işleri çığrından çıkarmıştı. Ta ki Alinda'nın "Hasan Amca geliyor kaçın!" Diye bağırması ile işler daha çıkmaz bir hale gelmişti.
Kolumuda bir el hissetmem ve temizlik eşyaların olduğu bir depoya aniden sokulmamla yine çığlığı basacakken koca bir el ağızımı kapatmıştı. Ne oluyor? Elini ısırıp hemen elime ilk gelen şeyi bulup sağ sola sallamaya başladım. Etraf zifiri karanlıktı ve ben tanımadığım bir kişi ile bir depodayım. Keşke eğilip fenerimi alaymışım. "Boşuna sana Aptal sarışın demiyorum!" Dedi boğuk bir erkek sesi. Bu ses sonsuza kadar duymak istediğim kişinindi. Ben Arel'in kafasını mı fenerle delmiştim? Sürekli o benim kafamı delicek değildi. "Arel ebeni sikeyim. Korkudan altıma ediyordum." dedim kalbimi tutarak.
"Sinsice gelinir mi köpek? Hemen sizin ne işiniz var? Sizde mi kiralık katilsiniz?" dememle yüzüme flaşhı tutmasıyla gözlerim kısıldı.
"Yok biz mafyayız. Senin şu değişik arkadaşın arayıp adam indircez demiş Mert'e" Adam mı? Alinda sen yine neler karıştırıyorsun acaba? Alinda demişken acaba diğerlerine ne oldu? Telefonumu çıkarmak için cebime baktım. Ama telefon yoktu. "Noldu?" dedi Flashı daha çok gözüme sokarak. "Çek şunu gözümden be adam!" Diye çemkirdim dalar hala gözüme sokuyordu telefonu. "Sanırım telefonumu koridorda düşürdüm." Dememle etrafı garip bir sesizlik sardı ve bu iki dakikalık sessizlikte gözüme gelen flaş aniden kesildi. "Ve benimde şarjım bitti." Cidden mi? Biz şimdi ne bok yiyeceğiz?
"Beni kör edip bitirmeseydin o şarjını şu an salaklara ulaşabilirdik." Diye homurdandım. "Sende o telefonuna sahip çıkabilseydin şuan bunu konuşmuyor olurduk."
"Çok özür dilerim. O an sayende korkudan iki buçuk atmaktan telefonuma sahip çıkamadığım için."
"Dua ette bulmasın Hasan Amca." Ne kadar görmeyecek olsada gözlerimi devirdim. Bir taraftanda doğru söylüyordur. Eğer Hasan Amca telefonumu bulursa yanardık. Araya yine bir sesizlik girmişti. Sadece nefeslerimiz duyuluyordu.
"Ben şimdi kapıyı hafif açıp bakıcağım birileri var mı diye sakın çığlık atma." Tamam anlamında kafamı salladım sanki bu karanlıkta oda bunu görücekti. Hafif kapıyı açıp dışarıya baktıktan sonra "Gel." Diye fısıldadı. O önden ben arkadan yürürken, "Şimdi yakaladım sizi küçük fareler." Diyen Hasan Amcayı duymamızla Arel hemen elimi tutup deli danalar gibi bir sağ bir sola koşmaya başladık. Tabi bu esnada Alindaya da bolca sövmeyi ihmal etmedim. Sonunda çıkışa ulaşmamız ile derin bir nefes aldım. "Sanırım az önce sıçtık." Dedi Arel elimi tutmaya devam ederek. Bir dakika elimi tutuyor? Arel elimi tutuyor! Sanırım tüm şansımı Arel ile o minik depoda ve şimdi el ele koşarken harcamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@Alindasönmez: Ufak tefek yaramazlıklar ;) -Bu gönderinin yorumları kapatılmıştır-
